Hoofdstuk 2

"Wat?!"
Zei lincy geschrokken
"het spijt me dat we jou dit niet eerder hebben verteld"
zei haar vader.
"Haha leuke grap hoor"
Zei ze een beetje boos
"Het is geen grap!"
Zei haar moeder verontwaardigd.
Toen zag ze pas dat ze helemaal niet op haar ouders leek, dat zag ze natuurlijk altijd al maar het viel haar nooit echt op.
Zij had rood haar en groene ogen,
En zei hadden blond haar met blauwe ogen.
"En hoe zit het dan met mijn achternaam?"
Probeerde ze.
"Die is onbekend"
Zei haar vader.
Ze begon haar ouders te geloven, want ze liegen bijna nooit
Boos liep ze het huis uit,
Ze ging naar haar beste vriendin Hermelien,
Die wel een jaar ouder was maar dat hield hun vriendschap niet tegen.
Ze klopte op het keukenraam, snel veegde ze haar tranen weg.
"Is Hermelien ook thuis?"
Vroeg ze beleefd toen de deur open ging.
Ja zei Hermelien haar moeder vrolijk,
"Maar ze kan niet lang spelen want ze moet nog huiswerk maken."
"Oke" zei lincy en stapte het huis in.
"Hoi", Hoorde ze Hermelien roepen.
Ze keek boven zich een zag dat Hermelien op de trap stond.
"Hoe gaat het?"
Vroeg ik.
"goed!"
Zei Hermelien vrolijk.
Ze vroeg zich af waarom Hermelien zo vrolijk deed,
Normaal zat ze de laatste tijd enorm veel te stressen om de Cito toets, want ze moest bijna naar de middelbare.
"Kom mee naar boven, ik wil je wat laten zien"
Zei ze opgewonden.
Nieuwsgierig ging lincy mee naar boven.