Recovery

Mijn oogleden voelen zwaar en mijn hoofd bonkt. Ik probeer in me geheugen te graven naar wat er was gebeurd maar ik kan het niet vinden. Ik ben het vergeten...... Ik voel me erg moe en futloos. Wat is er met me gebeurd? Waarom is het zo moeilijk om me ogen te openen. Met de kracht dat nog over is open ik langzaam mijn ogen. Het felle licht verblind voor heel even mijn ogen. Ik lig in mijn bed op mijn kamer. Aan het voeten einde zit Luca. Hij kijkt nadenkend naar de grond. Hij heeft zijn handen in elkaar gevouwen.

Waar zou hij over na denken? Met moeite ga ik recht opzitten. Luca schrikt en staat met een vaart op. Hij kijkt me bezorgd aan. "Voel je je al wat beter?" zegt hij schor. Ik geef een klein knikje omdat mijn mond te droog is om iets te zeggen. Luca gaat op de stoel naast het bed zitten. Hij staart me aan met zijn karamel kleur achtige ogen wat me aan het blozen maakt. "Waar is Violet? " komt er zwakjes uit mijn mond. "Violet is zich even aan het afspoelen onder de douch. Ze was zo geschrokken van wat er was gebeurd.... Wat was er dan gebeurd?" Geschokt kijkt Luca mij aan. Maar algauw verdwijnt die blik en zet hij zijn aller daagse emotieloze blik weer op. "Je bent vergeten wat er was gebeurd?" zegt hij kalm. "Ja....." zeg ik teleurgesteld.


"Wat is het laatste wat je je nog herinnert? " Ik denk diep na waardoor mijn hoofd nog harder gaat bonken. "Dat jij boos op me werd vanwege Violet" zeg ik verdrietig. "En daarna?" Ik denk weer diep na daarna schud ik nee. "Damn-it !" vloekt Luca mompelend. "Is er dan iets belangrijks gebeurd?" Luca kalmeert zichzelf en slaat zijn armen over elkaar heen. "Luister Skyler je moet je het herinneren..... en snel... Want jij was degene met een droom... En die droom leidt ons naar onze redding. Dat heb jezelf gezegd. En jij bent de enigste die ons naar die redding kan leiden. Elk detail van je droom is belangrijk... Elk detail moet je je herinneren. Zonder dat.... Zijn we verloren.............