Chapter four - 2 -

Maandag 26 januari 2015 - 22u25

Het is al donker wanneer we met de bus bij ons hotel aankomen. We stappen allemaal uit en zien hoe onze koffers op een grote kar worden gelegd. We wandelen richting de lobby. Wanneer we binnen zijn, moeten we opnieuw per klas gaan staan zodat de leerkrachten ons opnieuw kunnen tellen. Best wel stom, ik bedoel het is nu niet dat er iemand uit de bus gesprongen is ofso. Maar goed, wanneer iedereen geteld is, roept mevrouw Van Damme de namen per kamer af.
Iedere groep krijgt twee deurkaarten. “Ellis, Fran en Annelieke?” roept mevrouw Van Damme. De drie meisjes stappen naar voor en krijgen de kaarten. Ik vind het toch wel wat jammer dat ik niet bij Ellis op de kamer kan, maar het is nu zo. Om eerlijk te zijn, heb ik het toch liever zo dan dat ik met die Annelieke op de kamer moet. “Felix, Grégor en James?” gaat mevrouw van Damme verder. Ook de drie jongens lopen naar voor en krijgen de kaarten. Kort daarna mogen ook Maylin, Harper en ik naar onze kamer. We stappen de lift in en gaan richting het derde verdiep. Als we het belletje horen en de deuren opengaan, stappen we uit de lift. In de gang zien we Felix, Grégor en Jamer aan de deur prutsen. “Hé, waarom moesten ze zo nodig van die kaarten uitvinden? Een deur openen met een sleutel is al moeilijk genoeg!” hoor ik Grégor mopperen. “Dat heet de vooruitgang van de mens.” zegt Felix. “Uh, vooruitgang, vooruitgang. Af en toe blijven stilstaan is ook goed voor mij. Ik heb al die technologische dingen niet nodig jong. Sommige dingen zouden beter blijven zoals ze zijn.” zeurt Grégor verder. “Jammer dat sommige dingen onveranderlijk blijven.” zegt James terwijl hij de kaart in de gleuf steekt. “Gelukt!” hoor ik Harper roepen. Gelukkig ging het openen van onze deur vlotter dan bij die van de jongens. Onze kamer bevindt zich vijf kamers verder dan die van de jongens. Maylin rent door de hal richting James. “Doe jij maar.” zegt James terwijl hij de kaart naar Felix gooit. Ik grinnik en ga de kamer in. Wanneer ik de kamer binnenkom, kan ik mijn ogen niet geloven. Nooit gedacht dat we in zo’n luxekamer zouden slapen. Er is één badkamer met drie aparte slaapkamertjes. In ieder slaapkamertje staat ook nog eens een tweepersoonsbed!!! Heaven on earth. Ik neem de kamer die zich het dichtst bij de deur bevind. “Ja, dit is de mijne!” roep ik naar Harper die in het gezamenlijke gedeelte staat. Ik spring op het bed en laat me neervallen. Plots wordt er op onze deur geklopt. Ik sta op en wandel naar de deur. Wanneer ik de deur open, staat er een jongeman in uniform. “Good evening ladies. Here’s your luggage.” – “Thankyou!” zeg ik. De man komt onze kamer binnen en zet onze bagage in het algemene gedeelte. Gelukkig, niets ontbreekt! Wanneer de man onze kamer verlaat, neem ik mijn rugzak en tasje en plaats die in mijn kamer. Ik sluit de deur, doe mijn kleren uit en neem het zwarte shirt uit mijn rugzak. Voor deze ene keer besluit ik om ook een kort grijs trainingsbroekje aan te trekken. Uit mijn rugzak vis ik ook een elastiekje zodat ik mijn haar in een hoge knot kan vormen. Ik loop naar het algemene deel en zie dat Maylin ook in de kamer is. “Is het niet fantastisch?” vraag ik enthousiast. “Nja, ik wil graag bij James slapen.” zegt Maylin met een pruillip. “Dan moet je dat doen hé.” zeg ik met een knipoog. “Zouden jullie het erg vinden, mocht ik mijn bed gaan opzoeken? Ik ben behoorlijk moe.” voeg ik eraan toe. Allebei schudden hun hoofd. Ik ga terug naar mijn kamer en laat me op het bed vallen. Plots hoor ik iets op de grond trillen. Ik rol me op mijn buik en ga uit mijn bed hangen. Mijn armen strek ik zo ver mogelijk uit om zo bij m’n jeansbroek te komen. Wanneer ik m’n jeansbroek tussen mijn vingers heb, trek ik hem naar me toe. Ik vis mijn mobiel uit m’n broekzak en open het bericht.

- Félieksje - 26 jan. 2015 – 23u07 –
T’is hier koud.

- Jij - 26 jan. 2015 – 23u07 –
Doe dan kleren aan.

- Félieksje - 26 jan. 2015 – 23u08 –
Heb ik aan. Maar toch heb ik koud.

