Meesterplan

“Ah, Remus, net op tijd.” Voor Remus de kans kreeg te vragen wat hij bedoelde, greep Sirius hem bij de arm en sleurde hem naar de woonkamer.
De eettafel lag vol met snippers perkament, ganzenveren en inkt.
“Ik heb je meesterbrein nodig”, ging Sirius verder, terwijl hij verwoed zijn aantekeningen bij elkaar zocht. “Ik moet een manier vinden om Zweinstein binnen te glippen.”
“Waarom?”
“Met een bezem over de muren vliegen, gaat niet lukken. En ik heb me laten registreren als animagus, dus die vermomming is onbruikbaar. Misschien dat een van de geheime gangen naar Zweinsveld nog werkt.”
“Sirius… luister eens...”
“Ik zou kunnen proberen in te breken in het Krijsend Krot en de gang onder de beukwilg nemen. Alleen moet ik dan nog wel een manier vinden om de boom te laten verstijven op de weg terug en…”
“Sirius, zwijg!”
Sirius keek Remus verbaasd aan, maar hij hield - eventjes - zijn mond.
“In Merlijns naam, waarom wil je eigenlijk zo graag Zweinstein binnensluipen?”
Sirius keek Remus aan alsof hij niet kon geloven dat iemand zo dom kon zijn.
“Om naar Harry’s eerste wedstrijd te gaan kijken natuurlijk!”
“Ah zo”, Remus grijnsde. “Dan weet ik de perfecte manier.”
“Je bent geweldig, Maanling. Ik wist dat ik op je kon rekenen. Laat horen wat voor ingewikkeld meesterplan je nu weer bedacht hebt.”
“Het is eigenlijk heel eenvoudig. Het verbaast me dat je er zelf nog niet opgekomen bent.”
“Genoeg dramatisch gereutel, zeg het maar gewoon.”
“Goed, mijn geniaal meesterplan is… Vraag professor Perkamentus om toestemming!”