I see you, I feel you, I miss you...• Tokio Hotel
* Brendy*
We zijn een week verder en het is vrijdag. Vandaag studeren we af.
We zitten in de aula en een voor een worden de namen afgeroepen.
Ik wacht zenuwachtig af en dan roepen ze Amber af. Ze loopt naar voor en krijgt haar papieren in de micro bedankt ze
haar ouders vrienden en familie.
Zo gaat het ook bij Bill en Tom. Dan roepen ze mijn naam af. Ik sta recht en ga naar voor. Ik krijg mijn
papieren en mag iets zeggen in de micro.
Ik bedank mijn ouders en vrienden. In mijn gedachten spookt rond dat ik de pesters moet terug nemen.
Ik zoek met mijn ogen een voor een hun op. Allemaal kijken ze me vals aan alsof ze iets van plan zijn.
Ik verzamel mijn moed en plaats mijn lippen naar de micro en kijk recht de zaal in.
" En natuurlijk bedankt aan die pester's wand volgens hun ben ik een kut kind ! " ik haal diep adem en zie
iedereen verbaast kijken
" Ja mensen er worden hier mensen gepest tot zelf in elkaar geslagen ! maar wat doen ze er aan ze straffen hun alleen
en daarna gaan ze hun gangen gewoon terug door ! " roep ik door de micro. De leerkrachten kijken me geschrokken aan
" maar ik ben hier sterker uitgekomen dan wie ik was ... Wie nog" roep ik door de zaal. Het is stil en plots staat Amber recht
" ik ben er sterker uit gekomen f*ck de pesters" roept ze met een lach. Iedereen kijk naar der
" en ik" lacht Bill en staat ook recht gevolgt door Tom en plots gaan al de gepeste tieners recht op staan.
Ik had de pesters een slag terug gegoven. En daar waren ze blijkbaar niet blij mee.
De leerkracht kom bij me staan en vraagt wie die pesters waren. En door de micro noem ik de namen. Het was zo een zalig gevoel
Er zijn nog geen reacties.