12. Comfort Ravioli
TRISTAN POV:
Ik had al twaalf jaar lang geen voet gezet in een 99-cent-winkel. Maar daar was ik dan, met fluogeel kaftpapier in mijn handen. ‘Is dat het kaftpapier dat je wilt?’ vroeg Jenna. ‘Ik weet het niet’ zei ik. Het begon nu pas echt tot me door te dringen. ‘Volgens mij gaat het niet met hem’ zei ze tegen Nanami. ‘Jeez, Tristan. Wat kunnen we zeggen om je beter te doen voelen? Goed, we gaan niet je persoonlijke assistent spelen, maar we willen ook niet dat je een paniekaanval krijgt’ zei Nanami. ‘Wat als dit voor altijd is?’ vroeg ik. Nanami nam mijn schouders vast. ‘Luister, Tris, vanavond gaan we opnieuw die wens maken. Als het zo gemakkelijk ging om de eerste keer van lichaam te wisselen, is het waarschijnlijk de tweede keer even gemakkelijk’ zei ze. Voor een seconde was ik gerust gesteld, maar toen zag ik Jenna schudden met haar hoofd. ‘Hoezo, nee?’ vroeg Nanami. ‘Gisteren was er een maansverduistering. De volgende is pas binnen een paar maanden en daarbij is het wenspoeder op’ zei ze. ‘Dat is het. Ik ben voor altijd gedoemd om een beha te dragen’ zei ik en keek mistroostig voor me uit. En toen gaf Nanami een mep op m’n wang. ‘Au!’ riep ik. ‘Sorry, ik wou je bewijzen dat dit geen droom is. Nu we dat weten, moet je verder gaan met leven. Het is dan misschien niet jouw leven, maar alles wat je nu doet heeft gevolgen voor Izzy. Ik ben er zeker van dat zij haar best doet om jou na te doen. Kan je haar tenminste dezelfde dienst bewijzen?’ vroeg ze. ‘Oké, oké. Maar ik zweer het, als je me nog één keer slaat…’ zei ik geïrriteerd. ‘He’s back’ zei Jenna enthousiast. ‘Goed dan, wat moet ik doen?’ vroeg ik. ‘Bekijk het als de ultieme acteer-uitdaging’ zei antwoordde Jenna. ‘Juist, ik had altijd al de rol van timide fangirl uit de Suburbs op het oog’ zei ik. ‘Hé, je kan tenminste aardig zijn tegenover de orginele bewoner van je lichaam’ zei Nanami. ‘Goed, en wat heeft Izzy nodig?’ vroeg. ‘Kaftpapier. Veeeeel kaftpapier. Dat jij straks mag gebruiken om lekker veel boeken mee te kaften’ zei Nanami met een grijns op haar gezicht. ‘Ik kijk er al naar uit’ zei ik sarcastisch.
IZZY POV:
Alfie besloot na mijn zielig excuus voor speech voor mij te koken. Dus wie was ik om een lekker bord ravioli af te slaan? Daarna kwam hij naast me zitten en keek hij me benieuwd aan. ‘Dit is zooo goed’ zei ik terwijl ik het voedsel naar binnen werkte. ‘Grazie’ zei hij. ‘Doe jij dit altijd voor Tristan?’ vroeg ik. ‘Nee, bijlange niet. Alleen als…’ begon hij. ‘Als?’ vroeg ik. ‘Als ik slecht nieuws heb’ zei hij. Prompt liet ik mijn vork in het bord vallen. ‘Heb ik zijn carrière voor eeuwig verpest?’ vroeg ik. ‘Neenee, het valt nog mee. TMZ denkt wel dat je onder invloed van bepaalde...substanties was...maar Roger zal wel één of ander excuus verzinnen om je goed te praten’ zei hij. ‘Wat is het slechte nieuws dan?’ vroeg ik. ‘Binnen een paar dagen beginnen de opnames voor een film, met jouw goede vriendin Erika’ zei hij. ‘Juist! The War In Our Hearts!’ zei ik enthousiast maar besefte toen dat ik niet in een Tristan-trivia-wedstrijd zat. ‘Juist’ zei ik opnieuw, minder enthousiast. ‘Maar op zich, dat is geen verschrikkelijk nieuws? Je redt het wel. Je doet het vast fantastisch’ zei Alfie toen, nep-vrolijk. ‘Dus dit is troostvoedsel?’ vroeg ik en keek naar de ravioli. Alfie knikte spijtig. ‘Geef me dan maar nog een bord’ zei ik en at verder. ‘Het staat al klaar’ zei Alfie.
