7. Your Choice

Yasmine
Met grote ogen kijk ik naar het scherm van mijn laptop. Ik voel me zowel verdrietig als woedend. Hier is mij niks over verteld. Waarom kon Zayn me niet op tijd inlichten? Wist hij dit op voorhand? Heeft hij hier zelf wat over te zeggen gehad? Ja, het is een seksueel getint nummer van hem maar dat wist ik al. Ik heb het zelfs al mogen horen, maar de videoclip is wat anders. Voor zover mogelijk verwijden mijn ogen zich nog meer als ik zie dat Zayn in de clip gewoon dat model Gigi zoent. Tranen wellen op en klap ik boos mijn laptop dicht. Waarom moet ik het eigenlijk op deze manier zien? Gister is zijn single officieel uitgekomen dus inclusief de videoclip en dan is het al een miljoen keer bekeken. Van alle keren dat ik er voor hem was. Elke keer opnieuw heb ik hem gesteund. Ik heb zelfs geen een keer geklaagd over zijn fans, die me soms op Twitter beledigen. Vooral in het begin toen onze relatie bekend was, nu drie jaar geleden, waren er zelfs fans die me met de dood bedreigde. Alleen maar omdat ik een relatie heb met hun geliefde Zayn.
Beneden hoor ik de deur, die dicht geslagen wordt. “Yasmine!”
Ik weiger gelijk op hem te reageren. Heb ik hem dan niet genoeg van mezelf gegeven? Is het niet genoeg voor hem? Met al die vragen in mijn hoofd, ga ik liggen en sluit ik even mijn ogen.
“Hier ben je. Hallo schat,” zijn stem dringt mijn oren binnen en voel ik zijn lippen op de mijne. Lippen die ook dat model Gigi gezoend heb.
Abrupt duw ik hem van me weg. “Niet doen,” mompel ik en draai ik me om.
Dan zakt het bed in. “Yas, please, wat is er?”
Verontwaardigt draai ik me naar hem om met tranen in mijn ogen. “Weet je dat zelf niet eens,” snik ik even. Van alle vragen die in mijn hoofd rond tollen, wil ik vooral antwoord op een vraag. “Heb je zelf inspraak gehad over je videoclip?” Ik bijt op mijn lip om de rest van de tranen binnen te houden.
Zijn gezicht verandert en staat hij op. “Yas, doe me een lol. Het enige wat ik er in te brengen had, is dat ik mijn liefde voor de kunst wil laten zien zonder dat het af doet van de tekst zelf...”
“Je staat gewoon open en bloot voor de camera met die Gigi te zoenen. Niet te vergeten die dame die haar benen open doet en een bloem is er te zien,” reageer ik boos en gooi ik een kussen naar zijn hoofd. Welke hij te laat aan zag komen. “Had je me niet op tijd kunnen waarschuwen of mijn mening vragen, wat beteken ik voor je, Zayn?”
Hij schudt zijn hoofd. “Yasmine, daar had ik niet veel over te zeggen en geloof me als ik zeg dat ik aan jou dacht. Jij bent belangrijk in mijn leven en dat ben je al drie jaar. We wonen net een half jaar samen,” brengt hij in.
“Heb je enig idee wat ik voor je over gehad heb? Wat ik heb moeten doorstaan,” ga ik verder.
Nu staat Zayn me met open mond aan te staren. “Hoe bedoel je dat?”
Boos sta ik zelf op. “Precies dat, nooit heb je me gevraagd hoe ik met de fans om ga. Je weet toch hoe de fans op Twitter zijn? Daar kunnen ze geheel anoniem mij bedreigen zonder dat ik weet wie het is. Het zou de buurvrouw kunnen zijn. Mijn eigen vriendinnen, die in mijn gezicht poeslief doen. Maar heb je mij ooit horen klagen, nee. Bij elke stap die je zet in je carrière ondersteun ik je, sta ik je bij en dan bedank je me zo,” vuur ik op hem af. “Je weet niet eens wat ik meemaak omdat je te druk met je eigen werk bezig bent. Je vraagt zelfs niet eens meer hoe mijn dag was of wat ik gedaan heb? Dat deed je vroeger wel. Elke dag opnieuw.” Ik draai me om naar onze inloopgarderobe en pak ik een weekendtas.
