** 010

Hoewel we niet naar binnen gaan, vertelt Demetri me dat de kathedraal gebouwd is rond vijftienhonderd en zestig door de architect Postnik Jakolev. Wat gedaan is in opdracht van Ivan de Vierde. Die weer bekend stond als Ivan de Verschrikkelijke. Net als dat de naam Pokrov letterlijk sluier betekend. Demetri mag het dan goed vertellen, toch ben ik nog teleurgesteld dat ik de kathedraal niet van binnen mag zien. Wat heeft het dan voor zin om de bezienswaardigheden te bezichtigen? Ik vind het moeilijk om mijn teleurstelling te verbergen voor hem. Niet te vergeten dat hij me niet eens vertrouwd want hij wilde me niet alleen naar binnen laten gaan. Nee, hij noemde me een risico omdat ik mogelijk in de verleiding kan komen om iemand te bijten.
“Wat ben je stil,” hoor ik Demetri naast me zeggen en lopen we weg van het Rode Plein. In een richting dat ik op moet letten. Ik haal alleen mijn schouders op. Is hij een begeleider die een oogje in het zeil moet houden of hij is mijn oppasser? En hoe moeilijk is het om contactlenzen te halen zodat we wel naar binnen kunnen gaan. “Blair?” Kom op nou, normaal ben jij anders nooit zo spraakzaam. Geniet liever van de stilte. Wacht, als hij weigert om gekleurde lenzen te gebruiken, zal ik in geen enkele stad interessante gebouwen vanbinnen bekijken. In dat geval kan ik net zo goed naar huis gaan en de steden via Google maps bekijken. Dan is deze wereldreis zo goed als tijdverspilling. Een paar minuten later staan we bij een auto en blijkt het onze huurauto te zijn. Zonder iets te zeggen, doe ik de deur open en kijk ik nog een keer naar de Pokrovkathedraal. Zwijgend stap ik dan in de auto. Zo is het niet leuk om op wereldreis te gaan, bedenk ik me en kijk ik naar buiten.