9. Two times a charm

Marisha

Blij zit Eliza naast me op haar stoel met een bakje popcorn. Welke ik nu snel afpak want anders heeft ze straks niks als de film eenmaal begint. Vragend kijkt ze me aan en beginnen haar ogen waterig te worden.
“Nee, Eliza, straks als de film begint, krijg je de popcorn terug,” zeg ik streng tegen haar. Wat ik soms wel moet doen. Bij mam en pap komt ze anders ook overal mee weg.
Als ze haar mond open wil doen, licht het grote scherm op en lijkt Eliza het al vergeten te zijn. “Ik wil deze film al zo lang zien, Marisha,” reageert ze met een kinderlijke stem. “Dank je wel dat we gaan. En samen.” Met een brede grijns, valt ze mij om mijn hals.
Lachend knuffel ik mijn zesjarige zusje. Dat er negen jaar tussen ons in zit, doet ons niks. Net als dat ik het juist leuk vind om dingen met haar te doen. “Graag gedaan, liefje, ga gauw normaal zitten. Meestal krijg je eerst nog reclame te zien maar als de film begint, krijg je de popcorn terug,” beloof ik haar. Vaak hebben we twee keer in de maand een zussendag voor alleen haar en mij. Door de vakantie tijd is dat deze keer op een donderdag en dat komt goed uit. Zaterdag heb ik met mijn vriendinnen afgesproken en gaan we ook naar de film. Maar dan een film waar Eliza niet heen mag.
“Sorry, mag ik er langs,” klinkt een andere stem.
Waardoor ik opkijk en in een vriendelijk en meisjesgezicht. “Ja, natuurlijk.” Zelfs in het flauwe licht kan ik zien dat ze een andere afkomst heeft. Ik sta op en til ik Eliza op zodat het meisje door kan lopen.
Gelach is te horen en loopt een tweede langs ons heen. Duidelijk een zus van de ander. “We zijn met zijn vieren, sorry.”
De derde loopt ook voorbij en gelukkig allemaal zonder brokken te maken. “Raad eens wie er te laat is,” grinnikt iemand.
Zelf kijk ik naar het drietal. “Jullie zijn toch met zijn vieren?” Dat zei het derde meisje toch?
Ze knikken alle drie. “Ja, onze broer komt nog maar hij is altijd te laat. Ga maar gewoon zitten hoor,” glimlacht eentje.
Waarvan ik gok dat zij de oudste is. “Dank je,” bedank ik de meiden en zet ik Eliza weer op de stoel. Om dan zelf te gaan zitten.
Geen paar minuten later, hoor ik iemand constant sorry zeggen en zich verontschuldigen. “Sorry, het spijt me, echt waar, sorry.”
Een stem die me heel erg bekend klinkt. Warm, aangenaam, vriendelijk, wat exotisch. Voor ik het weet is die persoon bij mij en struikelt hij ergens over. In een autisme vang ik de man op. “Maak je niet druk, ik heb soms ook twee linkervoeten,” grinnik ik en kijk ik de man nu echt aan. “De film is nog niet begonnen dus je hebt nog mazzel.” Mijn adem stokt in mijn keel als ik een paar helderbruine ogen, die mij weer verrast en verbaasd aankijken. Zayn Malik. Zayn van One Direction en dan vang ik hem op. Sinds wanneer is hij zo onhandig?
“Sorry, ik geef daar Harry de schuld van,” mompelt hij en staat hij weer recht. Hij kan er nu makkelijker langs en gaat hij op de stoel naast me zitten.
Iemand trekt aan mijn mouw en is het Eliza. “Maris, Maris, dat is Zayn van One Direc...”
Vlug bedek ik haar mond met mijn hand. “Mond dicht, alsjeblieft Liz,” smeek ik haar. Ze weet heel goed dat ik een die-hard fan ben van One Direction. Niet te vergeten dat Zayn mijn favoriet is. Dat zij dat weet, is niet zo vreemd omdat ik meestal hun muziek draai. “De film begint.” Opgelucht geef ik ook de popcorn aan haar en houdt ze haar mond nu dicht. Vooral omdat Eliza haar aandacht op het grote scherm vestigt en hou ik haar in de gaten via mijn ooghoeken.
“Marisha and Zayn sittin' in a tree, k-i-s-s-i...”
Opnieuw leg ik mijn hand over haar mond. “Eliza, alsjeblieft, niet doen.” Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen en moet ik wel rode wangen hebben. Van schaamte, ja. Zayn zit verdorie hier naast me.
