Chapter 1.1

Ik gooi mijn laatste trui in de koffer en druk hem met mijn voet dicht. Mijn eerste jaar Zweinstein, na 5 jaar Beauxbatons. Ik zak neer op bed en slaak een diepe zucht terwijl ik kijk naar de zwerkbalteam sweater van Beauxbatons die aan de muur hangt, ze hadden nu één zoeker minder in het team. Ik stop mijn staf in mijn vest, pak de koffer, en loop naar de keuken waar vandaan heerlijke geuren komen. Ik zet de koffer neer en omhels mijn moeder van achteren terwijl ze aan het koken is, druk mijn hoofd in haar nek en geef haar een dikke kus... Ik ga haar zo missen. 'Ally...' zegt ze terwijl ze zich omdraait, 'Ik ben zo trots op je en op alles wat je doet. Ik weet zeker dat het goed gaat komen op Zweinstein'. Ze heeft de afgelopen dagen genoeg gehoord van hoe onzeker ik ben om er naartoe te gaan. En ik weet niet eens waarom.

Op de laatste dag van mijn afgelopen schooljaar werd ik in het kantoor geroepen van mijn headmistress, Madame Olympe Maxime. Toen ik binnen kwam, en na dat ik een kleine buiging gaf, overhandigde ze me een verzegelde brief met een serieuze en nieuwsgierige blik. De brief was afkomstig van Zweinstein. Mijn oogde sperde wijd, ik had genoeg verhalen gehoord van de ouderejaars die mee mochten in het afgelopen schooljaar om mee te doen aan het toernooi. Vol jaloezie had ik de verhalen aangehoord. Ik maakte hem langzaam open en begon te lezen.

Aan Alaina Lily Potter

Mijn beste Alaina, mijn naam is Albus Dumbledore. Zoals je misschien al weet ben ik de headmaster van Zweinstein, hogeschool voor hekserij en hocus-pocus. Ik wil je graag uitnodigen om de rest van je school carrière bij ons voor te komen zetten, na vijf jaar uitstekend onderwijs op Beauxbatons. Bijgesloten zit een treinkaartje voor de reis naar ons, en tevens een lijst met benodigdheden voor het aankomende schooljaar.

Ik zie je graag verschijnen,

Dumbledore

In volledige verwarring liet ik de brief aan Madame Maxime lezen, die eerst haar wenkbrauwen optrok maar daarna knikte alsof ze het begreep. 'Madame.. Het spijt me maar ik snap het niet. Heb ik iets gedaan? Waarom moet ik weg? Ik wil hier niet weg!' Riep ik luid terwijl de tranen in mijn ogen sprongen. Al mijn vrienden en vriendinnen.. Ik zou niet eens meer in Frankrijk wonen.. Maar in Schotland. Ik wilde niet naar de regen, het kasteel, de lelijke uniforms. 'Het spijt me Alaina. Ik ben bang dat je geen keuze hebt. Op een dag, zul je het begrijpen'. Ik knikte en draaide me om voordat ik nog bozer werd. Ik stormde de wenteltrap af en kwam uit bij de ingang van de school, waar ik de brief nog tien keer doorlas. Ik merkte dat er een fout was gemaakt bij mijn naam, waren ze daar dan zo gek op die jongen dat ze zelfs namen verkeerd begonnen te schrijven? Het gevoel van onbegrip, angst en woede maakte me gek. Toen ik de dag erna thuiskwam heeft mijn moeder me alles verteld. Ik was geadopteerd en de tweelingzus van Harry Potter. Ze mocht me verder niks vertellen, en het was van groot belang dat ik dit ook tegen niemand anders zou zeggen, inclusief Harry Potter zelf. Op school zou ik meer te weten komen, maar dit wilde ik helemaal niet. Ik wilde mijn leven voortzetten met mijn lieve, nog steeds, vader en moeder die mij zoveel liefde hebben gegeven.