Welke afgepakt wordt van me. “Yasmine, blijf, we kunnen dit toch wel uitpraten?”
Ik kijk hem slechts aan en pak mijn tas terug. Waar ik makkelijke kleding in stop om zeker een tijdje bij mijn moeder te kunnen blijven. “Denk verdomme toch eens na. Ik was er als een vriendin bij toen je auditie deed voor X factor, en daarna heb je me pas echt officieel vroeg. Bij alles dat je deed, was ik er voor je. Als je me belde met de vraag of ik naar jou kon komen, ben ik gekomen. Zo ben ik wel mijn vakantiebaantje kwijt geraakt. Zelfs mijn stageadres, waar ik een baan aangeboden kon krijgen, is verziekt omdat jij belde en ik kwam. Ik heb heel wat dingen opgeofferd voor je en...”
“Waarom hoor ik dit voor het eerst,” onderbreekt hij mijn relaas.
Vlug veeg ik de paar tranen weg, die ontsnapt zijn, voor ik me omdraai. “Omdat ik het jou gunde dat jij je droom achterna ging. Ik steunde je volledig toen je graag solo wilde gaan... Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om te gaan klagen over hoe erg de fans mij beledigen, over sommige doodsbedreigingen en... Ik ben nou eenmaal niet iemand die snel klaagt over wat dan ook. Maar ik ben een mens en mijn grenzen zijn bereikt,” vertel ik hem. “Ik had je dit op een normale manier willen vertellen maar dat heb je zelf verziekt door je videoclip. Is het werkelijk teveel gevraagd om ook met mij rekening te houden?”
Ergens zie ik een vlaag van paniek in zijn ogen. Samen met een boze blik. “Wat moet dit dan betekenen? Ga je bij me weg? Hou je niet meer van me...”
“Zayn, ik hou van je met heel mijn hart maar dit is niet de bedoeling.” Ik laat hem niet uitpraten. “En ik wil gewoon zeker weten dat je ook wat moeite voor mij gaat doen. Hou rekening met mij. Waarom heb je me niet eerder kunnen vertellen dat je nummer, en videoclip, op achtentwintig januari uit zou komen? Ben ik werkelijk niet belangrijk meer want anders zou je me toch in kunnen lichten?”
“Yasmine, ga je me verlaten,” wilt hij weten en trekt hij mijn, intussen volle, tas uit mijn handen.
Door mijn boosheid ben ik er toch niet in geslaagd om mijn tranen tegen te houden en veeg ik die eerst weg. “Ik ga naar mijn moeder voor een tijdje. Als je ook maar iets om mij geeft, laat dat dan zien want de laatste tijd ben je alleen maar met je werk bezig en dat geeft mij de indruk dat ik niks meer ben dan een handige en inwonende huishoudster. Ik ben je vriendin maar daar merk ik weinig van. We gaan niet meer uit, ik krijg ook heel moeilijk je aandacht en... Waar is de lieve, spontane en charmante Zayn waar ik op verliefd ben geworden? Of je gaat me meer behandelen als je vriendin met alles wat daarbij hoort, of deze pauze gaat permanent worden. It's your choice.” Met die woorden, pak ik mijn tas op en loop ik weg. Eerst naar beneden en stop ik nog een paar belangrijke dingen in mijn broekzakken. Om daarna met mijn tas en jas naar mijn auto te lopen.

Al twee weken ben ik bij mijn moeder en heb ik haar alles verteld. Net als dat ze me verzekert heeft dat ik altijd welkom ben. Dat ik altijd mag bellen. Toch begin ik nu te denken dat ik wel erg woedend op hem reageert heb. Zo ben ik anders nooit. Hoewel ik zelf dan weg ben gegaan, heb ik de eerste nacht geen oog dicht gedaan. Ik mis hem nu al en wel zodanig dat er niks van mijn huiswerk komt. Niet te vergeten dat ik net weer een bijbaantje heb, die ik ook niet wil verwaarlozen. Ik schrik van de deurbel en ga ik naar beneden.
Als ik de deur open doe, zie ik een bezorger staan met een bos rode rozen. “Miss Yasmine...”
