2.

"Omg, omg, omg" komen mijn vriendinnen afgelopen. "We vertrekken bijnaaa !!!!!" Ik grinnik en geef mijn koffer aan de chauffeur. "Rustig, rustig, het is niet zo dat we de paus gaan ontmoeten hoor. "Komaan, als ik hem zou ontmoeten ging ik niet zo hyper zijn hoor" zegt Selena eigenwijzig. Ik grinnik en haal mijn schouders op. Mijn blik valt op June die staat te kussen met iemand van onze klas. Ik grinnik. "Laten we een goed plekje zoeken in de bus!" roept Lisa. Ik knik instemmend. "June, kom je ook!" Ze steekt haar duim in de lucht en volgt ons in de bus. Jammer genoeg is de achterbank bezet dus zetten we ons ergens anders. Lisa en Selena gaan achter mij zitten en June gaat met haar vriendje aan de andere kant van de gang zitten. Ze zwaait even lachend naar mij terwijl ik haar alleen een zure blik kan geven. De laatste mensen komen binnen en natuurlijk is het het groepje jongens van onze klas. Ze komen naar achteren en gaan zitten een paar zetels voor me. "He waar moet ik nu gaan zitten?" vraagt iemand. "Daar vanachter is er nog een plaatsje" zegt iemand. Ik richt mijn blik op en kijk recht in de ogen van de jongen. Hij glimlacht voorzichtig en komt naar me toe. Ik richt vlug mijn blik naar beneden. "Dit is je kannss"jubelt mijn vriendinnen achter mij. Ik geef hen vlug een waarschuwende blik. "U-um, hey mag ik hier komen zitten?" vraagt een zwaardere stem. Ik kijk op recht in zijn bruine ogen. "Uh j-ja doe maar" stamel ik. Hij geeft me een vlugge glimlach. Na dat onze begeleiders vlug hun praatje hebben gedaan. Steek ik 1 oortje in men oor en begin te luisteren naar Bruno Mars. Ja uit respect voor mijn buurman doe ik maar 1 oortje in. Straks vraagt hij iets en hoor ik het gewoon niet, dat zou pas een afgang zijn. Wat ook een afgang zou zijn is dat ik hier binnen de kortste keren begin mee te neuriën met de liedjes wat heel snel kan gebeuren als ik men gedachten er niet bij hou. Achter mij krijg ik de hele tijd duwen in men stoel. Ik geef men vriendinnen een waarschuwende blik dat ze zich moeten inhouden. Ze grijnzen schijnheilig en ik rol vlug met mijn ogen. Wat een rare kinders zijn het toch. "Naar wat luister je ?" vraagt de jongen naast mij. Ik was even helemaal vergeten dat hij er ook nog was. Nadat hij zich naast me had gezet had ik hem eigenlijk geen blik waardig gegund. "Bruno mars." "Ow ja hij is cool" antwoord hij enthousiast. Ik knik instemmend. "Mag ik mee luisteren, mijn gsm-batterij is leeg." Ik twijfel even maar steek hem dan mijn ander oortje toe. Hij glimlacht dankbaar en knikt al vlug mee op de muziek.Gegiechel klinkt al vlug achter mij. Ik schud medelijdend mijn hoofd, kleine kindjes toch. Door dat mijn oortjes een niet zo'n lange draad hebben voel ik zijn schouder tegen de mijne. Als de jongen naast mij niet meer kan stil zitten door de muziek begin ik te grinniken. "Sorry" zegt hij lachend. Ik haal glimlachend mijn schouders op. Voor mijn part mag hij voor de hele bus gaan dansen, maakt mij niet echt uit. Oke die gedachte was echt raar. Ik schud even met mijn hoofd en leg mijn hoofd naar achter. Na een tijdje dat ik me slaperig begin te voelen door de muziek begon mijn hoofd ook nog eens te knikken door de moeheid. De jongen naast mij merkte het en deed teken naar zijn schouder. Ik sloeg zijn aanbod af door vriendelijk nee te knikken. Na een tijdje nam de slaap mijn lichaam over en sloten mijn ogen zich uit zichzelf. Een zacht gegrinnik klinkt naast mij. En een paar armen trekken me dichter tegen iets aan voor ik helemaal wegval.