17. Working nine to five...
IZZY POV:
‘Wakey wakey’ zei Alfie, die boven me hing. Ik rekte me uit en stond op. Bijna raakte mijn hoofd het plafond van de trailer. ‘Het is frisjes buiten’ zei Alfie en overhandigde me een jas. ‘Dankjewel’ zei ik en deed de jas aan. ‘Ken je je tekst vanbuiten?’ vroeg hij. ‘Een beetje’ zei ik. ‘Goed genoeg’ zei hij en ging naar buiten. Toen kwam Erika voorbij in haar verpleegster-outfit. ‘Hey, Tristan’ zei ze verleidelijk. ‘We komen straks het pak ophalen’ zei Alfie waarschuwend. ‘Ik kijk er naar uit’ zei ze en zwierde zoveel mogelijk met haar heupen toen ze naar de set liep. We volgden haar en ik snelde naar het voedsel toe. Ik propte een croissant in mijn mond wat me een vreemde blik opleverde van een bebloede figurant. ‘Tristan Grey!’ hoorde ik iemand achter me zeggen. Ik draaide me om maar ik herkende hem niet meteen. ‘Hey’ zei ik waarna ik het laatste stukje croissant doorslikte. ‘Ben je er klaar voor?’ vroeg hij. ‘Absoluut’ zei ik en haalde het script boven. Hij loodste me naar de set. ‘Dus we zijn in een herberg in Normandië en je beste vriend is net gestorven. Ik wil het leed van je af zien druipen’ zei hij. ‘Hoezo, de herbergscène? Die is toch pas in het midden van de film?’ vroeg ik. ‘Dat is zo, ja’ zei hij. ‘Maar ik heb alleen de eerste vijf pagina’s vanbuiten geleerd’ zei ik. ‘Wat zeg je?’ vroeg hij geschrokken. ‘Dat ik alleen die pagina’s ken’ stamelde ik. ‘Steve! Breng me een expresso!’ riep hij zo luid dat ik ervan schrok. ‘Dit wordt een lange dag’ mompelde hij geïrriteerd.
TRISTAN POV:
Kendall stapte uit zijn auto en keek toen door het raam om te zien waar ik bleef. Tegen mijn zin kwam ik uit zijn pick-up truck. ‘Hoe komt het dat je mening over school 180 graden veranderd is?’ vroeg hij. ‘Ik heb school nooit leuk gevonden’ zei ik. ‘Jawel. Zelfs met Addie en die andere idioten, school is altijd het hoogtepunt van je dag’ zei hij. ‘Jezus, hoe zielig is mijn leven?’ vroeg ik mij luidop af. ‘Dat is niet zielig. Ik wou dat ik zoveel gaf om goeie punten. Ik kan nog iets van mijn kleine zusje leren’ zei hij en keek me toen aan. Wat, verwachtte hij een knuffel of zo? ‘Ik ben niet je kleine zusje’ zei ik en liep snel naar binnen.
‘Oké, ik heb geen Izzy-instinct dat me vertelt waar alles is’ zei ik tegen Nanami, die aan de ingang van de school stond. ‘Kom mee’ zei ze en trok aan mijn jas. ‘Dit is haar kluisje’ zei ze. ‘En wat is haar cijfercombinatie?’ vroeg ik. ‘Wat is jouw geboortejaar?’ vroeg Nanami. ‘Oh god’ kreunde ik en opende het slot. Toen ik het kluisje opende werd ik begroet door een shirtloze foto van mezelf. Erin en Jenna waren er ondertussen bij komen staan. ‘Toestemming om deze foto weg te gooien?’ vroeg ik. ‘Dat had je vorig jaar al moeten doen’ zei Erin. ‘Misschien had ze naar je moeten luisteren, dan zaten we niet in deze situatie’ zei ik. ‘En het blijft maar door gaan’ zei Erin, meer tegen zichzelf dan tegen ons. ‘Heb jij geen studenten gespeeld?’ vroeg Jenna. ‘Ja, maar het is niet dat ik echt les had. Ik moest spelen dat ik gekidnapped werd tijdens de wiskundeles omdat ze achter mijn vader, de FBI-agent, zaten’ zei ik. ‘Izzy’s vader is een verzekeringsmakelaar dus ik zou me daar niet te veel zorgen om maken’ zei Nanami. ‘Dit was niet grappig vrijdag, en het is niet grappig nu. Weet je wat, ik ga gewoon al naar de les en dan hoef ik die onzin niet aan te horen’ zei Erin en ging verder. ‘Het is zo jammer dat ze ons niet gelooft. Zij is de slimste van ons, zij zou waarschijnlijk een oplossing kunnen vinden’ zei Jenna en volgde met haar ogen hoe Erin weg wandelde. ‘Echt?’ vroeg ik. ‘Ja, eigenlijk wel. Misschien moet je haar aan jouw kant zien te krijgen’ zei Nanami. ‘Hoe doe ik dat? Hoe bewijs ik dat ik mezelf ben?’ vroeg ik. ‘Het goede nieuws, we hebben een heel uur Engels om ons daarmee bezig te houden’ zei Nanami en legde haar hand op mijn schouder. Toen de bel ging slofte ik tegen mijn zin achter hen aan.
