Onmogelijk

"Hallo Viridi. Fijn je te zien!" Zei Venusa. "Ja, jij ook! Wie heb je allemaal meegebracht?" Viridi glimlachte en ze keek ons allemaal een voor een aan. Ik zag dat op het moment dat ze Bram aankeek, ze gemixte emoties had; wantrouw en vrolijkheid. "Dit is Chris, hij is mijn commandant zoals je weet..." Chris stapte af en kwam naar haar toe. "Goeiedag. Ik ben Chris." Zei hij. "Zij daar," Venusa wees naar mij. "Geloof het of niet, zij is mijn dochter, Bloeme. Ik zwaaide en glimlachte. Viridi sloeg een hand voor haar mond. "Euhm maar Venusa..." Viridi legde haar hand op Venusa's schouder. Ze zei iets wat ik niet kon horen, maar ik wist al waar het over ging. "Ik had mij vergist." Hoorde ik Venusa zeggen. "Hij heet Bram, goeie vriend van Bente." Zei Venusa wijzend naar Bram. "Hoi!" Viridi knikte en begroette Bram met een neppe glimlach. "Kom binnen allemaal." Ik stapte af en wandelde achter Bram aan. Ik keek nog een keer naar het vrolijke, maar onbekende, witte paardje bij mijn Hoornrenner. Snel greep ik naar Bram's hand en hij vertraagde zijn tempo totdat ik goed naast hem liep. "Ik hoop dat het lukt..." Fluisterde Bram. "Zo niet, samen staan we sterk, toch?" Fluisterde ik terug. Hij grijnsde. "Niemand zal tussen ons komen..."
Ik knikte en ik keek rond. Het groene thema met de voorwerpen van de natuur was overal. Het was echt wel mooi gedaan. "Waarom zijn jullie hier?" Vroeg Viridi plotseling. Venusa nam het woord; "Bram en Bente hebben een vloek die een ziel van een Chupalosta heeft meegebracht." "Uhh-huh! Daar weet ik veel van. Die vloek heb ik een tijd bestudeerd. Ik kan jullie helpen." Vrolijk keek ik op. "En wij kunnen jou helpen! We zullen je angst verslaan!" Viridi keek niet zo blij als ik. Wat was er aan de hand? We wilden helpen, was dat niet goed? Ik wachtte af. Viridi voerde een blik met Venusa en zij knikte. "Dat zou fantastisch zijn. " antwoordde Viridi. "Deal!" Zei ik blij. Ik knikte naar Bram. Hij lachte, maar het leek wel een neppe lach. Het was zeker een gemixte emotie, maar was het nep? Zou Bram het hier mee echt eens zijn?
´´Om de ziel van de Chupalosta te verwijderen, moeten jullie hem verslaan in een gevecht. Dat zal je dromen! In dromen kan hij jullie niet manipuleren.´´ Legde Viridi uit. ´´Pas op, gedaantes veranderen kan hij wel. Het kan zo zijn dat je de verkeerde te pakken hebt. Vertrouw amper iemand die op jullie paden verschijnt.´´ Ik knikte. Dat zou moeilijk worden, hij kon dus overal zijn. ´´Ik zal jullie dadelijk met dit paarse flesje laten slapen en dromen, maar er is een ding waar jullie zeker rekening mee moeten houden.´´ Viridi pakte het flesje van een boomstam tafeltje. ´´De droom is net de realiteit. Zodra jullie bewusteloos geslagen worden zal het zwart worden voor jullie ogen en je zult normaal slapen terwijl je lichaam nog in de droom is. Begrijpen jullie dat?´´ Viridi keek ons aan en haalde de kurk van het flesje. Lichtpaars gas ontsnapte. ´´We begrijpen het.´´ Sprak Bram. ´´Dan nu het laatste.´´ Viridi schonk de paarse vloeistof in twee kleine glaasjes. ´´Sterven in je droom, is sterven in de realiteit. Alles zal je voelen.´´ Ik schrok wakker uit mijn gedachten. Dood? We moeten een krachtig wezen verslaan waarvan we de zwakke punten niet kennen... ´´Dat is spelen met vuur!´´ Siste ik naar Bram. ´´Wij kunnen de vlammen wel aan.