Hoofdstuk 3.2

Ik lees de tekenopdracht vluchtig door en frons even. ‘Wat moeten we dan- Hoe kun je deze opdracht überhaupt met zijn tweeën doen?’
‘Ja, dat vroeg ik me ook al af.’ Haar stem klinkt zacht als ze dat zegt. ‘Dan moet je om de beurt een stukje snijden?’
Ik lach kort, waarop ik twijfelend ‘ja’ uitbreng. ‘Geen idee eigenlijk.’ Samen lopen we door het lokaal om een plekje op te zoeken. Met een plof leg ik mijn rugtas op de tafel neer, om daarna zelf plaats te nemen op een kruk. Meadow volgt mijn voorbeeld. ‘Heb je al een idee voor een schets?’
‘Nee, ik ben niet zo creatief.’
Ik frons mijn wenkbrauwen. ‘Ga weg, joh. Natuurlijk ben je wel creatief. Zelfs ik heb tekenen gekozen, en geef toe: ik bak er niks van.’
‘Ga weg, joh,’ krijg ik teruggekaatst. Ik herken mijn eigen woorden. Meadow grijnst, werpt haar blik dan van mij af naar de tafel achter ons. ‘Jack, wat doen jullie?’
Ik draai me ook om en kijk naar de twee meiden achter me. Ik kan een uitgebreide glimlach niet onderdrukken als ik het meisje op de plek achter me op zie kijken van haar schets en haar potlood neer zie leggen. Ze kijkt van Meadow naar mij en ik zie een glinstering van herkenning in haar ogen voorbij komen, maar die blik is ook gauw weer weg. Ze geeft antwoord op Meadows vraag, maar het meisje naast haar neemt het gesprek alweer over. Jack – als ik het goed verstaan heb, pakt haar potlood weer op en speelt er wat mee tussen haar vingers. Het potlood is zwart met wit en heeft in het wit de letters HB op de zijkanten staan. Dat valt me op.
Ik kijk naar haar en zie hoe ze naar het potlood kijkt, naar beneden kijkend waardoor het lijkt alsof haar oogleden zijn gesloten. Ze heeft haar wimpers bewerkt met een vleugje mascara. Eyeliner, waarmee ik Isabella ’s ochtends altijd mee in de weer zie, zie ik bij Jack niet. Of het valt gewoon niet op.
Jack. Aparte naam, trouwens. Wel stoer.
‘Dames en heren,’ klinkt de schelle en harde stem van de docente voorin de klas. Ze gaat net zelf op de hoek van haar bureau zitten en kijkt de klas in. Braaf draaien Meadow en ik ons naar haar toe. ‘Mag ik jullie aandacht alsjullieblieft?’
Op dat moment hoor is een bekend gezoem uit het voorvakje van mijn tas komen. Zo onopvallend mogelijk buig ik naar opzij om mijn tas op mijn schoot te trekken, terwijl de lerares doorgaat met haar verdiepende uitleg.
Dan: Vrijdag over 2 weken party @ Miriana; 14.40
Angelo: dat wordt wat…; 14.40
Ik scroll een stukje naar boven, maar op de kreet van Angelo vanmorgen met waar blijf je!? na zijn bovenstaande twee berichten de enigen van vandaag in ons groepsgesprek met de titel DANGELUKE, gevormd naar onze drie namen. ‘Dat is de nieuwe naam van onze club!’ hoor ik Angelo nog zo zeggen, in kleermakerszit rond het kampvuur anderhalve week geleden, op de camping. In zijn ene hand had hij een hot dog, geprikt op een stok om boven het vuur te roosteren, en in zijn andere hand had hij zijn mobiel waarop hij de naam van de groep aan het veranderen was.
Ik: waarom??; 14.41
Dan: daarom
Omdat het kan, zegt ze
en omdat haar ouders niet thuis zijn; 14.42
Angelo: chill; 14.42

De dinsdag erna was ze er niet.