Hoofdstuk 6: Weglopen

Toen ze bij Anna’s huis aankwamen stond de agente van eerder voor de deur. ‘Daar zijn jullie eindelijk!’ zei ze. Anna’s vader deed open. ‘Wat is hier aan de hand?’ vroeg hij. ‘Meneer, ik moet u een boete geven.’ zei de agente. ‘Uw dochter heeft zomaar een ambtenaar in dienst aangevallen. Daar staat een bedrag van 200 euro op.’ ‘WAT???’ zei Anna’s vader kwaad. ‘Anna, dit is al de vierde keer dat zoiets gebeurd! Het was al erg genoeg toen je die man in zijn been had geraakt, maar dit…’ ‘Ehhh…’ zei Anna. ‘Sorry?’ ‘Je hebt huisarrest!’ zei Anna’s vader. ‘De komende maand zit je binnen en mag je alleen naar buiten voor school en om te jagen!’ ‘Het is vakantie.’ zei Anna. ‘Dan ga je maar naar zomerschool!’ zei Anna’s vader kwaad. ‘En nu naar boven! Allebei!’

Even later zat Anna kwaad op haar kamer te schelden. Coby zat ondertussen in het boek te lezen. “Het portaal zal worden vernietigd, en de delen zullen over beide planeten worden verspreid.” las Coby voor. “Ik zag het in mijn visioenen. Het zal niet lang meer duren voordat Menlock mij zal vinden. Daarom maak ik deze kaart met de exacte locatie van de delen. Vind ze, en breng Elvenar en Aarde weer samen!” Naast de tekst was een kaart getekend. ‘Wacht…’ zei Coby. ‘Zou het misschien kunnen dat ik door een deel van het portaal heen ben gevallen? En zo in deze wereld ben beland?’ Anna had Coby tegen haarzelf horen praten en kwam binnen. ‘Waar heb je het over?’ vroeg ze nieuwsgierig. ‘Ik heb belangrijke informatie gevonden!’ zei Coby. Ze liet Anna het stuk lezen. ‘Dus je bent door één van die delen gevallen?’ vroeg Anna verbaasd. ‘Ik denk het.’ zei Coby. ‘Maar kijk naar deze kaart! Een paar van de delen liggen verstopt in deze wereld! We moeten ze vinden!’ ‘Zo kun jij natuurlijk terug naar Elvenar!’ zei Anna. ‘Je hebt gelijk, we moeten op zoek naar de delen!’ zei Coby. ‘Laten we vannacht stiekem wegsluipen!’ zei Anna. ‘Hoezo dat?’ vroeg Coby. ‘We kunnen toch ook gewoon weggaan als je weer gaat jagen?’ ‘Ik hou meer van stiekem gedoe.’ zei Anna. ‘Oké dan.’ zei Coby. ‘Dan vertrekken we vannacht!’

Die nacht slopen Coby en Anna stiekem naar buiten. Toen ze eenmaal buiten stonden zei Anna: ‘Dat ging makkelijker dan ik had verwacht.’ ‘Inderdaad.’ zei Coby. ‘Ik had verwacht dat je vader het wel zou merken toen we per ongeluk die vaas omgooiden.’ ‘Dat was niet mijn schuld!’ zei Anna. ‘Jij zei dat er iets achter me was, en ik draaide me om!’ ‘Wist ik veel dat het een paspop was!’ zei Coby. ‘Waarom staat zo’n ding eigenlijk in jullie gang?’ ‘Moet je niet aan mij vragen!’ zei Anna. ‘Mijn vader heeft zo zijn rare hobby’s!’ ‘Mode ontwerpen?’ zei Coby. ‘Ja, laten we het daarop houden.’ zei Anna ongemakkelijk. ‘Maar laten we nu snel wegwezen, voordat mijn vader echt wakker wordt!’ Snel renden ze weg.

Een aantal uur later waren ze heel ver van de stad en Anna’s huis weg. ‘Volgens mij is dit wel ver genoeg.’ zei Anna hijgend. ‘Maar ik heb geen idee wat we nu moeten doen.’ ‘Laten we de kaart bekijken.’ zei Coby. ‘Misschien is er een deel niet ver van hier.’ Ze keken op de kaart en zagen dat er een aantal kilometer verderop een kruis stond. ‘Daar is een deel van het portaal!’ zei Coby. Ze wees in de richting van het kruis. ‘Ik denk dat we eerst een plaats moeten vinden om de nacht door te brengen.’ zei Anna. ‘Volgens mij zie ik daar in de verte een licht branden. Laten we daar gaan kijken!’

Het licht bleek van een bed and breakfast afkomstig te zijn. ‘Dit is perfect!’ zei Coby. ‘Maar hoe gaan we dit betalen?’ vroeg Anna. ‘Ik heb je vaders portemonnee gejat.’ zei Coby. ‘Dat gaat hij niet leuk vinden!’ zei Anna. ‘Valt wel mee.’ zei Coby. ‘Ik heb hem vervangen met een lege.’ Ze klopte op de deur. Er deed een jonge vrouw open. ‘Kunnen we hier misschien de rest van de nacht blijven?’ vroeg Anna. ‘We zijn verdwaald en hebben onderdak nodig.’ ‘Natuurlijk mag dat!’ zei de vrouw. ‘Kom snel binnen!’ Ze bracht de vriendinnen naar een kamer toe. ‘Doe maar alsof je thuis bent!’ zei ze. Ze liep weg. ‘Nou dat ging makkelijk!’ zei Anna. ‘Maar toch vertrouw ik het niet. Die vrouw deed wel heel vriendelijk.’ ‘Je hebt gelijk.’ zei Coby. ‘Iets is niet pluis. Maar laten we er ons niet teveel zorgen om maken. We moeten ons focussen op het vinden van het eerste deel.’ Ze gingen snel slapen.

Wat ze niet doorhadden was dat de vrouw via een hologram met iemand aan het praten was. ‘Is het meisje binnen?’ vroeg een man. ‘Ja, meneer.’ zei de vrouw. ‘Ik heb haar en haar vriendin een gratis kamer aangeboden. Kom zo snel als u kunt, we gaan hier een eind aan maken!’