Ghost town

Na Violet's huil bui zijn we met ze alle terug gelopen naar het hotel. Zwijgend zitten we in de woonkamer op de bank met een kop thee. Behalve ik dan. Ik hoefde geen thee omdat het me moest denken aan Daniel de butler waar ik nog steeds zowat een trauma van heb. "Gaat het Skyler? " verbreekt Luca naar een tijdje de stilte. "Ja.....? Waarom vraag je dat aan mij? Ik bedoel ik ben niet diegene die uit huilen barstte" zeg ik terwijl ik Violet en Rowena aan kijk. Luca haalt zijn schouders op. "Je ziet er gewoon een beetje bleek uit. Alsof je een spook hebt gezien" lacht Luca. "Ze heeft geen spook gezien ze is een spook." mompelt Rowena chagrijnig. Er flitst een beangstigend beeld door mijn hoofd heen van de zombie graven en de sleutel die ik heb gevonden. Ik steek mijn hand in mijn zak en voel de sleutel. Het is een metalen, oude en ook verroeste sleutel.

"Kan ik je even spreken? " vraagt Luca. Verbaast kijk ik hem aan. Ik haal me schouders op en sta op als antwoord voor Luca's vraag. Luca pakt mijn hand vast en neemt me mee naar de entree hal. "Wat is er? fluister ik zachtjes tegen Luca zodat Violet en Rowena ons niet horen. Luca kijkt me boos aan. "Je houd iets verborgen Skyler. Je ruikt gewoon naar angst! Ik hoor je hart als een razende tekeer gaan. " Als een betrapt kind sla ik me armen over elkaar. "Calm down Luca..." Aan Luca's gezicht te zien raakt hij nog geïrriteerder door mijn reactie. "Ik ben niet kalm Skyler! Waar was jij toen Rowena....... Jouw knuffelde? "Maak ik Luca's zin af. Luca kijkt verontwaardigd. "Wat! Ben je jaloers ofzo?" mompelt hij. Ik voel het bloed zowat naar mijn hoofd stijgen. Ik bal mijn vuisten en knijp hart in mijn duimen om geen woede uitbarsting te krijgen. Gewoon diep ademen Skyler. Ik zucht diep.

"Je hebt gelijk Luca sorry dat ik er in mijn eentje van door ging. Maar ik heb goed nieuws. " zeg ik met een brede glimlach terwijl ik de sleutel uit mijn zak haal. "Is dat..... dat .... de hotel loper?" vul ik hem aan met een brede glimlach. "Ja dat is het" zucht ik. Luca geeft me een hele dikke knuffel. "Je bent geweldig Skyler! Hoe heb je die in hemels naam kunnen krijgen? En had Casius de oude hotel loper niet?" roept Luca enthousiast. "Ik wil het je best vertellen maar wil je me dan los laten?" Luca's gezicht verstrakt en hij krijgt rooie blosjes op zijn wangen meteen laat hij me los. "Sorry" kucht hij. Ik lach. Soms kan Luca zo............ Anders zijn dan dat hij normaal is. Soms is hij even geen eikel maar een normale jongen. Ik lach bij dat idee. Luca? Normaal? "Dus... Ga je me het nog uitleggen? " vraagt Luca ongeduldig. "Ja. Nou ik hoorde een stem mijn naam roepen en ik ging er achter aan." Luca schud hoofdschuddend nee. "Dus...." ga ik verder. "Ik kwam uit bij een soort verlaten kerk en ging daar naar binnen en brak het beeld van Jezus en daar zat de sleutel in.

"Wacht! Een verlaten kerk zij je? Ja? Hoezo? Ga daar naar nooit meer van je leven na toe Skyler! Ik meen het het is daar gevaarlijk!." zegt Luca met een dwingende blik. "Ja ik merkte dat het gevaarlijk is" Mompel ik zo zacht dat hij het niet hoort. "Waarom mag ik daar dan nooit meer naar toe?" Luca twijfelt heel even. "Want waar jij bent geweest..... Is het spook dorp............'