Tasha is geen échte vriendin.

Één minuut later, ging Chloë's gsm ook.
Ze keek snel en toen ze de sms las, schrok ze.
'Oeps,'mompelde ze.
'Wat is er?'vroeg ik bezorgd.
'Tasha's slaapfeestje! Dat was ik totaal vergeten.'
'Wie is Tasha?'vroeg ik nieuwsgierig.
'Oh, gewoon. Een vriendin.' Ze twijfelde even. 'Eigenlijk is ze niet echt een vriendin. Ze roddelt zelfs over haar beste vriendinnen en ik zou nooit over Sascha roddelen.'
Ik wilde net vragen wie Sascha was, toen ze zei, 'Nou, eigenlijk héb ik nooit over Sascha geroddeld. Nu zou ik dat eigenlijk wel moeten doen. We hebben namelijk ruzie. Maar daar heb ik helemaal geen zin in.'
'Waarom moet je roddelen over iemand als je ruzie hebt? En wat ís roddelen?'
'Slecht spreken over mensen, roddels doorvertellen, weet ik veel, zo'n dingen.' 'Mmh... Dat moét je toch nooit? Jongens roddelen niet hoor. Alhoewel, misschien wel een beetje, maar toch niet zoals jullie.'
'Ik roddel niet veel,'zei ik beledigd. 'Alleen over Tasha en haar groepje, maar zij vragen er toch zelf om?'
'Tasha en haar groepje? Ik dacht dat jij daar ook bijhoorde?'
Ze keek een beetje beschaamd. 'Nou, niet echt. Ik beschouw me niet als een van hen hoor. Ze zijn allemaal van die make-up poppetjes! Zo ben ik niet.'
Ik grijnsde. 'Gelukkig! Want ik ben allergisch aan make-up. En volgens mij hangt er hier wat,'zei ik, terwijl ik deed alsof ik moest niezen, om haar te plagen.
'Hahaa,'zei ze sarcastisch.
We stopten, en ik keek naar buiten. 'We zijn er.'
Ze glimlachte. 'En wat moeten we nu gaan doen?'
'Normaal, moet ik me over een 5 minuutjes gaan klaarmaken.'
Ik deed de deur open. 'Kom op.'
We liepen naar binnen, langs de artiesteningang, en probeerden bij mijn kleedkamer te komen. We liepen een paar rondjes, en uiteindelijk klampten we iemand aan, die ons naar mijn kleedkamer leidde. Normaal wist mam wel waar mijn kleedkamer was, maar toen we hier binnen waren gekomen, was ze meteen richting cafetaria gelopen.