Foto bij Things will never be the same again... { Cristiano Ronaldo and Fernando Torres } --> 33

“Hey zus , wat is er?”, hoor je Aleandro zachtjes en ongerust zeggen. Je kijkt op, hij komt langs jou zitten en pakt jou in zijn armen, weer schiet je in tranen uit. Wanneer je terug rustig bent geworden, leg je alles uit aan je broer.

Ondertussen , Cristiano’s pov…

Je rijd met een hoge snelheid naar het stadion. Daar aangekomen, loop je meteen door naar het plein, gelukkig ze hebben de verlichting nog aan gelaten. Je zet je neer op het gras, op deze plek kan je altijd goed tot rust komen. Je sluit je ogen, je ziet in flitsen de foto’s van hen, je hoort de commentaren van het tijdschrift en je hoort ook de woorden die *jij* zei, je ziet de blikken die zij en Charlie aan elkaar gaven die avond, die zij aan jou gaf die avond en vanavond. Je ogen springen terug open, je krijgt een brok in je keel en je voelt een traan over je wangen lopen.

Waarom moest je zonodig zo hard reageren?! Je beseft dat er werkelijk wel eens niets tussen hen kan zijn. Je staat op en loopt naar je wagen, je moet het zo snel mogelijk goedmaken! Met weer een hoge snelheid rijd je naar huis. Wanneer je binnen bent zie je haar nergens beneden, je roept haar naam en loopt naar boven, ook daar kan je haar nergens vinden. Cristiano is godverdomme allemaal je eigen fout! Je denkt naar waar ze overal kan zijn… bij Charlie?, nee ,dat durft ze nu zeker niet… Joyce?...

Je neemt je gsm. “Hey Joyce, is *jij* toevallig bij jou?”. “Nee , hoezo?”. “Owhnee gewoon, ik dacht dat ze daar iets over zei…”, je voelt je zenuwachtiger worden bij elk woord dat je zegt. “Cristiano is er iets gebeurd?”, net alsof ze het doorheeft. “Nee hoor, owh ze komt net binnen, sorry dat ik je ongerust maakte”.
Je legt af… ze moest eens weten… bij wie zou ze nog kunnen zijn?....Natuurlijk! Fernando, die kwal zal het nu waarschijnlijk helemaal voor jou aan het vergallen zijn. Je stapt weer in je auto.

Wanneer je arriveert zie je Fernando’s wagen niet op de oprit staan. Aghja is waar ook, Fernando zit in Engeland, alweer een hele tijd, maar toch denk je automatisch ook aan hem. Je wil bijna de moed opgeven, tot je plots opvalt dat het licht in haar voormalige kamer brandt. Je stapt uit en besluit om toch maar te gaan kijken bij jou.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen