All Points for Gryffindor

‘Er bestaan vele vormen van dapperheid,’ met een ongelovige blik kijk ik naar het schoolhoofd, die veel te blij lijkt te zijn met zichzelf. ‘Er is veel moed voor nodig om het op te nemen tegen je vijanden,’ Gaat hij nou serieus door? ‘Maar evenveel moed om het op te nemen tegen je vrienden.’ O god. Dit loopt helemaal verkeerd. ‘En daarom ken ik tien punten toe,’ daar was het. Nu zijn de poppen aan het dansen. ‘Aan de heer Marcel Longbottom.’
      Terwijl de andere drie afdelingen in een oorverdovend gejuich uitbarsten, kijk ik nog steeds ongelovig naar het schoolhoofd. Bedankt voor het ruïneren van ons schooljaar, professor. De groen en zilveren versieringen verdwijnen en worden vervangen voor het overdadige rood en het opschepperige goud. Ontzetting welt in me op, terwijl ik als versteend naar de gillende tafel kijk. We hebben de afdelingsbeker verloren. Na zeven jaar. Langzaam begint de woede zich in me op te bouwen. Wie denkt dat snotjoch wel niet dat hij is? Natuurlijk, Quirrel was fout. Belachelijk, een bond sluiten met Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden. Hij had gestopt moeten worden, wat ook uiteindelijk gebeurd is.
      Maar, zoals ik vernomen heb, als dat joch van Potter gewoon niets had gedaan, was er ook helemaal niets gebeurd. De Steen der Wijzen zat immers veilig in de spiegel, totdat die arrogante Gryffindor hem er zo nodig uit moest halen en de hele toverwereld in gevaar bracht. En dan krijgt hij daar nog housepoints voor ook! Een kille, woeste blik nestelt zich in mijn ogen.
      En natuurlijk, onze afdeling krijgt weer de schuld van het falen van Quirrel. Of falen, het staan aan de duistere, de verkeerde kant. Want elke slechte tovenaar komt toch immers bij ons vandaan? Even een opfrisser van de gedachten: Quirrel was een Ravenclaw. Geen Slytherin. Natuurlijk niet, heb je dat karakter van de lafaard wel eens goed bestudeerd. Proberen groot te worden door het handelen een ander, waardeloos. Nee, dat soort mensen hoeven we hier niet.
      Hoe langer ik erover nadenk, met het enorme lawaai van de andere tafels dwars door mijn furieuze gedachten heen, hoe kwader ik word. Dit slaat helemaal nergens op. Toen Malfoy de regels brak, kreeg hij vijftig punten áftrek. En nu zij dat doen, Snotter met zijn idiote clubje, krijgen ze er vijftig punten bíj!
Wíj waren dit jaar de besten, wij wisten de meeste vragen te beantwoorden, wij verdienen de beker! Maar nee hoor, daar komt de ‘’uitverkorene’’ en die staat natuurlijk boven ons, de ordinaire en gewone mensen. Nee, de beroemde Potter moet diep in de watten worden gelegd. We mogen blij zijn dat hij ons vereert met zijn aanwezigheid op deze school. Misselijk ventje.
      Iedereen aan onze tafel ziet eruit alsof ze net een lepel trollenslijm hebben ingenomen. De kleine Malfoy lijkt haast te ontploffen, terwijl sommige zevendejaars een kille uitdrukking op hun gezicht houden. Geef ze eens ongelijk. Met een nijdig gezicht kijk ik weer naar de tafel aan de overkant, waar letterlijk iedereen op de banken staat te springen of Potter en zijn vriendjes aan het omhelzen is. Walgelijk gewoon.
      Aan de lerarentafel zit het schoolhoofd met een vreemde lach van tevredenheid toe te kijken. Hij wel. Ik begrijp daadwerkelijk niet hoe hij dit ooit eerlijk kan vinden. Wij hebben zo ons best gedaan! En dat stomme kind Snotter doet alsof de hele school van hem is en de regels niet eens bestaan.
Kokend van kille woede wacht ik op het einde van de maaltijd. De desserts zijn nog maar een seconde weg, voordat minstens de helft van mijn afdeling is opgestaan en woest naar de Great Hal beent. De andere afdelingen blijven zielsgelukkig bij de tafel van de wanna-be-Slytherins staan, en proberen een glimp op te vangen van de ‘’held’’. Ik word er bijna misselijk van.
      Met een duistere blik op mijn gezicht probeer ik Jack te vinden in de menigte. De lange zwartharige jongen steekt boven velen uit, waardoor ik hem snel gevonden heb. De blauwe kijkers van de jongen staan woedend, vermengt met immense walging. We zeggen niets, terwijl we snel de zaal verlaten. Wacht maar, Gryffindors. Merlin zelf zat hier niet voor niets. Jullie gaan hier spijt van krijgen.