Weer is er gelach te horen. “Ze is een schat, echt waar,” reageert een van de meiden, die ik nu pas echt lijk te herkennen als zijn zussen.
“Klopt, wij weten ook genoeg om Zayn voor schut te zetten,” giert de ander weer.
Lijkt me soms lastig om die drie uit elkaar te houden. “S...sorry, h...het spijt me echt,” stamel ik wat en durf ik niet naar Zayn te kijken.

Het ergste moet blijkbaar nog komen want als ik Caitlin en Chelsea vertel wat er in de bioscoop gebeurd is, komen ze niet bij van het lachen. Vooral door de leuke actie van Eliza. Hard genoeg dat Caitlin zelfs van de bank valt van het lachen.
“O dat is geweldig, waar is Eliza eigenlijk? Dan ga ik haar even bedanken.” Chelsea heeft weer tranen in haar ogen van het lachen.
Hoofdschuddend kijk ik naar mijn twee beste vriendinnen. “Gaan we nog met zijn drieën naar de film of niet,” wil ik weten.
“Ja, natuurlijk,” reageren ze allebei tegelijk.
Ik sta op en pak ik mijn jas. “Kom op dan, we nemen wel een patatje daarna voor eten. Ik trakteer.”
Iets dat met veel enthousiasme aangenomen wordt en lopen we met zijn drieën naar de bioscoop, die niet te ver weg ligt.
“Toch wel een actie film,” vraagt Chelsea.
Ik knik zelf. “Graag wel, ik wil wat afwisseling. De film met mijn zusje was leuk en gezellig maar dat is pas weer volgende maand,” geef ik aan.
Wanneer we bij de bioscoop zijn, gaan we naar binnen en kijken we naar de films op het scherm. Om inderdaad voor een actie film te kiezen. Met de kaartjes lopen we door naar de zaal. Schijnbaar omdat ik op patat trakteer, dat we geen popcorn willen omdat we gelijk door gaan.
In de donkere zaal kijk ik naar de nummers van de rijen. Rij 8 en stoelen 9,10 en 11, stond op de kaartjes. “We gaan toch met zijn drieën morgen naar het concert?”
“Ja, muts, ik kan echt niet wachten om ze live te zien. Vorig jaar was al geweldig. Harry is echt een leuke kluns,” lacht Caitlin. “Echt waar, de filmpjes op YouTube zijn geweldig.”
Alle drie zijn we fans van de boyband. Net als dat we alle drie een andere favoriet hebben. Caitlin is helemaal weg van Harry. Chelsea kan weer weg zwijmelen bij Liam. Voor mij is het Zayn. “Vanavond dan de documentaire opzetten bij mij thuis,” vraag ik en loop ik in rij 8 naar onze stoelen.
“Ja, oh, man, hoe Louis echt Niall een bitch slap geeft. Hoe verzint hij het,” grijnst Caitlin en gaan we zitten.
Alle drie lachen we. “Of wat vind je dan van Harry, die in een vuilnisbak is geklommen. Ik kwam niet bij van het lachen toen ik dat voor het eerst zag,” hikt Caitlin en trekt ze haar jas uit.
“Goed om te weten dat we zo hilarisch zijn,” reageert opeens een diepe en hese stem. Eentje die akelig bekend klinkt.
Een hum geluidje klinkt eveneens. “Wij moeten ophouden elkaar zo te ontmoeten,” is er een tweede stem te horen.
Door die stem bevries ik op mijn stoel. Meer omdat ik die stem een paar dagen geleden ook gehoord heb. Tegelijk met Caitlin en Chelsea, draaien we ons om. Ik slik moeizaam als ik Harry, Liam en Zayn kan zien zitten. “O fuck,” mompel ik in mezelf en zak ik gelijk onderuit op mijn stoel. Dat moet mij weer overkomen. Schamend zak ik nog verder onderuit en trek ik mijn capuchon, van mijn shirt, over mijn hoofd. Please, laat de grond open gaan en dat ik er in kan verdwijnen.
Opeens voel ik twee armen om me heen. Wat een paar sterke armen zijn. Ergo, het is niet Caitlin of Chelsea. De vogel op zijn hand, herken ik direct. “Je was de vorige keer zo lief en aardig met je zus. Ik kan je zeggen dat mijn zussen daar jaloers op waren,” zegt Zayn in mijn oor. “Ik heb niet altijd de tijd om leuke dingen te doen met mijn zussen.”
Wel krijg ik acute ademhalingsproblemen. Nooit had ik verwacht dat ik hem twee keer zo snel achter elkaar zou tegen komen. “Dank je,” weet ik uit te brengen. Tot mijn opluchting laat hij me los. Er komt iemand naast me zitten.