´´ Bram glimlachte zoals hij nog nooit gedaan had, zacht. Ik keek nadenkend naar de vloer. Bram wou het echt, Bram wou het ook? Ik was verward. ´´Oké, je hebt gelijk.´´ Bram keek naar Venusa. ´´Venusa het spijt me dat ik je dochter in dit gevecht heb gebracht.´´ ´´Jij niet.´´ Venusa antwoordde droogjes. ´´Het was je vloek, plus je werd aangemoedigd. Geen excuses voor iets wat niet door jou gedaan is. Ik ben hier trouwens degene die excuses moet aanbieden. Ik heb me vergist in jullie allebei, dat is iets wat ik niet oplossen kan. Jullie lossen het nu op, met gevaar voor eigen leven.´´ Venusa zuchtte. ´´Ik kan niet beloven terug te komen, maar vrees niet, ik heb hier zoveel leuks meegemaakt al! Ik zal daarvoor alles doen om terug te komen. Alleen, als het onmogelijk is... Leer de wereld dat vooroordeel fout is.´´ Zei ik en ik keek iedereen stuk voor stuk aan. Venusa knikte instemmend. Chris, die al een hele tijd toe gekeken had, mompelde wat. ´´Ik zal dat opnemen als een missie dat het hele universum nooit meer iemand zou beoordelen op geschiedenis, geruchten of uiterlijk.´´ ´´Top!´´
Viridi leidde ons naar een patiëntenkamer in haar koninkrijk met de bekertjes in haar handen. Ze moest vaker testen gedaan hebben om dit te hebben laten maken. Door haar natuurkennis zou ze vast ook Grieks kunnen en natuurlijke medicijnen weten. Viridi gaf ons de opdracht plaats te nemen op een apart bed. Viridi klikte op een knopje van een camera. ´´Zo kan ik in de gaten houden of alles oké gaat. Dan nu,´´ Ze liep naar me toe en ze gaf me het bekertje, ze deed hetzelfde bij Bram. ´´drink het maar!´´ We deden wat ze wilde en ik keek nog eventjes naar Bram. Hij gaf een geruststellende blik. Het leek alsof hij wilde zeggen dat alles wel weer op z'n pootjes terecht komt en dat dit maar een kleine missie was wat nergens op sloeg. Ik legde het bekertje op het zilveren tafeltje naast me. Ik sloot mijn ogen en ging liggen op het bed terwijl ik iets voelde borrelen in mijn keel. Daarna? Geen idee. Ik was weg van de realiteit.
Eventjes vaag, maar daarna duidelijk te zien, zag ik een open plek. Het was somber en saai. Het zag eruit alsof hier nog nooit iemand geweest was. De mist was aardig dik. ´´Daar zijn we dan.´´ Ik draaide me om naar de stem. Het was Bram. ´´Bram, we gaan het halen! We kunnen samen een plan verzinnen om eerst de zwakke punten te ontdekken, nu.´´ Vertelde ik. ´´Kom!´´ Bram wandelde naar me toe. ´´Oké, zolang ik de Chupalosta ken, kan hij niet tegen zwarte magie. Hebben we dat geleerd?´´ Vroeg Bram en ik keek hem vragend aan. ´´Gek! Hoe kun je dat vergeten zijn? Ik weet dat we veel moeten leren, maar we hebben daar een heel hoofdstuk over geleerd!´´ Ik gaf hem een por. ´´Oh ja.... Dat hoofdstuk! Sorry.´´ Bram grijnsde. ´´Maar ik ben verward..´´ ´´Met wat?´´ Vroeg ik. ´´Met paarse magie en zwarte magie.... Kun je het me een keer nog voor doen?´´ ´´Ja hoor...´´ Zonder er echt over na te denken legde ik de zwarte magie uit. Het was niet moeilijk om de verschillen te ontdekken van zwarte en paarse magie, zodra je maar logisch en helder blijft denken. ´´En wat is dan de meest krachtige aanval van zwarte magie?´´ Ik dacht eventjes na. ´´Ik denk O Neko.´´ Antwoordde ik toen. ´´Kun je die op mij uitproberen? Ik zal hem blokkeren. Ik wil gewoon even precies weer weten wat je doet om hem te laten werken en wat het doet.