7

"Respect!"
Ik stond midden in de gang met mijn zus naast me. Te kijken naar wat er gebeurde. Mijn vader gooide een koffer de deur uit en had er 'respect' opgeschreven. Mijn moeder zei niet zoveel en nam alleen de koffer aan. Vervolgens viel de deur met een harde klap dicht en liep mijn vader weer naar boven. Wat speelde er? Waarom zou dit gebeuren? Waarom steeds zo'n situatie waar ik keer op keer van schrok? Ik snapte niet waarom ze ons hier zo achter lieten.

"Luna!" hoorde ik op de achtergrond.
Ik zat gelijk recht op en opende mijn ogen. Gelijk was ik wakker en toen ik door mijn ogen wilde wrijven voelde ik dat mijn gezicht nat was. Had ik gehuild? Links van me zat Thomas die me geschrokken aankeek.
"Gaat het?" vroeg hij.
Ik knikte en stapte uit bed. Even naar de badkamer om een plens koud water in mijn gezicht te gooien. Ik draaide de kraan open en keek even naar de straal die er uitkwam lopen. Het maakte me rustig tot ik een hand op mijn schouder voelde en weer van schrik recht op stond.
"Sorry," zei Thomas verontschuldigend. "Ik wilde je niet laten schrikken."
Ik boog me weer voorover, deed mijn handen onder de straal en gooide het water in mijn gezicht. Dat luchtte op. Ik pakte een handdoek en droogde mijn gezicht af. Thomas vroeg of ik hem even aan wilde kijken. Duidelijk was hij nog wel aangedaan van net.
"Waar droomde je over?"
"Weet ik niet meer," loog ik.
Ik liep de badkamer uit en stapte weer in bed. Thomas kwam tegen me aan zitten en legde zijn hoofd op mijn schouder.
"Ik ga weer slapen," zei ik na een tijdje.
Thomas volgde mijn voorbeeld en ging liggen. Ik hoopte op een wat rustigere droom dan daarnet.

De zondag verliep rustig. Net als de weken daarop. Tussen mij en Thomas was alles goed en ik voelde me goed. Dat betekende alleen nog niet dat ik er me al helemaal in wilde gooien. Dat Thomas en ik nu al een tijd bij elkaar waren wilde nog niet zeggen dat ik me er goed bij voelde me er compleet in te storten. Ik keek het liever nog even aan.

