Hoofdstuk 19 (nieuw)

Hoi,
Ik heb hoofdstuk 19 uiteindelijk toch maar herschreven. Ik was niet tevreden met de vorige versie. En ook al kreeg ik heel veel positieve reacties, ik vind hem zelf beter zoals hij nu is. Hopelijk jullie ook!
Veel leesplezier.

Matthew staarde met een diepe frons naar de boom waar Draco zojuist achter verdwenen was. "Oke, dat was... Vreemd." Mompelde hij. Nouvelle wreef in haar ogen. Dit was niet de bedoeling geweest. Ze wilde gewoon weten wat Draco in het bos deed! Daar was op zich niet echt iets verkeerds aan, toch? Iedereen bemoeide zich wel eens met andermans zaken. Dat was volkomen menselijk. Ze had niets verkeerd gedaan. Maar waarom voelde ze zich dan zo schuldig? Hij was diegene die haar voorgelogen had. En ook al stond ze hier nu met 'de vijand', ze mocht toch zelf wel weten met wie ze omging? Nouvelle zuchtte diep. "Het slaat nergens op." Fluisterde ze. "Huh, wat?" Matthew liet de boom met rust en keek vragend naar Nouvelle. "Ik ga hem zoeken." Nouvelle zorgde voor een lichtje op haar toverstok en stapte in de richting van waar Draco verdwenen was. Matthew stelde geen vragen en volgde haar gewoon. "Nee, ík ga hem zoeken. Jij niet." Zei Nouvelle meteen op strenge toon. Nog voor dat Matthew tegen haar in kon gaan, kwam Draco uit het struikgewas gesprongen. Zijn ogen stonden verwilderd en hij trilde van woede. Draco hield zijn toverstok strak op Matthew gericht. Nouvelle wist niet hoe snel ze moest reageren. Meteen sprong ze voor Matthew, die geschokt naar Draco staarde, in en riep luid: "Draco, nee!" Het was een vreselijk domme en gevaarlijke reactie. De spreuk die Draco wilde gaan gebruiken, en dat zou beslist geen goedbedoelde spreuk zijn, kon Nouvelle geraakt hebben. Maar ze had geluk gehad. Door haar plotse reactie was Draco zelf geschrokken en liet hij zijn hand met zijn toverstok langzaam zakken. Zijn blik stond nog steeds woedend. "Ga aan de kant, Nouvelle." Nouvelle kon duidelijk merken dat hij zijn best deed om zijn stem te controleren. "Nee." Antwoordde ze koel. De diepe frons in Dracos voorhoofd werd nog angstaanjagender en Nouvelle voelde een rilling over haar rug lopen. Ze wilde Matthews blik zien, maar durfde zich niet te bewegen. Draco ademde zwaar in en uit. "Dus je kiest voor... Hém?" Spuwde hij. Nouvelle klemde haar kaken op elkaar. "Waarom doe je nu zo? Zo... Jaloers?" Siste ze tussen haar tanden door. Ze was opeens helemaal niet meer bang van hem. De enige persoon die bang moest zijn, was Matthew. En Nouvelle begreep waarom. "Doe ik niet!" Snauwde Draco. "Dat doe je wel. En stop maar met koppig zijn, want je weet zelf ook-" Draco zette een stap naar voren, maar Nouvelle deinsde niet achteruit. "Ik ben niet jaloers." Hij sprak de woorden overdreven langzaam uit. "Ik mag hem gewoon niet." Nouvelle gaf hem een afkeurend knikje met haar hoofd. "Ben je wel. Je bent echt ziekelijk jaloers. Je kan er niet tegen dat je iets, of beter gezegd iemand," Nouvelle grijnsde gemeen. "Niet kan hebben. En nee, Draco. Je hébt me niet meer. Ik ben jouw spelletjes meer dan zat. Ik speel niet meer mee!" Nouvelle gaf Draco niet de kans om ertussen te komen. "En hij dan! Denk je dan dat hij géén spelletje speelt?" Draco wees naar Matthew alsof hij een hoopje stront was. Nouvelle zuchtte geërgerd. "Dit gaat niet over hem. Dit gaat over jou! Jij en dat stomme spel van je, Draco." Nu zuchtte Draco ook. "Dit is geen spel meer, Nouvelle." Begon hij op ongeduldige toon. "Oh nee? Het ziet er anders wel nog steeds uit alsof jij aan het spelen bent." Onderbrak Nouvelle hem beschuldigend. "Nee. Het spel is voorbij. Game over." Draco haalde zijn schouders op en trapte tegen een tak. Nouvelle keek hem nog steeds strak aan. "Oh." Bracht ze uit. "En wie is gewonnen?" Vroeg ze luchtig. "Dat doet er niet toe!" Snauwde Draco meteen. Toen trad Matthew weer in de voorgrond. "Nou, eigenlijk ben ik-" Nouvelle en Draco draaiden zich woest naar hem om. "Houd je kop!" Schreeuwden ze in koor. Waar kwam hij zich nou weer mee bemoeien? Nouvelle was zo opgegaan in de discussie, dat ze alweer vergeten was dat ze een toeschouwer hadden. Matthew stak zijn handen in de lucht en stapte weer opzij, de duisternis in. "Hoe weet ik nu of je liegt of niet? Hoe kan ik je ooit nog vertrouwen?" Ging Nouvelle verder. Draco haalde radeloos zijn schouders weer op. Hij moest hij dat nou weten? "Zie je! Je doet niet eens