Hoofdstuk 2

“Aaah, auditie doen voor Justin Bieber! Hoe vet is dat?!” gilde Hope na de dansles. “Heel vet” mompelde ik. “Niet enthousiast?” “Je weet hoe hatelijk ik hem vind.” “Je doet toch mee auditie?” vroeg ze hoopvol. “Ik weet niet” Antwoordde ik twijfelend. “Alsjeblieeef?” smeekte ze “al is het maar gewoon om mij een plezier te doen” Ze trok een heel zielig gezicht. “Ik zal wel meedoen” antwoordde ik zuchtend. “Dankje! Dankje! Dankje!” schreeuwde ze in mijn oor.
De volgende les liep Hope zenuwachtig naast mij. “Wat loop je nu zenuwachtig te doen?” vroeg ik haar. “Ik ben zenuwachtig voor mijn auditie, wat als ik niet goed genoeg ben? Wat als hij iemand anders kiest?” vroeg ze wanhopig. “Relax” antwoordde ik “je bent een fantastische danseres. Ze zouden gek zijn als ze jou niet zouden kiezen.”
“Meiden, zet jullie klaar. Justin en zijn choreografen komen zo!” riep onze danslerares. Iedereen ging op zijn plaats staan. Justin en zijn choreografen kwamen binnen. “Goede avond iedereen” begon Justin. Hij zag er eigenlijk best wel goed uit. Zijn babyface was volwassener geworden en zijn stem dieper. “Jullie weten vast wel waarom we hier zijn dus laten we maar meteen beginnen. Dit” hij wijst naar de 2 jongens die bij hem staan “zijn Chris en Alfredo. Zij gaan jullie een dans aanleren en daarna de 5 beste dansers eruit halen. Die gaan daarna de dans nog eens elk apart doen en dan kiezen we de beste danseres eruit. Is iedereen er klaar voor?” Iedereen knikte en riep enthousiast ja. Ook ik. Ik had er best wel zin in eigenlijk. Het zou een doorbraak kunnen zijn. En ik zou kunnen doen wat ik het liefste doe: dansen.