Crowley x Dean : Our last moment...

Hij keek de man voor hem aan, hij had hem altijd al benijd. Nou ja, bijna altijd dan. In het begin had hij gedacht dat Squirrel een van de zovele was die op monsters jaagden omdat hij niets beters te doen had. Maar om hem nu zo op de grond te zien liggen, deed het hem diep vanbinnen iets. Het zou aan al het overtollig mensenbloed kunnen hebben gelegen dat hij injecteerde als zijn persoonlijke drug. En misschien was het zijn menselijk hart, dat ergens diep in zijn binnenste liet weten dat hij het nog bezat.
'Pretty boy is going to leave us soon.' Het monster waar hij op jaagde, keek grijnzend naar Squirrel. Hij vond die bijnaam het beste bij de man passen, de man die voor hem in een plas bloed lag. En hijzelf kon niets doen, door de kogel in zijn schouder die hem op zijn plaats tegen de muur hield.
'Let him be, take the bullet out of me and fight against me. Or don't you dare, Chimera?' Hij keek het monster duister aan. Hij moest Squirrel redden, hij moest tijd rekken tot zijn broer hier zou zijn.
'Oh, do you care about him, Crowley? I though the king of hell didn't have feelings.' Klonk het spottend uit Chimera's mond. Hij balde zijn vuisten en wou zo graag opstaan om het monster een lesje te leren. Maar wat hij ook probeerde, hij kon zich niet eens een millimeter bewegen.
'Who's said I care about him? I just want your head on a plate.' Maar ook al ontkende hij het, hij wist dat Chimera gelijk had. Nu hij er zo over nadacht, besefte hij dat er wel meer in het spel was dan enkel een mogelijke vriendschap. Hij was van deze man gaan houden en hij zou er alles aan doen om hem te redden.
'I bet that if I touch Dean, you would be so angry.' Zei het monster grijnzend en stak zijn hand uit. Chimera bukte zich en raakte met zijn vingertoppen de haren aan van de man die bewusteloos lag.
'Fight me if you dare!' Riep hij gefrustreerd, maar Chimera keek niet eens op. Hij probeerde zich opnieuw recht te zetten, maar het mislukte terug. Hij hief zijn linkerhand op, zodat hij met wijsvinger en duim in zijn wonde kon gaan. Het brandde verschrikkelijk, maar hij wist dat er geen tijd was om te treuzelen. Hij had de kogel vast en probeerde die uit zijn eigen schouder te trekken. Net toen het in beweging kwam, hoorde hij gehoest. Hij stopte even met wat hij bezig was en zag dat Squirrel zijn ogen kon openen.
'I-I'm.. I'm sorry.' Kwam er haperend uit zijn mond. De man probeerde op te staan, maar werd door het monster terug tegen de grond geduwd.
'Oh don't mind, I forgive you. I've always though you were a pain in the ass, but in a few minutes you will not bother anymore.' Zei Chimera vermakelijk. Hij greep de kogel terug strakker vast tussen zijn twee vingers en probeerde het eruit te trekken, maar het was erg moeilijk. Met zijn laatste krachten, nam de man voor hem een voorwerp uit zijn binnenzak en nam het monster aan zijn kraag vast.
'If I'll die today, you die with me.' liet Squirrel weten en stak het mes in het hart van het monster. Het duurde slechts enkele tellen voor Chimera neerviel en het licht uit zijn ogen verdween. Eindelijk kreeg hij de kogel uit zijn schouder en liet die op de grond vallen, zodat hij naar de man voor hem kon kruipen.
'Squirrel, you did well.' liet hij de man weten.
'I've made a mistake and..' Begon de man, maar hij kon niet verder spreken. De vinger van de demon rustte op zijn lippen.
'Don't speak, Moose will be here soon and everything will be alright again.' Vertelde hij, terwijl hij wist dat hij loog. Zijn gevoelens namen het van hem over en met veel moeite onderdrukte hij tranen. Hij was tenslotte heerser van de Hel, huilen was niets voor hem.
'Crowley?' Hoorde hij de man vragen.
'Yes, Dean?' Hij wachtte af tot hij verder zou spreken.
'You're a terrible liar, you know that?' zei de man met een kleine glimlach op zijn gezicht. 'But there is o-one thing I want, before I die.' Ging de man haperend verder. Hij knikte naar de man, als teken dat hij luisterde. Maar in plaats van iets te zeggen, tikte de man met zijn vinger tegen zijn eigen lippen. Hij keek de man eerst verbaasd aan, maar liet zijn hoofd zonder nadenken zakken. Hij drukte zijn lippen tegen die van Squirrel aan, sloot kort zijn ogen en genoot van het moment. Toen hij zich terug trok en naar de man keek, zag hij een glimlach op zijn gezicht. Maar hij voelde een pijnlijke steek doorheen zijn hele lichaam, want hij wist dat Squirrel de strijd had verloren en zich niet meer in deze kamer bevond.