7. Ruzie

Het is ochtend, de vogels maken een lawaai en er is een klein briesje in het bijna winterse weer. Over de winter gesproken het is bijna kerstvakantie, van 2 weken lang. Ik heb besloten om 1 week naar huis te gaan en de andere week op school te blijven omdat ik meer wil weten over die vloek. Vivian is de hele vakantie bij haar familie (haar vader heeft iets gebroken door een experiment) en Patty blijft op school, wegens omstandigheden in haar gezin.
Vandaag hebben we een kort dagje van 5 uur les: Bezweringen, Dreuzelkunde, Astronomie, Waarzeggerij en Voorspellend rekenen.
Patty rent mijn bed op: 'Opstaan slaapkop!'. Ik gaap en sla de dekens over mijn hoofd: 'Nog even..'. 'Je hebt het ontbijt al gemist, je hebt nog een half uur,' zegt Patty. Ik zucht: 'Ik kom er aan, ' en stap uit bed.
Een tijdje later lopen ik, Vivian en Patty de leerlingenkamer uit. Op naar bezweringen... We lopen de trap af, naast de trap zitten 2 jongens met elkaar te lachen. Een van de jongens steekt zij voet uit. Ik loop er langs heen en moet lachen van een droge grap van Patty dan struikel ik onhandig over zijn voet. 'Eh! Doe is nog normaal,' zeg ik boos. 'Heb je wat?,' zegt hij. Vivian loopt naar me toe en zegt zacht: 'Dat is die Oliver Grant'. Er komt een groepje jongens en meisjes van Ravenklauw aan lopen, een jongen stapt voor uit. 'Wat heb je Grant,' zegt hij. De jongen heeft donkerbruin haar, bijna zwart en vel blauwe ogen. Nooit eerder heb ik hem gezien. 'Jij weer, Peter,' zegt Oliver, hij loopt naar Peter toe en geeft hem een duw. 'Hou eens op,' zegt Peter en geeft hem een duw terug. 'Dat had je beter niet kunnen doen,' zegt Oliver met ogen wijd open. 'Jongens.. stop,' zeg ik. Wat heb ik gedaan, ze vechten nu door mij... Professor Anderling liep door de gang. 'Hé, hou eens op!,' zegt ze en komt tussen de twee. Ik stond er bij om ze ook uit elkaar te halen, maar het lukte niet. 'Meekomen jullie drie!,' zegt professor met een opgeheven stem.
We lopen alle drie achter professor Anderling aan. 'Sorry,' zeg ik zacht tegen Peter. Hij geeft een kleine glimlach en zegt: 'Maakt niks uit'. We kwamen aan in het kantoor van professor Anderling. 'Wat was daar aan de hand?,' vroeg ze streng. 'Lola gaf mij een duw,' zei Oliver. Ik kijk Oliver aan met grote ogen, 'dat is helemaal niet waar!,' zeg ik boos. 'Hij stak zijn voet expres uit zodat ik er overheen viel,' zij ik tegen professor Anderling. 'Nee, jij gaf mij een duw terwijl ik gewoon langs liep,' zegt Oliver. 'En waarom was jij er, Peter,' zegt professor Anderling. 'Ik zag dat hij zijn voet expres neer zette,' zegt Peter. 'Maar mijn voet stond daar al, ze struikelde er gewoon overheen,' zegt Oliver. Anderling schudt haar hoofd teleurstellend. 'Allemaal 10 punten aftrek!,' zegt ze. 'Maar..,' zeg ik. 'Nee, naar jullie les, nu!,' zegt professor Anderling. We lopen de kamer uit. Oliver lacht met een smerig lachje: 'Jammer jóh!,' zegt hij en loopt lachend weg. 'Het spijt me echt,' zeg ik tegen Peter. 'Ach, kan gebeuren,' zegt hij.

Ik heb bijna de eerste les gemist dus ik wacht buiten voor de tweede les. Ik loop naar de poort. Het uitzicht is prachtig! Ik kijk heen en weer. Opeens zie ik iets.. Hé dat is Lennox. Hij begraaft iets onder een boom, een boek ofzo. Lennox kijkt om zich heen. Ik loop snel naar achter zodat hij me niet ziet en ik ren terug naar het kasteel. Wat is dat toch, wat hij begraaft?