“Dat ben ik,” reageer ik zonder op mijn naam te wachten. Ik krijg de rozen in mijn armen en nog een zwarte doos erbij, waar een rood lint omheen zit. “Dank u.” Vanzelf doe ik de deur dicht en loop ik naar de woonkamer. Waar ik de rozen neer leg en haal ik de envelop onder het lint vandaan. Om het open te maken en komt er een kaart uit met een mooi kunstwerk erop. Ik herken het meteen als Zayn's werk. Wil ik het wel weten? Ja, want dan weet ik waar ik sta. Bijna met trillende handen open ik de kaart.
Ik mis je. Gun me nog een kans en kom naar het onderstaande adres op zaterdag om 20:00 uur. Kom ook als je er een eind aan wil maken. Xxx Zayn
Ergens moet ik hem wel gelijk geven. Of we nu verder gaan of niet, het is wel erg laf als ik hem zo in de steek laat. Ik kijk naar het adres en herken het wel. Het is de plek waar ik Zayn voor het eerst heb leren kennen en waar we onze eerste date hadden.
Mijn gedachten dwalen af naar drie jaar geleden en dat ik toen een cursus voor kunst en fotografie gedaan hebt. Wat er in geresulteerd heeft dat ik bevriend raakte met Zayn. Hoe hij lief, aardig, geduldig en vriendelijk is geweest om me alles te leren. Nu verf ik nog wel maar het is niet meer dan een hobby. Een hobby waar ik nu geen tijd meer voor heb dankzij mijn studie en bijbaantje.
Door de deur die open gaat, en dicht gegooid wordt, ben ik weer terug in de woonkamer. Om met de rozen naar de keuken te lopen want ik moet ze toch in een beetje water zetten.
“Hallo Yasmine,” zegt mijn moeder en geeft ze me een kus op mijn wang. “Hoe was jouw dag?”
Ik haal mijn schouders op. “Rustig, het scheelt dat bijna het vakantie is want het huiswerk wordt minder.”
Mijn moeder kijkt naar de rozen, waar ik mee bezig ben, om daarna de kaart te pakken. Welke er naast ligt. “Weet je al wat je gaat doen? Dit is de vierde keer dat hij rozen stuurt. Hij wilt je zeker terug, Yasmine.”
“Ik weet het. Ik hem ook maar ik wil dat hij me wel in mijn waarde laat en rekening met me houdt. Was dat ook niet een reden van jou dat we daardoor samen konden wonen,” vragend kijk ik naar mijn moeder.
Nu knikt ze glimlachend. “Ja, dat was wel mijn voorwaarde. Zayn is oud genoeg dat hij op zich zelf kan wonen...”
“Mam, hij is maar een paar jaar ouder dan mij.” Ik laat haar niet uitpraten. “Ik weet nog niet wat ik ga doen, dat hangt van hem af. Alleen ik ga er wel heen want Zayn heeft wel gelijk dat ik het anders in zijn gezicht moet zeggen als ik het uit wil maken.” Een snik verlaat me onbedoeld.
Waarop ze haar armen moederlijk om me heen slaat. “Ik denk dat alles wel goed komt als jullie eenmaal alles echt uitpraten. Echt eerlijk was het niet om met zo een soort videoclip te komen zonder jou er over te vertellen. En een paar jaar? Schat, hij is drieëntwintig. Jullie schelen vijf jaar.”
Ik glimlach zelf wat flauw. “Ik hoop het echt, mam. Ik wil hem niet kwijt.” Even verberg ik mijn hoofd tegen haar schouder en in haar trui. Om haar vertrouwde geurtje op te snuiven. Iets dat me altijd nog kan kalmeren. Het leeftijdsverschil heeft ons nooit in de weg gestaan.

Ik strijk mijn jurkje glad en kijk ik nog een keer in de achteruitkijkspiegel. Op het kaartje stond dat ik er om acht uur moest zijn en nu ben ik zelfs een kwartier te vroeg. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Toch hangt het echt van hem af wat er vanavond gaat gebeuren. Heeft hij er echt spijt van? Hopelijk krijg ik straks mijn antwoorden. Ik werk mijn lippenstift nog bij en stop ik het terug in mijn schoudertas. Daarna stap ik uit en sluit ik mijn auto af. Tegelijkertijd scannen mijn ogen de parkeerplaats maar ik zie geen andere auto staan. Alleen de mijne, die er eenzaam en verloren bij staat. Met een brok in mijn keel, ga ik naar de kunstgalerij en probeer ik de deur. Welke verrassend meegeeft en kan ik naar binnen. De gang is bijna leeg, op een paar schilderijen aan de muur na. Mijn hakken tikken op de vloer als ik doorloop.