´´ Zei Bram. ´´Tuurlijk, maar zorg ervoor dat je er zonder enig schrammetje of pijn vanaf komt!´´ Bram knikte hevig. Ik begon de kunst uit te voeren. Tijdens de stappen die ik zette, sprak ik de onbekende woorden. ´´Oh o burakku neko! Ataques!´´ De zwarte schim verscheen en flitste heen en weer. Het draaide rondjes om iedereens aandacht te trekken. De truc was dat iedereen zou stoppen met vechten, het was altijd onbekend wanneer de schim zijn doelwit trof, vandaar dat ze meestal niet klaarstaan voor de verdediging. Deze keer viel de schim snel aan omdat Bram ook maar toekeek, dus hij kon zichzelf niet snel genoeg verdedigen. ´´Bram!´´ Mijn stem echode en werd vervolgd door een harde knal. Ik veegde de zwarte mist weg voor mijn ogen. Bram stond rechtop. Had hij het overleefd? Ik rende naar hem toe, maar hij voel toen plotseling achterover. Het was te laat. Bram had zich duidelijk niet op tijd verdedigd. Ik knielde bij hem neer. ´´Bram! Bram! Bram!´´ Ik schreeuwde paniekerig. ´´Blijf hier! Blijf hier! Alleen samen kunnen we het! We zijn nog niet begonnen!´´ Bram opende zijn ogen. Eerst keek hij mij weer zacht glimlachend aan, zoals in de realiteit. Daarna verscheen er een grijns alsof hij blij was. ´´.... Bloeme, dat zijn we wel.´´ De gedaante van Bram verdween en de Chupalosta verscheen. Mijn hart verstijfde. Ik was erin getrapt, ik was erin getrapt! Sukkelig probeerde ik wat van de Chupalosta vandaan te komen, maar ik bleef op de grond. ´´Bedankt voor de zwarte magie. Dat maakt me alleen maar krachtiger. Lieverd, waarom geloofde je dat?´´ De grijze wolf wandelde sierlijk langs me en verstijfd van schrik keek ik hem aan. ´´Werkelijk, als je zo blijft zitten wordt dit een makkie om te winnen van jullie. Je bent de nummer een? Geintje zeker!´´ Ik stond op. De Chupalosta grijnsde en de zwaartekracht veranderde. ´´Aah!´´ Ik knalde op grond. Wat was dat? Het was vreselijk! Ik kon niet opstaan! Dit is zeker onmogelijk. Ik opende mijn ogen en keek recht in de ogen van het beest. De zachte blik die hij nu voor de derde keer liet zien was er weer, maar nu puur van de wolf zelf. ´´Aanbiddelijk! Lieverd probeerde terug te vechten. Ik ben een wezen dat geen zwakke punten heeft. Als ik Bram in de realiteit niet vaak genoeg had gemanipuleerd had hij je dat allang verteld. Hier kan het niet, maar dat houdt me niet tegen. Ik geniet trouwens wel van. Je vecht tegen het onmogelijke, hoe leuk ben je dan?´´ ´´Het is onmogelijk totdat iemand het gedaan heeft, dan is het mogelijk!´´ Beet ik hem toe. ´´Oh jeetje, dat zijn wijze woorden voor een meisje dat haar volledige leven gesleten heeft in een bol. Wat voerde je uit? Je las dagenlang citaten? Oh wat vreselijk lieverd.´´ Ik negeerde wat hij zei. ´´Raakte ik je? Het was de grond dat je raakte, hoor!´´ ´´Ik heb gewoon een hekel aan je!´´ De wolf keek mij liefkozend aan. ´´Waarom? Stond ik op je ego? Oh het zou de zwaartekracht wel zijn.´´ De Chupalosta veranderde de zwaartekracht weer naar normaal. ´´Ik heb die trouwens helemaal niet nodig meer. Ik zal jullie eens kans geven! Ik ben alleen benieuwd waar die Bram van je uithangt.´´ Ik stond op. Ik zou kunnen rennen, maar dit wezen heeft 4 benen! Ik zou kunnen vliegen, maar dit wezen kan van gedaantes veranderen.