“Zo dat is beter.” Zayn zit naast me en slaat hij een arm om me heen. “Hoe heet je,” gaat hij verder.
“Marisha,” antwoord ik en durf ik het aan om naar hem te kijken.
Alleen om er achter te komen dat hij gebaard naar mijn andere kant en volg ik zijn blik. Verrast zie ik dat Harry bij Caitlin zit. Liam weer bij Chelsea. Net als dat ze in gesprek zijn samen. “Heb je iemand, Marisha?”
Ik schud mijn hoofd. “Nee, ten minste als je bedoelt of ik een vriendje hebt.”
“Nu wel, al wil ik je eerst beter leren kennen. Mag ik je nummer want dan kunnen we afspreken om te gaan uiteten,” glimlacht hij. “Je zusje is ook altijd welkom.”
We wisselen nog telefoonnummers uit en dan begint de film toch echt. Waarbij Zayn zijn arm om me heen legt. Toch praten we soms nog wat.
Wanneer de film afgelopen is, en de aftiteling begint, trekt Zayn me dichter tegen hem aan. Daardoor is zijn hoofd dicht bij het mijne en kan ik zijn helderbruine ogen zien. Even lik ik over mijn lippen en opeens voel ik plots zijn lippen op de mijne. Vlug en luchtig dat de kus ook is, weet ik dat ik dit niet meer zal vergeten.
“Sorry, ik kon mezelf even niet inhouden. Maar ik beloof je dat ik niet te ver zal gaan.” Hij glimlacht. “Alvast een kus voor het slapen gaan. We houden contact en ik zie je morgen met het concert. Whatsapp me als je er bent.”

Nerveus heb ik een Whatsapp naar Zayn gestuurd. Geen idee waarom hij wilde weten wanneer we bij het concertgebouw zijn. Chelsea en Caitlin lijken, net als mij, in de hemel te zijn. Ik schijn nu met Zayn te zijn. Caitlin met Harry en Chelsea met Liam. We gaan bij de andere fans staan en hopen we straks vooraan te staan bij het podium. Al snel is er gegil te horen van de fans.
“Zayn.”
“Harry.”
“Liam,” kunnen we de fans door elkaar horen roepen.
Echt waar, waar zijn ze dan. Juist dan lijken ze ons gevonden te hebben en zijn de drie mannen vergezelt door hun beveiliging.
Zayn grijnst al en geeft hij mij een kus. “Klim er overheen,” zegt hij dan.
Iets dat Liam en Harry bij mijn vriendinnen doen.
“Doe deze om je nek.” Zayn geeft me wat en blijkt het een all access backstage pas te zijn. Binnen krijgen we zelfs een rondleiding van de mannen. Vervolgens worden we zelfs voorgesteld aan Louis en Niall, die weer hartstikke vriendelijk en vrolijk zijn.
Pas een paar uur later is de show begonnen en staan we zelfs helemaal vooraan in de pit. Wat vaak voor de mensen zijn met een VIP kaart. Iedere keer als Zayn de kans krijgt, knipoogt hij naar me en heeft hij zelfs twee keer me een kushandje gegeven. Wat nou een badboy? Hij is juist heel erg lief, aardig en beleefd.
“Haha, mijn beurt,” begint Zayn dan. “Allereerst wil ik iemand bedanken. De manier waarop ik haar heb leren kennen, was op zijn minst lief en leuk te noemen. Haar zusje was echt een schat. Marisha, lieverd, ik ken je nog maar net maar je bent de liefste.”
Ik schaam me kapot als Zayn nog een beschrijving geeft van hoe Eliza zich toen gedragen heeft. Hoewel ik er niet mee weg kom want de camera staat zelfs op mij gericht en probeer ik me te verschuilen achter Chelsea en Caitlin.
“Cate, lieverd, je bent geweldig,” valt Harry hem bij en gebaard hij een kushandje naar Caitlin.
Nu lach ik zelf als Caitlin even rood word als dat ik ben. “Ah, lieverd,” mompel ik als ze zich wilt verschuilen in mijn armen.
“Nou, dan zal ik het ook gelijk zeggen. Chelsea is mijn vriendin.” Liam komt vlak voor ons staan op het podium. “Dit is Alive, en voor Chels.”
Een bijnaam waar ik haar ook soms bij noem. Gelukkig voor ons begint de muziek en zingt Liam het eerste deel. Waarbij we meezingen en kijken we naar het scherm want de jongens gaan nu helemaal naar voren.