Crowley x Dean: He's an angel now

Hij bleef naar de hemel staren, terwijl hij met zijn rug tegen een boom aanleunde. De zon was langzaam aan het wegzakken, wat een enorm mooi zicht over het landschap gaf. Hij sloot zijn ogen, ademde diep in en uit, om vervolgens zijn ogen weer te openen. Hij wist dat Squirrel het niet meer kon zien, niet meer samen met hem. Na hun lange strijd en talloze gevechten, was Squirrel in zijn armen gestorven en zijn lichtgevende ziel mocht naar de hemel gaan. En hij had het niet tegengehouden, ook al wou hij dat wel doen.
'Hey.' Hoorde hij een bekende stem. Er kwam iemand naast hem zitten en als hij opzij keek zag hij inderdaad dat het Moose was.
'What do you need?' Vroeg hij op een chagrijnige toon. Hij wou zijn verdriet niet laten zijn, verdriet was een gevoel en hij moest immers gevoelloos zijn om zijn reputatie hoog te houden als koning van de Hel. Maar hij wist dat hij een wrak was en hij voelde zich ook zo, misschien wel erger.
'I miss him too.' Was het enige dat Moose kon antwoorden en het ergerde hem enorm. Hij wou even rustig zichzelf zijn, zonder dat anderen hem kwamen storen of gezelschap houden.
'I don't need your peptalk, just hunt some monsters and don't bother me, Moose.' Sprak hij, zijn laatste woorden langzaam en duister. Hij stond op van zijn plek, trok zijn jas goed en met een simpele vingerknip verplaatste hij zich naar de andere kant van het domein. Moose zou hem ongetwijfeld komen zoeken, maar het zou even duren voor Moose hem zou vinden.
'Hello Crowley.' Die bekende stem liet hem meteen op kijken, maar hij zag niemand. Hij had zijn stem terug ingebeeld en van frustraties mepte hij met zijn vuisten tegen een boom. Hij zou er alles voor over hebben, echt alles, om hem nog één keer terug te zien. Hij dacht terug aan drie maanden geleden, toen hij Squirrel hem bij de graag vast had en zijn lippen op de zijne drukte. Hij sloot zijn ogen en hij kon zweren dat hij terug in het moment zat, hij kon Squirrel's lippen nog op de zijne voelen drukken. Toen hij zijn ogen opende, zag hij de zon langzaam verder naar beneden zakken. Het duurde even, maar toen hij een koude rilling over zijn rug voelde gaan wist hij dat er iets in de buurt was.
'You know, ghosts don't scares me, not anymore.' Zei hij en draaide zich om. Zijn ogen werden echter groter toen hij zag dat Squirrel er stond.
'Finally, I found you.' Zei Squirrel.
'But your supposed to be in Heaven, why aren't you there?' Hij stapte naar de man toe, om er echt zeker van te zijn dat het Squirrel was.
'I couldn't go there and be aware that I wasn't able to see you anymore.' Legde de man hem uit. Squirrel keek hem met een zielige blik aan, een blik die liet zien hoe gebroken de man zich voelde zonder hem bij zich te hebben.
'My soul can't go to Heaven, I can't allow that. So I'm asking you, please take me to your world. I want to go back to Hell, and be at your side.' De woorden die de man sprak, klonk als gezang in zijn oren.
'I can take you there, but you're really sure you want to be there?' Vroeg hij om zeker te zijn dat Squirrel het zo wou.
'As long as I'm able to be with you, I would go anywhere.' Zei de man vastberaden. Crowley stuurde Squirrel's ziel naar de Hel, waar hij zelf zo snel mogelijk ook heen ging.
'My King, we have a little...' Zei een van zijn volgelingen, maar hij reageerde er niet op.
'Bring me Squirrel.' Zei hij met een dwingende stem.
'Who sir?' De demon leek verward te zijn. Natuurlijk gebruikte enkel hijzelf de bijnaam voor Dean.
'Dean Winchester.' Siste hij naar de demon, die snel achter de man ging die zijn baas vroeg. Zodra Dean de zaal binnen kwam, keek Crowley met een kleine grijns op.
'All of you, leave.' Beval hij de andere demonen. Ze keken even onzeker naar hun koning, maar verlieten de zaal toch zonder enig woord te laten vallen. En zodra de laatste demon door de deur was gegaan, keek hij zijn Squirrel aan.
'Finally, together again.' Waren de enige woorden die hij nog sprak, waarna hij naar Squirrel stapte en zijn lippen op die van hem drukte. Hij was eindelijk terug verenigd met diegene die hem liet weten dat hij toch nog een hart bezat.