• TotalEclipse part 2
Ik heb werkelijk genoten om deze te schrijven. Zo leuk om het stiekeme gedoe eens echt neer te schrijven! Ik hoop dat dit een leuk vervolgje voor je is en dat je hem met plezier lezen mag. Ik alvast wel!
Groetjes MacPherson ^^
Groetjes MacPherson ^^
Jacey | Newt
Langzaam streelden de vingertoppen van Newt langs de huid van Jacey's rechterwang, waarbij ze tevreden haar mondhoeken zonder enige moeite omhoog liet glijden. Met haar oogleden gesloten beluisterde ze geconcentreerd hoe ontspannen Newts hart pulseerde en onwillekeurig liet ze een genietende zucht over haar lippen glijden. Vervolgens ontdeed ze zich van de opslorpende duisternis en opende langzaam haar donkerblauwe ogen, Newt zijn gezicht plotseling verleidelijk dichtbij. Zijn lippen werden versierd door een voldane grijns en haastig drukte hij deze vederlicht op de hare, voordat hij zijn gelaat gealarmeerd terug trok en zijn blik plotseling zeer gespannen op de Homestead vestigde.
"Hebben ze ons nu al betrapt,' mompelde ze teleurgesteld, haar gezichtsuitdrukking een tikkeltje verslagen. De onvermijdelijke drang om Newt nu gewoon volop op zijn mond te zoenen, drukte ze vermoeid van zich af en geïrriteerd ontdeed ze zich van hun intieme omhelzing. Haar handen stak ze nijdig in de zakken van haar stoffen broek en wederom schalde er een geërgerde zucht door haar lippen door.
Het kon Newt weliswaar niet zo veel deren of ze nu werkelijk betrapt waren of op het nippertje ontkomen waren aan de wrede, waakzame ogen van Alby. Hij had echter ook gehoopt dat Alby zijn dramatische houding na gisteren avond weer een tikkeltje kon temperen en dat hij zijn woede weer in de diepste schaduwen had opgesloten. Maar er was helaas niemand die Newts gezag aan de realiteit bood en was hij genoodzaakt om Jacey in de vroegere uurtjes op te zoeken. Nu beschikte Alby niet alleen over zijn allesvernietigende woede, maar beschikte hij ook over een onvermijdelijke wantrouw tevens het stelletje. Iets wat Newt geheel over het hoofd zag en zijn onbaatzuchtige handelingen ongestoord verder zette.
Daarom verwijderde hij moedig zijn blik, vanuit het bladerdek, weg van de Homestead en keek grijnzend neer naar Jacey, een tikkeltje geamuseerd. Vervolgens liet hij zijn lippen onbaatzuchtig neer dalen op de hare en drukte haar lichaam wederom zeer dicht tegen zich aan. Dapper paradeerde zijn lippen synchroon mee met het tempo van Jacey en plotseling sidderde er een dreigende rilling langs haar ruggengraat heen. Ze werd verstoord door een zeer zacht stemmetje, een zeer zacht stemmetje dat op een dominante manier bij Jacey probeerde binnen te dringen. Stop Jacey, fluisterde het zachtjes in haar achterhoofd. Stop hiermee Jacey, herhaalde het stemmetje wederom. Angstig vertraagde ze het tempo van haar lippen, waarbij ze geconcentreerd haar ogen helemaal dichtkneep en zich geheel op Newt vestigde, het stemmetje negerend. Haar vingers streken langs de lijnen van zijn shirt en de passionele toets was in een ogenblik weer verdwenen, toen ze het opgaf en het stemmetje opnieuw toe liet in haar gedachten. Jacey, jij weet dat dit uiterst gevaarlijk is. Stop! Onmiddellijk trok ze zich midden in de zoen terug, wat een enorme, hoorbare smak door de licht liet suizen. Ontmoedigd liet ze de kleuren va donkerblauw neerdalen op het smaragdgroene gras, een flauw zuchtje vervolgend.
"Ik wil niet dat...' mompelde ze zachtjes, voordat ze haar vingertoppen langzaam op de huid van zijn oog legde en deze vervolgde langs de contouren van de donkere, paarse kringen , dat sinds gisteren zijn gelaat verknoeiden. "Dat je opnieuw moet bezwijken aan Alby's woede. Ik bedoel één blauw oog is al uiterst overdreven. Ik wil niet dat je andere oog hetzelfde lot ondergaat, Newt." Haar blik vestigde ze op het schampere gebouwtje, waar op dit moment Alby aanwezig was, waarbij ze furieus haar vingers rondom enkele graspijlen vlocht en deze met een nijdige uitdrukking uittrok. Ongeacht de enorme wending dat deze romantische sfeer onderging, probeerde Newt de gespannen houding echter weer te laten verdwijnen. Daarom rolde er een hallucinante, doch verontwaardigde zucht over zijn lippen heen en hoewel hij de gekwetste toon bezit wilde maken van zijn woorden, was het echter de amusante toon die deze strijd won.
"Ooh, shuck... Dat is balen. Ik dacht net dat je van panda's hield." Zijn woorden werden begeleid met een amusante uitdrukking en hoe graag Newt ook zijn jammerende prestaties teweeg wilde brengen, probeerde hij zich met uitdrukkingen het jammerende effect net dat tikkeltje te benadrukken. Zijn lippen had hij overdreven getuit en hij fatsoeneerde het glazige effect in zijn ogen, iets waar Jacey gelukkig niet meer voor viel. Vandaar dat ze haar hand tegen zijn gezicht zette en hem van haar wegduwde en hij lachend op het gras neerdaalde. Ondanks dat dit alles op dit moment niet bekend mocht worden, gingen ze beiden niet echt professioneel te werk en lieten ze hier en daar enkele bewijzen onopgemerkt achter. Grinnikend schudde ze haar hoofd en bedacht zich plotseling hoe ze ooit voor deze idioot is kunnen vallen. Gewoonweg onvoorstelbaar.
"NEWT!" Het opperende stemgeluid van Alby schalde tot in de kleine puntjes van de glade en geschrokken keken ze beiden op naar zijn gestalte, dat zich precies net aan de ingang van de homestead bevond. Beiden verhulde ze de lucht met twee immense, diepe zuchten en geërgerd verdoezelden ze hun lichaamsafdrukken van de buitenwereld. Jacey's ogen keken voor enkele seconden moedeloos op naar Newt, die het wederom voor elkaar speelde om zijn mondhoeken flauw de lucht in te drukken.
"Jij, ik, de deadheads om precies klokslag twaalf." De ludieke sterretjes in zijn irissen leken haar moedeloosheid seconde voor seconde te doen verdwijnen, een vastberaden knik. Vervolgens gleden zijn lippen tergend traag naar de hare toe en net voordat ze beiden in contact zouden komen, trad hij grijnzend weg van haar en hield de biologische klok van twaalf uur nauwlettend in zijn achterhoofd. Want wat Alby ook mocht zeggen, wat hij ook allemaal nog in zijn mars had voor hem, kon Newt op dit moment helemaal niet deren. Want de liefde tussen Jacey en hem zal niet voor eeuwig verhullen in een mythe. Nee, het zou een legende worden, een legende die met trots en eerlijkheid de wereld zal rondgaan. En het maakte ook helemaal niet uit hoeveel strijdlustige gevechten daarvoor nog zou moeten volgen. Helemaal niets...
Reageer (2)
Wow, ik heb echt geen woorden voor hoe mooi je schrijf! Echt prachtig! Ik ben blij dat je evan hebt genoten, want dat heb ik ook gedaan!
8 jaar geledenDie writingskills, echt top! (:
8 jaar geleden