“Ik ben blij dat je gekomen bent,” zegt opeens een stem en schrik ik er van. Zayn komt nu van mijn links en, zonder me aan te raken, leidt hij me verder.
Iets op mijn hoede, volg ik hem. “Wat er gaat gebeuren hangt van jou af. En je hebt gelijk wat je in de kaart geschreven hebt. Dat over het uitmaken en dat het persoonlijk hoort te gebeuren, niet laf wegblijven of over de telefoon in een berichtje. Als je me echt zou kennen, weet je dat ik dat niet kan.”
Zayn knikt wat. “Voor mijn gevoel moest ik het er toch bij zetten,” zucht hij. “Maar ik ken je echt want ik weet dat je nooit zou zo doen.”
We komen in een wat kleinere ruimte waar ik kaarslicht kan zien. Samen met een ronde tafel dat gedekt is en staan er zelfs rode rozen op. Met mijn ogen volg ik hem en pakt hij er één roos uit.
Een paar helderbruine ogen kijken me aan. “Het spijt me echt verschrikkelijk, Yasmine, ik heb er nooit echt bij stil gestaan wat het met jou deed. En het is mijn fout dat ik niks wist over de beledigingen,” begint hij. “Ik heb op jouw Twitter profiel gekeken en ik kan er echt kwaad over worden wat ze jou aandoen.” Een verdrietige blik staat in zijn ogen. “Ik heb er al wat over gezegd. Ik weet niet of je het gezien hebt?”
Iets wat ik inderdaad gezien heb en knik ik als bevestiging. “Ja, Zayn, dat heb ik gezien,” zeg ik bijna fluisterend.
“Het spijt me ook dat ik je voor vanzelfsprekend heb genomen. Dat was mijn grootste fout, ik heb je nooit het gevoel willen geven dat je alleen een handige huishoudster bent. Net als dat ik je had moeten waarschuwen voor de videoclip want daar had ik haast niks over te zeggen. Lieve Yasmine, ik vraag je om een tweede kans want ik wil je niet kwijt.” Hij geeft de roos nu aan mij. “Het spijt me dat ik je gekwetst heb. Vertel me wat ik moet doen dat je het me vergeeft en dat je me terug wil. Jij bent mijn betere helft. Ik hou van je.”
Door zijn lieve woorden, voel ik de vlinders in mijn buik tekeer gaan. “Je bent al op de goede weg, Zayn,” reageer ik en sla ik nu mijn armen om hem heen. “Ik mis jou ook.” Dit is de man waar ik verliefd op ben geworden.
Meteen liggen zijn armen om mij heen en voelt het aan alsof ik weer thuis ben. “Dus je geeft me nog een kans? Ik begrijp het als je niet gelijk mee naar huis wil.” Hij geeft me een korte kus. “Ik beloof je dat ik je er vaker bij zal betrekken, meer om je mening zal vragen en meer aandacht geven,” gaat hij verder. “De afgelopen paar weken waren bijna een nachtmerrie voor me. Geloof me, de visagiste heeft me geholpen want zij heeft de wallen weg gewerkt. Ik kan niet slapen als jij niet naast me ligt,” fluistert Zayn in mijn oor.
Zijn bekentenis doet zeker wel wat met me. “Zayn, een paar dingen.” Ik til mijn hoofd op om hem aan te kijken. “Ja, ik vergeef het je. Ja, ik geef je nog een kans. Al vind ik het te snel gaan om gelijk met je mee naar huis te gaan. Kunnen we het nog een maandje zo laten dat ik nog bij mijn moeder blijf maar dat we wel dingen samen kunnen doen?”
Een opgeluchte blik is te zien bij hem. “Als dat je enige voorwaarde is, dan ja. Ik was zo bang dat je er een eind aan wilde maken.”
“Dat is onmogelijk. Je bent een deel van mijn hart geworden. Doe het gewoon niet nog een keer...”
“Nooit meer, ik hou van je,” zegt hij weer en kust hij mij. “Je zit ook in mijn hart.”