"Wanneer zie ik je nieuwe vriend nou eens, Lun?"
Ik draaide me af van het koffiezetapparaat en zuchtte. Het was zaterdagmiddag. Thomas moest een extra dag werken en dat gaf mij de ruimte om mijn moeder weer eens te zien.
"Je hebt zijn ouders al gezien."
Daar had mijn moeder een punt, maar ik had haar niet verteld hoe graag Thomas het wilde. Als het aan mij had gelegen had ik zijn ouders nog lang niet ontmoet.
"Lun," begon mijn moeder. Ze pakte de twee koppen koffie en liep met mij achter haar aan naar de woonkamer. Toen we gingen zitten begon ze weer met praten. "Is het al weer uit?"
Vragend keek ik haar aan.
"Nee, natuurlijk niet. Maar we kennen elkaar pas een half jaar. Dat is niets. Er kan nog veel gebeuren."
Ik keek naar buiten en volgde een paar dwarrelende sneeuwvlokken. Bijna en dan zou het kerstvakantie zijn. Ik keek er al naar uit om even niets te doen.
"Misschien met Kerst," zei ik.
Mijn moeder knikte met een grote lach.
"Waar blijft Lisa met haar kids?" Vroeg ik om van onderwerp te veranderen.
"Ze is onderweg."
Lisa was mijn oudere zus. Ze was net dertig geworden, maar had al twee kinderen. Een jongetje van drie, Steve en een meisje van nog geen maand uit, Taylor. Ik had nooit begrepen waarom ze al zo vroeg aan kinderen was begonnen, maar ze was gelukkig en daar ging het me om.
"Over de duivel gesproken," zei mijn moeder.
De woonkamer deur vloog open en mijn neefje sprong in mijn moeders armen.
"Hallo, Steve," zei ze vrolijk. Ze gaf hem een dikke kus op zijn wang en vervolgens liep Steve naar mij toe. Ook mij knuffelde hij enthousiast en gaf me een kus op mijn mond. Lisa kwam wat later binnen met een grote kinderwagen. Ze zuchtte toen ze eindelijk in de woonkamer stond, maar lachte toen ze ons zag. Mijn moeder stond direct op, gaf Lisa een kus en hielp haar gelijk met Taylor. Lisa kwam zelf naar me toe en gaf me een kus.
"Hoe is het zusje," zei ze met een speelse lach. Haar blik viel op de koffie kopjes.
"Goed. Met jou? Ik zal zo even koffie voor je zetten," zei ik alsof ik haar iets verschuldigd was.
"Wel nee joh. Blijf zitten. Ik maak het zelf wel. Met mij gaat het ook goed. Druk bezig met de kinderen, maar alles gaat zijn gangetje."
Steve was naast mij komen zitten met een pakje drinken in zijn handen en staarde, terwijl hij dronk, voor zich uit.
"Hoe gaat het op werk? En je nieuwe vriend?"
Ik wist nooit zo goed hoe ik daar op moest reageren. Alles liep prima, waarom zou ik continue het zelfde moeten zeggen.
"Gaat allebei goed."
Lisa knikte en stond daarna op. Waarschijnlijk om koffie voor haar zelf te zetten. Taylor begon te huilen en Steve zuchtte.
"Gaat ze weer," zei hij duidelijk geïrriteerd. "Taylor huilt heel veel."
Ik kneep hem zacht in zijn wang. "Zo was jij ook."
Steve kreeg een speels lachje op zijn gezicht en drukte zich tegen me aan. Mijn moeder kwam weer tegen over me zitten en had een extra kop koffie op de tafel gezet. Naast haar kwam Lisa zitten.
"Maar je nieuwe vriend," ging mijn zus verder alsof ze het expres deed.
"Die zien we misschien met Kerst," antwoordde mijn moeder blij.
"Jezus, Lun. Hoelang hebben jullie nou al wat? Het wordt gewoon tijd."
Ik rolde met mijn ogen en sloeg mijn arm om Steve heen.
"Je hebt bindingsangst," zei mijn zus plagend.
"Ik heb een officiele relatie. Binden is het probleem niet."
Mijn zus was het tegenovergestelde van mij. Zij begon heel vroeg met relaties en had ook altijd een relatie. Nu dat ze is getrouwd met een jongen waar ze al tien jaar mee samen is en 4 jaar mee getrouwd, lijkt het alsof ze toch eindelijk gesetteld is. Ik heb misschien dan toch enigszins problemen met binden, omdat ik weet dat als ik me verbind aan iemand ik er helemaal in op kan gaan.
"Je ex zagen we echt gelijk al," zei mijn zus alsof ze mijn gedachten kon lezen.
"Ja, die had je vrij snel bij de familie betrokken," ging mijn moeder verder.
"Toen was ik nog jong. Nu ben ik gewoon wat voorzichtiger."
"Bindingsangst," ging mijn zus verder.
Ik schudde mijn hoofd.
"Misschien komt het omdat je laatste relatie natuurlijk heel vervelend was uitgegaan. Een jongen die zwaar op de hand was, je gooide al je energie in hem," zei Lisa. Ze had haar koffie in haar handen genomen en blies in de mok.
"Dat kan," zei ik zodat ze hopelijk van onderwerp zouden veranderen.
"Volgens mij is Thomas een heel ander type. Veel rustiger en zelfverzekerder."
"Julian was gewoon depressief en hij nam je helemaal daarin mee. Daarnaast was je veel te jong om aan een relatie te beginnen."
"Nu begin je op pap te lijken, mam," zei ik duidelijk geïrriteerd.
Waarom moesten ze zich altijd zo bemoeien met mijn leven? Misschien nam ik daarom Thomas wel niet mee.