OO4 || Dylan

"Je zou je eigen dochter toch niet zo voor de leeuwen gooien?" vroeg ik enigzins verward.
Logan zijn wenkbrauwen schoten lichtelijk omhooggevallen. "Jij dacht er ook aan, geef jij maar toe. Een meisje dat alleen maar onbelangrijke bijrollen heeft gespeeld krijgt uit het niets, hoe goed ze ook is, het is uit het niets, een rol aangeboden als onze tegenspeelster."
"Het is niet alleen dat, het is ook de rol zelf, " mompelde ik. "Ze speelt nou niet bepaald mevrouw Preuts."
Logan deed niks meer dan knikken om mij gelijk te geven. Het was ook wel een beetje vreemd op zich, als het Measons niet was geweest. Die gast deed alles voor geld en beroemdheid, hier zou hij vast ook wel beter uitkomen. Nee, ik kon Measons persoonlijk nog zo aardig vinden, maar hij deed nooit iets wat hem niet vooruit hielp. Maar hoe hielp het hem om zijn onervaren dochter voor de leeuwen te gooien? Zo een grote klootzak kon het ook weer niet zijn. Ik nam een laatste slok coffee en pakte de menu kaart er maar weer bij. Ik gebaarde naar Logan, doelend op of hij ook nog iets wilde en hij pakte de menukaart van mij over. We namen beide een coffee en namen het script nog een paar keer door. Het stond vol met geniale one liners, like plottwists en interessante dialogen. Ik zou zeker wel iets met het script kunnen, al was het een iets volwassener onderwerp dan ik gewend was. Aan Logan te zien was dit ook niet zijn standaart onderwerp, al kwam The perks of being a wallflower aardig dichtbij. Aardig, dat was denk ik het verkeerde woord. Het had nog enige gelijkenis op een bepaald niveau. Het was in ieder geval absoluut geen Teen Wolf of The Maze Runner. Dat wist ik wel. Dit zou een stuk lastiger worden om te doen, misschien vooral omdat als ik Nova zou gezien had, ik me ontzettend schuldig zou voelen over sommige scènes. Ze leek me het soort meisje dat een jongen nog geeneens een betekenisloze knuffel zou geven. Misschien was dat het, dat Measons haar gewoon een les wilde leren, dat acteren zwaar was, dat je soms dingen moest doen die niks betekende. Ik hoopte stiekem dat dat het antwoord was. Zodra ik en Logan de eerste act hadden doorgenomen vonden we het mooi.
"Ik ga maar eens opzoek naar avond eten, " lachte ik.
Logan sloeg zijn script dicht. "Begrijpelijk, ik ook, dan misschien nog even een serie kijken voor het bowlen."
Ik fronste. Ik snapte niet helemaal dat Logan nogmaals moest noemen dat hij ging bowlen, het leek zo overbodig, maar ik schoof de gedachtes snel opzij. Ik liep na nog te zwaaien naar buiten, richting mijn auto. Het zwarte ding was onderhand een van mijn favoriete dingen geworden, soms kon ik er wel uren in rijden, overal heen, maar voor nu reed ik naar huis. Vanmorgen was ik nog blij geweest dat ik eindelijk Nova ging ontmoeten, maar nu vond ik het allemaal maar een beetje vaag. Ik ging maar eens vragen of Measons Nova had aanbevolen.