‘Wakey wakey’ zei Alfie, die boven me hing. Ik rekte me uit en stond op. Bijna raakte mijn hoofd het plafond van de trailer. ‘Het is frisjes buiten’ zei Alfie en overhandigde me een jas. ‘Dankjewel’ zei ik en deed de jas aan. ‘Ken je je tekst vanbuiten?’ vroeg hij. ‘Een beetje’ zei ik. ‘Goed genoeg’ zei hij en ging naar buiten. Toen kwam Erika voorbij in haar verpleegster-outfit. ‘Hey, Tristan’ zei ze verleidelijk. ‘We komen straks het pak ophalen’ zei Alfie waarschuwend. ‘Ik kijk er naar uit’ zei ze en zwierde zoveel mogelijk met haar heupen toen ze naar de set liep. We volgden haar en ik snelde naar het voedsel toe. Ik propte een croissant in mijn mond wat me een vreemde blik opleverde van een bebloede figurant. ‘Tristan Grey!’ hoorde ik iemand achter me zeggen. Ik draaide me om maar ik herkende hem niet meteen. ‘Hey’ zei ik waarna ik het laatste stukje croissant doorslikte. ‘Ben je er klaar voor?’ vroeg hij. ‘Absoluut’ zei ik en haalde het script boven. Hij loodste me naar de set. ‘Dus we zijn in een herberg in Normandië en je beste vriend is net gestorven. Ik wil het leed van je af zien druipen’ zei hij. ‘Hoezo, de herbergscène? Die is toch pas in het midden van de film?’ vroeg ik. ‘Dat is zo, ja’ zei hij. ‘Maar ik heb alleen de eerste vijf pagina’s vanbuiten geleerd’ zei ik. ‘Wat zeg je?’ vroeg hij geschrokken. ‘Dat ik alleen die pagina’s ken’ stamelde ik. ‘Steve! Breng me een expresso!’ riep hij zo luid dat ik ervan schrok. ‘Dit wordt een lange dag’ mompelde hij geïrriteerd.
TRISTAN POV:
Kendall stapte uit zijn auto en keek toen door het raam om te zien waar ik bleef. Tegen mijn zin kwam ik uit zijn pick-up truck. ‘Hoe komt het dat je mening over school 180 graden veranderd is?’ vroeg hij. ‘Ik heb school nooit leuk gevonden’ zei ik. ‘Jawel. Zelfs met Addie en die andere idioten, school is altijd het hoogtepunt van je dag’ zei hij. ‘Jezus, hoe zielig is mijn leven?’ vroeg ik mij luidop af. ‘Dat is niet zielig. Ik wou dat ik zoveel gaf om goeie punten. Ik kan nog iets van mijn kleine zusje leren’ zei hij en keek me toen aan. Wat, verwachtte hij een knuffel of zo? ‘Ik ben niet je kleine zusje’ zei ik en liep snel naar binnen.
‘Oké, ik heb geen Izzy-instinct dat me vertelt waar alles is’ zei ik tegen Nanami, die aan de ingang van de school stond. ‘Kom mee’ zei ze en trok aan mijn jas. ‘Dit is haar kluisje’ zei ze. ‘En wat is haar cijfercombinatie?’ vroeg ik. ‘Wat is jouw geboortejaar?’ vroeg Nanami. ‘Oh god’ kreunde ik en opende het slot. Toen ik het kluisje opende werd ik begroet door een shirtloze foto van mezelf. Erin en Jenna waren er ondertussen bij komen staan. ‘Toestemming om deze foto weg te gooien?’ vroeg ik. ‘Dat had je vorig jaar al moeten doen’ zei Erin. ‘Misschien had ze naar je moeten luisteren, dan zaten we niet in deze situatie’ zei ik. ‘En het blijft maar door gaan’ zei Erin, meer tegen zichzelf dan tegen ons. ‘Heb jij geen studenten gespeeld?’ vroeg Jenna. ‘Ja, maar het is niet dat ik echt les had. Ik moest spelen dat ik gekidnapped werd tijdens de wiskundeles omdat ze achter mijn vader, de FBI-agent, zaten’ zei ik. ‘Izzy’s vader is een verzekeringsmakelaar dus ik zou me daar niet te veel zorgen om maken’ zei Nanami. ‘Dit was niet grappig vrijdag, en het is niet grappig nu. Weet je wat, ik ga gewoon al naar de les en dan hoef ik die onzin niet aan te horen’ zei Erin en ging verder. ‘Het is zo jammer dat ze ons niet gelooft. Zij is de slimste van ons, zij zou waarschijnlijk een oplossing kunnen vinden’ zei Jenna en volgde met haar ogen hoe Erin weg wandelde. ‘Echt?’ vroeg ik. ‘Ja, eigenlijk wel. Misschien moet je haar aan jouw kant zien te krijgen’ zei Nanami. ‘Hoe doe ik dat? Hoe bewijs ik dat ik mezelf ben?’ vroeg ik. ‘Het goede nieuws, we hebben een heel uur Engels om ons daarmee bezig te houden’ zei Nanami en legde haar hand op mijn schouder. Toen de bel ging slofte ik tegen mijn zin achter hen aan.
Er zijn nog geen reacties.