Lesbi, nicht bi, oder doch nun?

U'r mine, girl
Met mijn vriendin liepen we samen hand in hand de nacht in. We waren net naar een feest geweest. Een geweldig feest met de meest beste songs ever. Half dronken kuste ik met mijn zwarte lippen op de rode lippen van mijn vriendin. Nou ja, half dronken dat wist ik niet, maar dat ik in iedergeval wat op had, wist ik wel. Liz wist dat ook wel. We liepen zingend naar ons huisje. Daar aangekomen, zocht Liz ongeveer een uur naar haar sleutels. Toen ze, ze had gevonden, was ze zeker nog een kwartier bezig met de goede sleutel en het nog is een keer de deur open te krijgen. Ze moest echt op schieten, want ik stond op klappen. Door al dat gelach, kon ik het zeker niet meer vol houden. We strompelden beide lachend naar binnen. Ik hielt me beet aan de deur van de wc. Probeerend open te krijgen. Omdat ik zo dronken was, was ik vergeten dat er een klink zat die je naar beneden moest doen. Ik had zeker 10 minuten aan de deur gehangen, totdat Liz uiteindelijk de deur open deed, omdat ze ook moest pissen. We liepen de trap op naar boven toen ik ook uitgepist was. We lieten ons op het onze tweepersoons bed vallen in de slaapkamer. Onze slaapkamer was zo ongeveer net zo groot als de woonkamer. De muren waren zwart geverfd. Twee verschillende geverfde kasten stonden tegen één van de muren. Mijn kast was Donkerpaars en die van Liz was donkerblauw geverfd.
Met moeite deden we onze lange boots uit. Het duurde even, maar uit eindelijk was het ons gelukt. Ik raakte elke keer verstrikt in mijn eigen veters. Ik zag wazig, dus kon niet goed zien hoe ik mijn veters eruit moest halen. Het feit dat we om de 2seconde een lach bui kregen, hielp ook niet echt mee. Uiteindelijk lagen we om 6uur 's ochtends in bed. We hadden er dus anderhalf uur over gedaan om naar thuis te gaan, binnen te komen en uit te kleden. We lagen naakt in bed. We werden verwarmd door de denkens om ons heen en onze armen om elkaars lichaam.

You believe but what you see. You receive but what you give.

Ik pinkte mijn oog open. Waar kwam dat geluid vandaan?

Caress the one, the Never-Fading. Rain in your heart - the tears of snow-white sorrow

'Mijn mobiel.' Ging er door me heen. Ik verwikkelde me uit Liz's haar greep.

Caress the one, the hiding amaranth. In a land of the daybreak

"Ja, ja, ja" Zei ik zacht, zodat ik Liz niet wakker maakte. Ik zocht mijn mobiel. Uiteindelijk had ik hem gevonden in mijn lange zwarte jas.

Reaching, searching for something untouched. Hearing voice...

"Mit Amber." Ik geeuwde luid door de telefoon.
"Hej Amber mit Joyce. Raad eens!" Zei ze hyper.
"Joyce, joyce rustig. Je lijkt net op die gast die je zo leuk vind van die ene band." Zei ik nog half geeuwend.
"Ja, ja, weet ik, maar Amber raad eens!"
"Wat!" Riep ik uit. Ik had geen zin in haar hyperspelletjes. Ze had me uit mijn slaap gewekt. Ík moest precies weer de gene zijn die er wakker van word en niet Liz.
"Okay, weetje het is geen ochtend meer, dus waarom kom je aan zo'n ochtend humeur?" Vroeg Joyce.
"Omdat je me net heb wakker gebeld, lieve schat. Maar wat is er?" Ik voelde dat ik koppijn kreeg. Ik zuchte en ging op bed zitten.
"Nou, ik had je toch verteld over dat ik misschien wel kaartjes kon regelen voor dat groote afterparty V.I.P. Special?" Ik dacht diep na.
"uhu" Was het engiste wat ik nu alleen ff uit me kreeg.
"Nou, IK HEB ZE!!!" Schreeuwde Joyce uit. Ik begon door de telefoon te gillen. Dat Liz wakker werd, maakte me even niet uit. "Ik kon er alleen twee krijgen." Zei ze er zacht achteraan. Ik werd gelijk stil. Ik keek naar Liz. Ze was half overeind gekomen en had een oog open.
"Was?" Vroeg ze zacht.
"Joyce heeft kaartjes kunnen regelen voor die Afterparty van overmorgen. Het probleem is alleen dat ze er maar twee te pakken heeft kunnen krijgen." Liz dacht na. Ze moest het even allemaal laten bezinken. Ze was net wakker en dan staat haar denkvermogen altijd op standje 0.
"Ga maar samen met Joyce." Zei ze uiteindelijk en ze liet zich weer in bed vallen.
"Weet je het zeker, Liz?" Een gedankpte 'uhu' hoorde ik van haar vandaan komen. Ze had haar gezicht weer begraven in haar kussen.
"Uhm... Joyce?"
"Ja." Zei ze zacht.
"Wij gaan samen, okay." Zei ik terwijl ik naar mijn liefje keek.
"Okay, Ik bel je nog wel met de tijden en al die shit."
"Is goed, Joyce. Tjuus"
"Tjuus" Zei Joyce en ze hing op. Ik staarde nog even naar mijn mobiel en schoof hem toen dicht.
"Weet je het echt zeker, Liz?" vroeg ik weer. Ik kreeg geen antwoord. Alleen haar zware ademhaling dat ze weer in slaap was gevallen. Ik gaf een kusje op haar slaap en pakte een zwarte zijde badjas. Ik deed hem om en liep naar beneden. Ik kon niet meer slapen. Als ik eenmaal wakker was dan was ik ook wakker. Ik keek op de klok toen ik de woonkamer in stapte. 14uur. Ik zuchtte. De houte vloer kraakte onder mijn voeten toen ik naar de keuken liep. Ik haalde een fles melk uit de koelkast en schonk een glas er mee in. Ik deed twee witte boterhammen in de rooster en wachtte totdat ze bruin waren. Met een bord met twee geroosterde boterhammen en mijn glas melk ging ik aan de eettafel zitten.
Een zacht gestreel ging langs mijn benen. Ik keek onder de tafel. Moon was dus ook al wakker. Moon was onze zwarte huskat. Ze was nog maar twee. Luna was haar tweeling, maar die ging liever altijd naar buiten. Op zoek naar avontuur.
Ik peuzelde aan mijn geroosterde boterhammen en dronk mijn melk.
Daarna ging ik voor de poezen eten en drinken neer zetten. Luna kwam ook gelijk binnen. Ik aaide over haar kopje. Ze begon gelijk te spinnen. Ik lachte zacht.