Chapter One

Vandaag was het eindelijk zover, vandaag was de dag dat ik naar Londen zou verhuizen om er te studeren. Dit betekende ook dat ik vandaag afscheid moest nemen van mijn ouders, mijn broer Jorne en mijn beste vriendin Jade. Gisteren had ik al afscheid genomen van mijn vriend Michiel, want hij kon vandaag niet meer langskomen. Een reden hiervoor heeft hij niet gegeven, maar zelf heb ik er ook helemaal niet om gevraagd zodat ik een ruzie kon vermijden. Michiel kan nogal opvliegend zijn wanneer ik steeds wil weten waar hij is en wanneer ik te veel vragen stel. Ik ben er al gewoon aan geworden dat hij nogal opvliegerig is, dus liet ik het daar maar bij. Naast het feit dat Michiel nogal opvliegerig is, is hij ook heel erg lief. Niet iedereen merkt deze kant van hem, maar ik hou van deze kant van hem. Jorne en Jade kunnen het niet zo goed vinden met Michiel, dit vind ik wel heer erg spijtig. Jorne en Jade hebben dan ook in het begin van mijn relatie met Michiel geprobeerd om mij op andere gedachten te brengen, maar ik heb niet naar hen geluisterd. Ik ben gelukkig met Michiel en niemand zou dat nu nog kunnen veranderen. Afscheid nemen van Michiel ligt me heel erg moeilijk, maar het feit dat ik naar Londen ga om te studeren wil niet meteen zeggen dat we elkaar niet meer zullen zien of horen. Ik heb mezelf dan ook voorgenomen om elke dag te skypen, sms'en of bellen met Michiel. Man wat zal ik hem missen. Ik werd uit mijn gedachten gehaald bij het horen van de bel. Ik had geen idee wie dat kon zijn, want ik verwachtte helemaal geen bezoek vandaag. Ik verliet mijn kamer, rende de trap of en opende de deur. Er verschijnt een groot meisje met lang blond haar voor mij, het is Jade. "Wat kom jij hier doen Jade?" vroeg ik enthousiast. "Ik laat mijn beste vriendin toch niet alleen inpakken voor de verhuis van haar leven?!" riep Jade uit. "Wow Jade, wat een verrassing! Je bent de beste!" Jade is echt de beste vriendin die ik me kan voorstellen. We kennen elkaar al van toen we 5 jaar oud waren en kunnen het al goed met elkaar vinden van in het begin. Jade is helemaal het tegenovergestelde van mij, zij is heel erg losbandig en ik daarentegen ben heel erg georganiseerd en voorzichtig. Door te verhuizen naar Londen ben ik wel wat afgeweken van mijn anders altijd voorzichtige zelf, maar ik kijk er enorm naaruit. Na enkele uren te hebben ingepakt en bijgekletst te hebben zijn we eindelijk klaar met alles uit mijn kamer in dozen te stoppen. "Nu nog alles naar beneden krijgen." zei ik. "Nuja, ik denk dat ik er nu toch maar eens vandoor ga" zei Jade om er vanonder uit te komen me te helpen. "Dat dacht ik nu net niet, ik dacht dat je kwam helpen? Kom op, met twee gaat het sneller" zei ik. "Michiel mocht jou ook wel komen helpen hoor" klaagde Jade. "Hij kon vandaag niet meer langskomen" zei ik teleurgesteld. "Wat? Ben je serieus? Waarom niet?" vroeg Jade verontwaardigd. "Ik weet niet waarom, ik heb er niet echt naar gevraagd, want ik wilde een ruzie voorkomen." zei ik. "Door gewoon te vragen waarom hij niet kan langskomen kan er toch geen ruzie ontstaan?" vroeg Jade. "Bij Michiel wel, je weet toch dat hij niet graag heeft dat ik steeds wil weten waar hij uithangt?" vroeg ik. "Ja dat weet ik, maar ik vind het steeds zo vreemd dat hij daar ruzie over maakt." zei Jade. "Ja ik ben het nu eenmaal al gewoon" zei ik. "Jij bent gewoon bang van je eigen vriend Fleur" zei Jade. "Echt niet, ik wil gewoon geen ruzie met hem, zeker niet nu ik ga verhuizen" zei ik. "Hij verbergt iets Fleur, ik weet het zeker! Ik vertrouw hem echt niet" klaagde Jade. "Ik vertrouw hem wel, dat is het belangrijkste. Laten we het nu maar over iets anders hebben op onze laatste dag samen in Amsterdam. De rest van de dag hebben Jade en ik nog samen doorgebracht in de stad. Het was laat in de namiddag toen we opnieuw thuis kwamen. Ik had de hele dag nog niets gehoord van Michiel. Elke minuut van de dag heb ik op mijn mobiel gekeken, tot de grote ergernis van Jade, om te kijken of ik nog steeds geen sms had ontvangen van hem. Over ongeveer 2 uren moet ik vertrekken naar de luchthaven, waar Jade, Jorne en mijn ouders me zouden uitzwaaien.