- Jij - 26 jan. 2015 – 23u08 –
Jammer dan.

- Félieksje - 26 jan. 2015 – 23u08 –
Heb jij geen koud?

- Jij - 26 jan. 2015 – 23u09 –
Jawel. Maar, ik lig nog niet onder de dekens.

- Félieksje - 26 jan. 2015 – 23u09 –
Doe dat eerst dan.

- Félieksje - 26 jan. 2015 – 23u09 –
Lig je nu onder de dekens?

- Jij - 26 jan. 2015 – 23u10–
Jup. Nu is het wel koud ja.

- Félieksje - 26 jan. 2015 – 23u10 –
Kom bij mij liggen.

- Jij - 26 jan. 2015 – 23u10–
Kom jij bij mij liggen?

- Félieksje - 26 jan. 2015 – 23u10 –
Neen, ik vroeg het eerst. Dus kom naar mij. Nu!

- Jij - 26 jan. 2015 – 23u11–
Dan niet.

- Félieksje - 26 jan. 2015 – 23u12 –
Koppige.

- Jij - 26 jan. 2015 – 23u12–
Kusjessssssss!

- Félieksje - 26 jan. 2015 – 23u13 –
Ik kom.

Mijn telefoon leg ik op het nachttafeltje met het idee dat het gesprek hier stopt. Net wanneer ik mezelf helemaal in de dekens wikkel, licht mijn telefoon op.

- Félieksje - 26 jan. 2015 – 23u20 –
Wil je de deur openen asjeblief?

Wat? Hij is hier echt ofso?

- Jij - 26 jan. 2015 – 23u20–
Grapjas.

- Félieksje - 26 jan. 2015 – 23u20 –
Neen, doe de deur open. Het is hier koud hoor.

Ik spring uit m’n bed en gebruik het licht van mijn telefoon om me naar de deur te leiden. Zo stil als ik kan, loop ik richting de deur. Ik duw de klink naar beneden en open hem voorzichtig.
“Kiekeboe.”hoor ik fluisterend. “Jij bent hier echt?” vraag ik verwonderd. “Neen, ik ben een hologram.”antwoordt Felix droog. “Wat doe je hier?” - “Laat me maar eerst binnen, straks maken we iedereen wakker.” – Ik open de deur wat verder en laat hem binnenkomen. Daarna loop ik richting mijn slaapkamer. Wanneer ik in de kamer kom, steek ik het licht aan zodat ik hem beter kan zien. “Doe de deur dicht.” beveel ik hem op fluistertoon. “Dus… wat kom je hier doen?” vraag ik opnieuw terwijl ik op het bed ga zitten. “Wel…” begint hij terwijl ik voor me op bed komt zitten. “Ik dacht, we hebben het allebei koud. Dus waarom niet elkaar verwarmen.” gaat hij verder terwijl hij me een schuine glimlach schenkt. “Dat meen je niet.” zeg ik droog. “Jawel. Anders zou ik hier niet zijn.” - … - “Maar, als je wilt ga ik wel weer weg hoor!” zegt Felix en staat op. “Neen!” zeg ik terwijl ik hem bij z’n arm grijp. “Blijf maar hier. Stel je voor dat je, je van kamer vergist en zo bij Annelieke terecht komt.” zeg ik terwijl ik naar de grond staar. “Annelieke antwoordde niet op mijn berichten. Dus ging ik maar bij jou proberen.” zegt hij grinnikend. Ik kijk recht in zijn ogen en voel een vervelend gevoel in mijn onderbuik. “Oke dan.” zeg ik waarna ik ruw zijn arm los laat en me weer op het bed ga zetten. “Ga dan weg.” voeg ik er bits aan toe. “Oh oh, wat zijn we weer jaloers!” zegt hij waarna hij terug op bed gaat zitten. “Jaloers? Ik? Nooit.” – “Een beetje dan.” – “Neen, ik vind het gewoon vervelend dat ik na al die tijd nu plots tweede keus ben.” – “En ik vind het vervelend dat je na al die tijd nog altijd niet door hebt wanneer ik een grapje maak.” – “Ik vind dat niet grappig.” – Daarna is het even stil. Ik staar naar men handen en wacht tot hij nog iets zegt. Ik voel het bed bewegen en zie hoe hij opstaat. Nog voor ik iets kan zeggen, dooft hij de lichten. Waar is hij nu? Na enkele seconden voel ik het bed naast me bewegen. Ik ruik zijn aftershave die vermengd is met zijn zweetgeur. “Sorry.” fluistert hij in mijn oor waarna hij me vastneemt. Hij drukt een kus op m’n wang en zeg enkel maar: “Ik wil graag slapen.” Ik trek me los uit z’n knuffel, draai me op m’n zij en sluit m’n ogen. Felix zegt niets meer en gaat ook neerliggen.