23.1: Nieuw

Uit de hal komt een verschrikkelijk vies geluid. Het geluid van hoestende mensen. Versta me niet verkeerd, ik vind het absoluut heel erg voor hun, maar zelf vind ik het echt vies. Nieuwsgierig leun ik over de houten balustrade van de trap die moet voorkomen dat ik val. Zelfs onder mijn lichte gewicht kraakt het bouwvallig. Verschillende arme mensen staan met een zieke blik in hun ogen verbaasd rond te kijken naar de luxe die ze zien. Het verschil in rijk en arm is altijd al groot geweest. Van de Romeinen tot nu. Ik weet niet wat er nog allemaal geweest is, Harry liet het een keer vallen. De boeken in zijn kast kan ik niet lezen aangezien ze in een correcte taal zijn. Dat zorgt ervoor dat mijn lezen op spreuken na alleen maar slechter wordt en mijn kennis nihil blijft.
"Louis, ga terug naar boven alsjeblieft." Harry staat weer te fronsen naar me, bang dat ik ook besmet geraak vermoed ik. Hij heeft een kant van het huis volledig gesloten met een zware houten deur om de ziekte buiten te houden. Weg van mij en Aurus - die wel luisterde en daadwerkelijk weg is gebleven. De jongen is veel te braaf. Ik knik, maar voor ik vertrek kijk ik nog even naar mijn vader, als ik hem zo nog mag noemen. Hij wilt niks meer met me te maken hebben, voor hem besta ik niet, maar ik moet wel helpen straks, want alleen is hij niet sterk genoeg. Dat gaat vreselijk pijnlijk zijn. Ik had nooit gedacht dat ik toch ooit naar die vader zou snakken. De bezorgde uitdrukking op Harry's gezicht zorgt ervoor dat ik iets sneller als gepland terug achter de grote houten deur kruip en terug naar Aurus ga. Alleen zijn is maar niks, en het beeld van Jean die mensen rond stuurt wil ik even vergeten.
"Al terug?" Aurus trekt een blonde wenkbrauw op waardoor ik grijns en mijn schouders ophaal. Hij wist dat ik terug gestuurd zou worden.
"Ze hebben me nog niet nodig denk ik dan."
"Maar goed ook, dan kan je mij nog wat vermaken." De man lacht, maar zijn huidskleur is abnormaal bleek. Ik weet niet hoeveel dorst Sedrik heeft gehad laatste tijd maar- "En dat doe je niet door in de leegte te staren." Snel knipper ik met mijn ogen en glimlach terug voor even.
"Sorry, je ziet er enkel leeggezogen uit. Ben je zeker dat alles goed is?" Voor even staan zijn blauwe ogen erg gefocust waarna hij lipbijtend knikt.
"Het komt wel goed. Ik heb het beter dan de mensen onder ons."
"Klopt." Ongemakkelijk dwalen mijn ogen door de ruimte. Het feit dat Aurus mijn geaardheid niet aanvaard en regelmatig het woord God laat vallen verbetert dat niet echt.
"Ik vraag me af hoelang deze goede bui gaat duren. Als ik dood ben, zouden ze dan nog om mensen geven, of na jouw dood?" Ik slik door de delicate vraag; geweldig onderwerp Aurus, echt iets om de sfeer mee te verlichten.
"Van alles wat ik ben, ben ik geen helderziende." Of toch niet zoals ik er een zou willen zijn. De mannen zag ik aankomen. Ik grijns naar hem waardoor de jonge man zijn hoofd schudt.
"Maar...geloof je echt in hun?" Grote ogen en ongeloof, natuurlijk.
"Ze hebben ook een ziel, alleen hebben ze die verkocht aan de verkeerde."
"Niet aan God dus." Daar heb je weer zo'n opmerking.
"Wat bedoel je daar nu weer mee?" Hij weet goed genoeg hoe de kerk tegenover mijn keuze staat, en hoe ik dat moet verbergen voor de allesziener God.
"Wel, God is goed en al de rest is-" Geïrriteerd rol ik met mijn ogen.
"Dus er zijn maar twee soorten? Niets ertussen. Of je bent goed of je bent slecht. Maar wat als een goed iemand een keer iets slecht doet in de ogen van een ander? Is die dan ineens verdoemd om met de aller slechtste mensen samen te zitten?" Mijn stem snijdt door de ruimte heen, pissig, waarschuwend dat ik geen tegenspraak duld, enkel een verklaring. Aurus lijkt wel degelijk geschokt te zijn door mijn uitbarsting. Nog vol woede zet ik mijn eigen nagels in mijn handpalm en staar ik voor me uit.
"Louis, je mag komen." Harry's lange gestalte torent boven me uit. Ik knik enkel en sta op. De vampier heeft overduidelijk door dat er iets mis is tussen mij en Aurus - hoogstwaarschijnlijk heeft hij het ook allemaal gehoord als er geen storing van andere hoestende mensen op zat. Onschuldig gaan we tot aan de deur. "Je- ehm."
"Har, wat is dat?" Zo sarcastisch mogelijk bekijk ik het stuk stof dat hij bovenhaalt. Hij meent toch niet dat ik daar iets mee moet doen?
"Tegen ziektes. Enige voorwaarde Boo." Oh, zijn mooie ogen kunnen nog zo mooi pincken, nog steeds vind ik het idee maar niks.
"En hoe moet dat zelfs?" Een beetje raar komt hij achter me staan en houdt hij me de ruwe stof voor in een soort gevouwen vorm. Het heeft drie punten - geen idee hoe je het noemt. Vervolgens knoopt hij het tot boven mijn neus vast zodat ik nog net wat kan zien. "Het stinkt echt afschuwelijk." En mijn stem klinkt nog pieperiger, geweldig dit. Wat je moet doen om mensen levens te redden, en dan nog te bedenken dat Jean beneden staat en niks met me te maken wilt hebben.
"Het spijt me echt, het is voor je eigen goed." Even glimlacht hij als hij een pluk haar terug naar achteren strijkt, teder. "Volgende keer dat ik iets aan je vastbindt is het, het bed, beloofd." Ik grinnik, al komt dat maar gedempt door.
"Alsof je nog niet sterk genoeg bent." Mijn ogen zijn waterig om mijn eigen grap - als het dat is en geen bedreiging, terwijl we door de zware deur passeren. Meteen hoor ik in de verte gekuch en een rasperige ademhaling. Het is echt beangstigend, maar goed. Eenmaal ze terug beter zijn zal dat wel beter gaan. "Hebben we nog genoeg van dat spul?" Anders zal Jean helemaal al mijn krachten uitputten. Even is het stil. Het is pas als ik contact maak met Harry's ogen dat hij reageert.
"Normaal wel. Sedrik is bijhalen samen met Christiaan, dus die zie je vandaag en morgen niet meer." Dat klinkt niet goed, en volgens mij is dat ook op mijn gezicht te lezen. "Het komt goed Boo. Als Jean te ver gaat, dan doe ik wel iets." Ik antwoord niet. De vampier die overgevoelig aan magie is kan niks doen als hij mijn kracht en de zijne tegen hem gebruikt.
"Ik vertrouw het niet." Harry trekt aan mijn arm zodat er tegenover elkaar staan. Hij raakt me verder niet aan, Jean staat iets verder. Ik aarzel nog steeds. Deze situatie staat me niet aan...

Tell me what you think!