Op de luchthaven aangekomen zocht ik meteen uit waar ik mijn bagage moest achterlaten en naar waar ik me moest begeven. Op de luchthaven zelf heb ik nog samen met mijn familie en Jade wat gaan drinken. Nu was het wel echt bijna tijd om naar mijn vliegtuig te vertrekken. Na de vele knuffels van mijn ouders moest ik die van Jade en Jorne nog ondergaan. "Ik ga je missen zus! Wees alsjeblieft wat voorzichtig oké?" vroeg mijn broer iets wat ongerust. "Natuurlijk zal ik voorzichtig zijn! En ik ga je ook heel erg missen hoor!" zei ik, waarna hij me opnieuw in een knuffel trok. "Je kan steeds in de vakanties langskomen" stelde ik voor. "Dat was ik al van plan hoor" zei hij enthousiast. Jade had nog niet heel erg veel gezegd nadat we op het vliegveld waren aangekomen, ik weet niet of dit lag aan haar slechte vaardigheden in het afscheid nemen of dat het eerder was omdat ze in de buurt van Jorne niet normaal kan functioneren. Jade heeft namelijk al jaren een crush op mijn broer, wat ik best wel vreemd vind. Nu ik van iedereen afscheid had genomen kon ik eindelijk aan mijn nieuw avontuur beginnen. Ik nam mijn handbagage op mijn arm en begon naar het vliegtuig te wandelen. Plots hoor ik dat mijn naam in de verte werd geroepen. Ik zal me wel vergist hebben en gaf er verder geen aandacht aan, tot ik opnieuw mijn naam hoor. "Fleur! Wacht!" hoorde ik nu wat dichterbij. Snel draaide ik me om en ik keek recht in de prachtige donkere ogen van Michiel. "Michiel?" vroeg ik verontwaardigd. "Dacht je nou echt dat ik je zomaar zou laten gaan?" vroeg hij. Wow hij is echt geweldig. Snel drukte ik mijn lippen op die van hem. "Ik ga je missen" fluisterde ik tegen zijn lippen aan. "Ik jou ook lieverd" zei hij lief. Voordat ik echt vertrok gaf hij me nog een mooi ingepakte doos mee. "Maak hem niet open voor je bent aangekomen in je nieuwe appartement" zei hij. "Bedankt Michiel! Ik beloof dat ik het pakje pas openmaak wanneer ik ben aangekomen, maar ik moet er nu echt vandoor, anders mis ik mijn vliegtuig nog" zei ik en hij drukt nog voor de laatste keer zijn lippen op die van mij. Zijn lippen waren zo zacht en vol dat ik er maar niet genoeg van kon krijgen. "Ga nu maar Fleur, anders mis je het vliegtuig nog echt" zei hij. "Ik hou van je" zei hij nog voordat ik vertrok. Ik schrok even van zijn woorden, want dit had hij nog nooit tegen me gezegd in het jaar dat we samen waren. Michiel uit niet erg snel zijn gevoelens dus ik heb het ook nooit vreemd gevonden dat hij het nog niet tegen me had gezegd. "Ik hou ook van jou" beantwoordde ik zijn lieve woorden. Na deze laatste woorden vertrok ik richting mijn nieuw avontuur, a new chapter in my life.