Ik had al twaalf jaar lang geen voet gezet in een 99-cent-winkel. Maar daar was ik dan, met fluogeel kaftpapier in mijn handen. ‘Is dat het kaftpapier dat je wilt?’ vroeg Jenna. ‘Ik weet het niet’ zei ik. Het begon nu pas echt tot me door te dringen. ‘Volgens mij gaat het niet met hem’ zei ze tegen Nanami. ‘Jeez, Tristan. Wat kunnen we zeggen om je beter te doen voelen? Goed, we gaan niet je persoonlijke assistent spelen, maar we willen ook niet dat je een paniekaanval krijgt’ zei Nanami. ‘Wat als dit voor altijd is?’ vroeg ik. Nanami nam mijn schouders vast. ‘Luister, Tris, vanavond gaan we opnieuw die wens maken. Als het zo gemakkelijk ging om de eerste keer van lichaam te wisselen, is het waarschijnlijk de tweede keer even gemakkelijk’ zei ze. Voor een seconde was ik gerust gesteld, maar toen zag ik Jenna schudden met haar hoofd. ‘Hoezo, nee?’ vroeg Nanami. ‘Gisteren was er een maansverduistering. De volgende is pas binnen een paar maanden en daarbij is het wenspoeder op’ zei ze. ‘Dat is het. Ik ben voor altijd gedoemd om een beha te dragen’ zei ik en keek mistroostig voor me uit. En toen gaf Nanami een mep op m’n wang. ‘Au!’ riep ik. ‘Sorry, ik wou je bewijzen dat dit geen droom is. Nu we dat weten, moet je verder gaan met leven. Het is dan misschien niet jouw leven, maar alles wat je nu doet heeft gevolgen voor Izzy. Ik ben er zeker van dat zij haar best doet om jou na te doen. Kan je haar tenminste dezelfde dienst bewijzen?’ vroeg ze. ‘Oké, oké. Maar ik zweer het, als je me nog één keer slaat…’ zei ik geïrriteerd. ‘He’s back’ zei Jenna enthousiast. ‘Goed dan, wat moet ik doen?’ vroeg ik. ‘Bekijk het als de ultieme acteer-uitdaging’ zei antwoordde Jenna. ‘Juist, ik had altijd al de rol van timide fangirl uit de Suburbs op het oog’ zei ik. ‘Hé, je kan tenminste aardig zijn tegenover de orginele bewoner van je lichaam’ zei Nanami. ‘Goed, en wat heeft Izzy nodig?’ vroeg. ‘Kaftpapier. Veeeeel kaftpapier. Dat jij straks mag gebruiken om lekker veel boeken mee te kaften’ zei Nanami met een grijns op haar gezicht. ‘Ik kijk er al naar uit’ zei ik sarcastisch.
IZZY POV:
Alfie besloot na mijn zielig excuus voor speech voor mij te koken. Dus wie was ik om een lekker bord ravioli af te slaan? Daarna kwam hij naast me zitten en keek hij me benieuwd aan. ‘Dit is zooo goed’ zei ik terwijl ik het voedsel naar binnen werkte. ‘Grazie’ zei hij. ‘Doe jij dit altijd voor Tristan?’ vroeg ik. ‘Nee, bijlange niet. Alleen als…’ begon hij. ‘Als?’ vroeg ik. ‘Als ik slecht nieuws heb’ zei hij. Prompt liet ik mijn vork in het bord vallen. ‘Heb ik zijn carrière voor eeuwig verpest?’ vroeg ik. ‘Neenee, het valt nog mee. TMZ denkt wel dat je onder invloed van bepaalde...substanties was...maar Roger zal wel één of ander excuus verzinnen om je goed te praten’ zei hij. ‘Wat is het slechte nieuws dan?’ vroeg ik. ‘Binnen een paar dagen beginnen de opnames voor een film, met jouw goede vriendin Erika’ zei hij. ‘Juist! The War In Our Hearts!’ zei ik enthousiast maar besefte toen dat ik niet in een Tristan-trivia-wedstrijd zat. ‘Juist’ zei ik opnieuw, minder enthousiast. ‘Maar op zich, dat is geen verschrikkelijk nieuws? Je redt het wel. Je doet het vast fantastisch’ zei Alfie toen, nep-vrolijk. ‘Dus dit is troostvoedsel?’ vroeg ik en keek naar de ravioli. Alfie knikte spijtig. ‘Geef me dan maar nog een bord’ zei ik en at verder. ‘Het staat al klaar’ zei Alfie.
Er zijn nog geen reacties.