OO5 | Logan

"Honey,

May I Ask You To Never Forget."

Dylan zijn ogen hadden een soort angst verraden, ik snapte het ook wel. De producer en alle andere mensen die met de casting te maken hadden gehad speelde een gevaarlijk spel. De casting was verder niet voorspelbaar te noemen, maar zeker niet slecht gedaan, allemaal mensen die over het algemeen in de film pasten. Alleen Nova zou erbuiten vallen met geen ervaring. Misschien daarom juist, misschien de bedoeling was dat de rest haar op weg zou helpen. Ik schudde het van me af. Het had geen zin om zo te denken en Dylan dacht te snel zo. Ik moest gewoon op mijn eigen positieve manier blijven denken. Wat betekende dat ik blij moest zijn dat ik Nova eindelijk zou gaan ontmoeten, voordat ik haar over ongeveer een week op de set zou zien voor het schieten van de eerste scènes. De film zou gaan over een meisje dat op jonge leeftijd uit huis werd gegooid en weg rende van iedere instantie waar ze werd ingestopt, om uiteindelijk te gaan werken als prostituee en te gaan waar de weg haar naaf leidde. Het idee klok heel mooi. Ik maakte mij klaar om richting de bowling baan te gaan. Het was ongeveer acht uur 's avonds en over een half uurtje zou ik twee uur gaan bowlen met Nova, twee uur was lang bij nader inzien, maar haar vader had gezegd dat ze het leuk vond. En we konden ook gewoon een beetje lol tussendoor hebben nu we alle tijd hadden. Beneden wachtte mijn auto op mij. Zenuwachtig stuurde ik een SMS'je dat ik de jongen zou zijn met het rode vest en de ongekamde haren, al denk ik niet dat ze het nodig had gehad om mij te herkennen. Ik vervloekte mezelf dan ook dat ik het sms'je toch had gestuurd. Ik reed door de schemerige straten van het mooie Beverly Hills. De bowlingbaan was een van mijn favoriete plaatsen geweest, tot het uitging met Amy, toen had ik niemand meer om er echt mee naartoe te gaan. Niet dat ik Amy probeerde te vervangen met Nova, ik was gewoon blij dat ik weer een reden had om naar de bowlingbaan toe te gaan. Prachtige huizen en veel te dure winkels schoten aan mij voorbij, samen met het prachtige landschap dat ik al een hele tijd niet meer wist te waarderen. Ik slikte. Ik zou het toch nog moeten kunnen waarderen? Zulke dingen moest je niet normaal gaan vinden. Het duurde niet al te lang voor ik aankwam bij het bowlingcentrum en met een glimlach op mijn gezicht stapte ik uit de auto die ik net geparkeerd had. Ik vroeg me af of ik buiten op haar zou moeten wachten, of dat zij ook al lekker warm binnen zat. Toch leek het mij een heel raar idee als ik binnen zou gaan zitten als ze nog moest aankomen. Waarom maakte ik mij hier zo druk over? Ik zou haar alleen maar gaan ontmoeten.