moeite!" Riep Nouvelle ontzet. Ze had toch wel iets meer van hem verwacht. "Jawel!" Riep Draco verdedigend. "Maar wat jij zegt is belachelijk! Iedereen heeft geheimen." Hij wreef koortsachtig over zijn haar en begon te ijsberen. "Maar niet dát soort geheimen. Je kan toch op z'n minst eerlijk tegen me zeggen wat er nou een spel was en wat niet?" Nouvelle werd zenuwachtig van zijn gedoe en tikte zachtjes met haar voet tegen een boom. Draco antwoordde een tijdje niet meer. Maar Nouvelle wachtte geduldig af. "Mja, misschien..." Draco stond een moment stil en bekeek Nouvelle aandachtig. "Vooruit dan?" Drong zij aan. Draco zuchtte en wierp zijn hoofd in zijn nek. Het bos was zo dicht begroeid dat je de lucht niet eens kon zien. "Maar dan moet jij dat ook zeggen!" Zei hij vlug. Nouvelle trok een wenkbrauw omhoog. "Draco, alles was echt voor mij." Legde ze uit terwijl ze hem doordringend aankeek. Draco mompelde iets onverstaanbaars. "Voor mij ook... Alleen hield ik mezelf voor van niet." Zei hij uiteindelijk, duidelijk hoorbaar. Nouvelle kreeg een raar gevoel in haar maag. "Oke." Antwoordde ze koel, maar toch dankbaar. "Nu blij?" Draco snauwde weer. Nouvelle knikte. "Ja." Ook al wist ze niet of ze hem nou wel kon geloven. "Vertrouw je me nu opeens dan wel?" Vroeg Draco op een zachtere, enigzins hoopvolle toon. Nouvelel grijnsde. "Niet echt. De laatste keer dat ik jou vertrouwde, brak je mijn hart. En ik heb wel genoeg aan één keer." Antwoordde ze spottend. "Doe niet zo sarcastisch!" Snauwde Draco meteen weer. Nouvelle hoorde de gewrichten in zijn handen knakken. "Doe ik niet!" Riep ze verbaasd. "Wat?" Draco trok een wenkbrauw omhoog en keek haar vragend aan. "Heb ik echt je hart gebroken?" Het leek alsof hij over iets praatte waarvan hij totaal niets vanaf wist. "Ja." Antwoordde Nouvelle kil. Draco staarde haar aan. Er volgde één van de meest vervelende stiltes die Nouvelle ooit gevoeld had. Uiteindelijk herpakte Draco zich weer. Hij leek behoorlijk van de kaart. "Maar vertrouw je me nu of niet?" Vroeg hij ongeduldig, het vorige onderwerp ontwijkend. "Nee." Nouvelle grinnikte kort. Ze voelde hoe Draco weer kwaad werd. Zijn woede verplaatste zich door de lucht. "Wat?! Hoezo niet? Ik heb toch alles verteld! Ik was toch eerlijk!" Nouvelle haalde haar schouders op. Nu was het haar beurt. "Ja, bedankt. Dat was precies wat ik wilde." Draco ademde zwaar in en uit. "Kreng!" Even dacht Nouvelle dat hij haar zou aanvallen, maar hij bleef gewoon ademen. "Alsof je het echt meende!" Piepte Nouvelle geschrokken. Ze had hem nu echt boos gekregen. Maar Draco werd weer wat kalmer. Hij begon weer te ijsberen. "Je vertrouwt me echt niet hè?" Mompelde hij. "Nee. Dat zei ik toch!" Hield Nouvelle koppig vol. "Wat moet ik dan doen?" Draco keek op en Nouvelle zag een paar hulpeloze ogen. Of dat verbeelde ze zich maar. "Weet ik veel." Zei ze zo afstandelijk als ze kon. "Doe niet zo!" Draco schopte weer tegen de grond en er vlogen wat dorre blaadjes omhoog. "Wat?" Nouvelle keek naar zijn voeten, die druk heen en weer gingen. "Zo!" Snauwde Draco weer. Nouvelle voelde dat hij naar haar keek, maar ze hield haar blik op de grond gericht. Draco zuchtte geërgerd en zijn voetstappen werden steeds ruwer. Nouvelle vond het nu wel genoeg. Ze had het weer eens erger gemaakt. En het irriteerde haar dat ze er nog om gaf ook. Wat moest ze dan doen om het weer goed te krijgen? Want diep vanbinnen was dat wat ze echt wilde. Ze wist het zeker. "Als je nog iets wil zeggen, doe dat dan nu. Want ik wil dit bos uit." Mompelde ze met tegenzin. Maar ze moest van zichzelf. Ze kon hier niet zo blijven staan. Draco gromde alleen maar wat en bleef in het rond schoppen. Nouvelle zuchtte teleurgesteld. "Oke, dan niet." Ze draaide zich langzaam om en liep langs Matthew heen, die het hele spektakel had aangegaapt. De eerste paar meter gingen goed. Maar toen wilde Nouvelle opeens niet meer. Maar zij was niet de enige.
Draco liep achter haar aan. Nouvelle dacht dat het Matthew was en negeerde het. Draco greep Nouvelle bij haar schouder en draaide haar om. Nouvelle snakte naar adem, maar kreeg geen tijd om te bekomen. Draco plantte zijn lippen op de hare en ze raakten verstrikt in een passionele zoen. Nouvelle sloeg haar armen om zijn nek en glimlachte zachtjes. Wat was hij toch heerlijk onvoorspelbaar.

Geen idee waarom 't nu opeens in kleiner lettertype is? Wel irritant.