** 015

Twee dagen later...

Ik beweeg mijn paard twee vakjes naar voren en een opzij met mijn geest. Tegelijk kan ik de muziek horen van de man die voor me zit en is het een keer geen harde rockmuziek. We zitten weer in het vliegtuig en deze keer naar Berlijn. Demetri heeft er toch niet zoveel moeite mee om lenzen te dragen en dat heb ik geweten. Zoals beloofd heeft hij me het Pokrovkathedraal en het Wapenmuseum laten zien.
Erg interessant en in de kathedraal was de architectuur zeker indrukwekkend. Wat pas echt indruk gemaakt heeft, is het Tretjakovgalerij waar allemaal schilderwerken hangen van allemaal Russische schilders. Nadat ik hem beloofd heb dat ik de foto's zelf op papier uitprint, mocht ik zelfs foto's maken met hem erbij. Ik moet zeggen dat het leuk is om te kunnen reizen als je het met iemand kan delen. Demetri doet zijn zet en kan ik zien dat ik in vijf zetten hem schaakmat kan zetten. Eerst beweeg ik mijn loper naar voren.
“Je zit niet naar muziek te luisteren, Blair.” Glimlacht hij naar me.
“Tuurlijk wel, de man voor me heeft muziek opgezet. Hij heeft geen slechte smaak wat muziek betreft.” Lach ik kort.
“Weet je wat je wil zien als we in Berlijn zijn?” Wil Demetri weten en verzet hij zijn paard. Waar ik al op hoopte want dan kan ik mijn toren verplaatsten.
“De Berlijnse Muur, of wat daar van over is, het Holocaustmonument, een kerk en een museum.” Reageer ik. Deze keer heb ik van tevoren op internet gekeken naar wat ik wil bezichtigen.
“Dus we zullen daar wel twee dagen blijven. Gelukkig duurt de vlucht ongeveer drie uur.” Hij richt zijn aandacht op het schaakbord. “Op deze manier hebben we in ieder geval wat te doen tijdens de vlucht.” Knipoogt hij.
“Tja, wij hebben geen nachtrust meer nodig,” fluister ik en weet ik dat hij me alsnog kan verstaan. “Straks zeker eerst een motel en een huurauto regelen?”
“Ja, dan zijn we mobiel.” Nu grijnst Demetri naar me. Eigenlijk zijn we zonder auto veel mobieler en sneller. Het is dat we niet de aandacht mogen trekken.
“Nog maar een uurtje en dan zijn we in Duitsland.” Ik kan zelf niet wachten. Het tweede land en ik heb zeker nog Athene en Parijs op mijn lijstje staan. Waarvan ik hoop dat ik die steden echt kan zien. Niet dat Aro straks iemand stuurt dat we terug moeten komen voor het werk. Schijnbaar heeft Demetri er zelf plezier in en komt dat vast door mijn reactie.
“Als je het mij vraagt, is er maar één ding dat jouw humeur kan verpesten.” De lach is zelfs in zijn ogen te zien, die bijna zwart zijn en dat komt door de lenzen. Als ik hem moet geloven dan heeft hij de lenzen in gedaan zodat hij gelijk een auto kan halen.
“En dat zie ik niet snel gebeuren.” Schud ik mijn hoofd. “Als Aro je hulp nodig had, zou hij je niet met mij laten vertrekken. Mijn conclusie is dat we misschien nog ongeveer een week hebben.”
“Dan komen we nog ver als we twee dagen de tijd nemen per stad. We hebben Moskou gehad en Berlijn komt steeds dichterbij.” Eindelijk doet hij een zet op het schaakbord en reageer ik er snel op. “Welke steden wil je absoluut zien voor we naar huis gaan voor een kleine tussenstop?”
“Athene, Parijs en Barcelona,” antwoord ik.
“Even voor alle duidelijkheid, de hoofdstad van Spanje is Madrid.” Grinnikt hij. Het lijkt wel alsof hij nu veel meer ontspannen is. Meer op zijn gemak. “Athene is Griekenland. Daar kom ik eigenlijk vandaan.”
“Echt waar?” Ik kijk hem aan. “Het lijkt mij een mooi land dat ik echt gezien wil hebben.”
“Net buiten Athene in een dorpje.” Knikt Demetri. “In mijn tijd zag het er heel anders uit,” fluistert hij en versta ik hem alsnog.
“Uiteraard.” Begrijp ik. Ten slotte ben ik er al achter dat de meeste vampieren van de Volturi duizenden jaren oud zijn. Dan ben ik nog een groentje vergeleken met hun. “Dan voel ik me nog jong.”
“Je heb nog een heel leven te gaan, Blair,” zegt hij met optimisme in zijn stem. “Je ben net tweehonderd jaar een vampier. Je heb eindelijk een klein deel van je leven afgesloten.” Daarmee refereert hij naar mijn geschiedenis want ik heb bijna heel mijn leven als een vampier opgesloten gezeten. Daardoor heb ik veel gemist van de wereld.