** 009

“Hoe zijn ze op de naam Rode Plein gekomen? Door de muren?” Blair kijkt geïnteresseerd rond naar de gebouwen rond het plein. “En hoe groot is het wel niet?”
“Nee.” Haar reactie fascineert me. “Het Plein is vijfhonderdvijftig meter lang en honderd meter breed.”
“Wauw.” Ontsnapt zacht uit haar keel en glimlach ik vanzelf door haar wat kinderlijke reactie. Dit gaat zo nog wel leuk worden om haar meer van de wereld te laten zien. “Hoe is het Plein ontstaan?”
“Het plein is ontstaan na de grote stadsbrand in veertienhonderd en drieënnegentig. Het is als eerste als een marktplein gebruikt.” Begin ik uit te leggen en sla ik een arm om haar heen. Het is best druk en ik wil haar niet kwijt raken. “Overal kon je kraampjes zien staan met fruit, groente, brood, sieraden, kleding, stoffen. Van alles wat.”
“Je manier van vertellen, is visualiserend. Ik kan het helemaal voor me zien.” Reageert ze en zie ik haar violetkleurige ogen oplichten door de pretlichtjes. “Hoe is de brand ontstaan?”
“Door vampieren.” Vertel ik zacht. “Ik was er bij tijdens de oorlog. Al ben ik niet verantwoordelijk voor de brand. In de vijftiende eeuw had dit plein nog helemaal geen naam en werd het, onder de burgers, Pozjar genoemd. Het betekend brand. Later is de markt verplaatst en hebben ze het plein gebruikt voor publieke ceremonies.”
“Interessante geschiedenis,” zegt ze en kan ik haar hand op mijn rug voelen.
“Dat valt wel mee als je het zelf meegemaakt heb.” Ik kijk voor me uit. Ergens veroorzaakt haar hand een soort brandend gevoel. Zou ze zelf door hebben wat ze doet of gaat dat onbewust. “In de zeventiende eeuw heeft de naam Pozjar plaats gemaakt voor Mooie Plein en dat komt door de aanwezigheid van het Pokrovkathedraal. Door de jaren heen is het plein hetzelfde gebleven en zijn er gebouwen bij gekomen.”
“Hoe heten die gebouwen allemaal?” Wil Blair weten. Haar enthousiasme en interesse werkt aanstekelijk en lach ik erdoor.
“Aan de noordzijde staat het nationaal historisch museum. De westkant word door het Kremlin gedomineerd en oostelijk is de kathedraal 'Moeder van Gods van Kazan en het warenhuis GUM.” Ik gebaar de juiste kant op om het duidelijk te maken welk gebouw wat is. “Zuidelijk staat het Pokrovkathedraal en daar gaan we nog wel kijken.”
“De architectuur is zeker origineel en uniek.” Knikt ze en weet ik dat ze naar de kathedraal kijkt.
“Dat ben ik zeker met je eens.” We lopen door en als het rustig is, laat ik haar los. Ik weet dat het plein altijd druk bezocht word. “Het is niet verstandig als we naar binnen gaan. Ze zouden willen dat ik dan mijn zonnebril afzet en dat gaat niet.”
“Ik wil zelf wel even naar binnen gaan.” Stelt ze voor. Misschien moet ik ook eens contactlenzen proberen want dan kan ik met haar naar binnen.
“Je gaat niet naar binnen zonder mij. Wat als je in de verleiding word gebracht en dat je iemand bijt.” Herinner ik haar op zachte toon.
“Ik kan me echt wel inhouden.” Probeert ze.
“Nee, ik ga geen risico nemen.” Ik blijf bij mijn standpunt. “Er zijn genoeg andere dingen te zien.” Vervolg ik. Het is te zien dat Blair teleurgesteld is. Ze keek er zeker naar uit om het Pokrovkathedraal vanbinnen te bezichtigen. Ik schud resoluut mijn hoofd om aan te geven dat het niet open staat voor discussie.