05

'Toen ik 12 werd gaf ik een grote feest voor familie & vrienden. Precies om 00:00 's nachts werd ik door iedereen geknuffeld, ook door Rewien. Rewien die kwam als laatste, hij gaf me eerst een knuffel en daarna mijn cadeautjes. Nadat iedereen langs mij geweest was, gingen we gewoon weer door feesten. Maar wat ik zelf niet wist was dat Rewien stiekem naar boven was gegaan, naar mijn kamer. Daar had hij een brief neergelegd en was hij weggegaan. Later toen iedereen naar huis was gegaan zocht ik hem. Maar ik kon hem niet vinden. Toen was ik gewoon maar mijn kamer gegaan en had ik die brief gevonden. Nadat hem had gelezen was ik snel naar mijn broers en zus gegaan. Hun hadden die brief ook gelezen, daarna zijn we samen uitgebarsten in tranen. Ik was ongeveer 1-2 jaar lang verdrietig geweest. Maar later was ik 16, werd het nog erger voor mij. Mijn ouders, broers en zus gingen even weg. Maar ze kwamen niet terug. Wat er nou gebeurd was dat ze een auto-ongeluk hadden gekregen. Ze waren in een opslag dood. Ik heb toen de voogdij over mezelf gekregen en ben ik naar Engeland verhuist. Later kwam ik Simon tegen en had ik hem over mijn hele leven verteld. En ik denk dat Simon ook had geregeld dat ik mijn broer weer kon zien. Maar ik denk dat ik weg rende omdat ik het even moeilijk had. Omdat je na zoveel jaren je broer weer ziet' langzaamhand merk ik dat de tranen over mijn wangen lopen en dat ik de heletijd naar de tafel heb gekeken. Rustig kijk ik op en zie dat de jongens me geschokeerd aankijken.