044 Jasmine

Riley heeft blijkbaar gehoord dat er ruzie was en had zich tussen de jongens geduwd in de hoop de gemoederen te bewaren. Maar als geen van beide het nog maar in zijn hoofd haalt te kalmeren wordt het moeilijk. Ze trekken en duwen steeds waardoor Riley er maar niet in slaagt het hele gedoe te stoppen. Ik probeer hem te helpen waar ik kan, maar de jongens hebben teveel macht. Dit is onbegonnen werk. Ik roep de longen uit mijn lijf in de hoop dat ze eindelijk stoppen .

Plots stopt een wagen voor ons huis waar 5 jongens uit springen. Zayn en Liam komen meteen Riley helpen waardoor de twee eindelijk stoppen met vechten. Godzijdank! "Jack, ga naar huis! Oh, en kom nooit meer naar hier! Nooit!" roept Liam kwaad en geeft hem een duw in de goede richting. Al strompelen doet hij wat Liam van hem eiste. En dan zijn 8 paar ogen op mij gericht . Net als ik wil zeggen dat alles goed met me gaat om de schijn op te houden voel ik mijn benen het begeven. Ik val op de grond en huil al mijn frustraties en angst uit. Op dat moment begin ik pas te beseffen wat er allemaal gebeurd is de afgelopen maanden, maar vooral alles wat er zonet is gebeurd.
Ik voel hoe iemand zijn armen rond me legt en me tegen zich aandrukt. Een warmte die ik de laatste tijd veel te weinig nog omringde voel ik. En als ik opkijkt word mijn vermoeden bevestigd. Het is Louis. Door mijn tranen heen glimlach ik een beetje. Dit was wat ik nodig had... een veilig en warm gevoel.
Plots neemt hij me op en krijg ik hevige pijn in mijn borstkas.... dit is niet goed. Ik hoor hoe Riley meteen vraagt me neer te leggen. "Ik bel een ziekenwagen.... ze heeft vast ribben gebroken of gekneusd." mompelt hij, en ondanks het feit dat ik hem nog probeer tegen te houden doet hij wat hij zegt. Dit is niet goed.