** 005

Voor ik het weet is het half vier en heb ik nog wat liggen lezen op de sofa die in mijn slaapkamer staat. Tijd om me eerst op te frissen onder de douche. Mijn kleding ligt al klaar. Samen met een zwart setje lingerie. Geen tien minuten later ben ik er onderuit en föhn ik mijn lange donkere haar droog. Waardoor het sneller droog is en kan ik me aankleden. Tevreden kijk ik in de spiegel als ik klaar ben en is het op hetzelfde moment dat er op de deur geklopt word. Een blik op de klok en ik weet dat ik over een kwartier bij Aro moet zijn. Als hij ergens een hekel aan heeft, is het laatkomers. Mijn deur gaat open en komt Heidi binnen. Samen met een meisje die niet ouder dan negentien is, denk ik zo.
“Neem haar tas mee.” Beveelt Heidi het meisje. “Ga je mee, Blair, je word zo verwacht in de troonzaal.”
“Ik weet het. Ik stond op het punt om daar heen te gaan.” Glimlach ik. Gelijk verlaat ik mijn kamer met Heidi en lopen we naar de troonzaal.
“Enig idee waar je als eerste heen wil?” Is de nieuwsgierige vraag van Heidi.
“Dat zien we op het vliegveld. Toen ik Aro eerder nog sprak, heb ik gevraagd hoe dat zit met een paspoort. Als goed is, heeft Aro dat zo voor me.” Mijn voetstappen maken nauwelijks geluid terwijl we doorlopen.
“Heb je dan geen paspoort meer van je vorig leven?” Heidi kijkt me even aan.
“Niet meer, die is verlopen.” Reageer ik.
“Op die manier.” Heidi draait zich om naar het meisje. “Blair wil zo meteen haar tas als ze naar het vliegveld gaat. Zorg dat er een auto klaar staat over tien minuten.” Commandeert ze.
“Ja meesteres.” Knikt het meisje en lijkt ze bang te zijn.
“Kom, Aro, Marcus en Caius verwachten je.” Heidi glimlacht naar mij. Zelfs op een afstandje, reik ik met mijn geest naar de deur om te kloppen. Keurig op tijd gaat de deur open en kan ik rustig naar binnen gaan. Heidi blijft achter me bij Santiago staan en ga ik naar de drie tronen.
“Blair, liefje, klaar om te gaan reizen?” Het is te zien dat Aro mijn kledingkeuze goedkeurt. “Je heb jezelf in tussen wel bewezen dus ik heb wat voor je.” Hij haalt iets uit zijn zak en laat het zien. Wat een gouden ketting is met het familiewapen van Volturi. Al is het niet een wat grovere ketting die de anderen hebben. Deze is meer verfijnd en iets kleiner. “Heidi heeft me verteld dat grof en opzichtig niet bij je past. En zwart staat je goed. Die kleur mag je houden.”
“Meester.” Demetri, die naast me staat, neemt de ketting aan en doet hij de ketting bij me om. Zelf til ik mijn haren op voor hem. Mijn eigen ketting en kijk ik omlaag. Het heeft een mooie lengte. “Staat je goed.”
“Meester, wat bedoelt u met 'die kleur mag je houden'?” Wil ik weten en knik ik kort naar Demetri als een bedankje.
“Dat je voortaan zwarte kleding mag dragen,” antwoord Marcus.
“In rang sta je naast Jane.” Is de reactie van Aro.
“Dank u meester.” Ik kan het niet helpen dat ik glimlach. Eindelijk heb ik me echt bewezen om een plek te krijgen in de wacht.
“Ik heb nog twee dingen voor jullie. Deze is voor jou, Demetri.” Het is te zien dat Aro hem de creditkaart overhandigt. “Blair.” Ik krijg een rood klein boekje met gouden letters erop. Mijn paspoort. “Met een kleine verrassing. Ik hoop dat je het niet erg vind, Demetri.”
“Wat zou ik erg moeten vinden, meester?” Hij kijkt van mij naar Aro. “Is ze mijn zuster?”
“Nee, dat is ze niet.” Schud Aro zijn hoofd met een lach. Waardoor ik in mijn paspoort kijk. Even weet ik niet waar ik naar zoek tot ik mijn naam zie. Ik heb gewoon mijn eigen naam. Al staat er bij achternaam 'Volturi – Donati'.
“Wat is jouw achternaam in je paspoort?” Ik kijk naar Demetri.
“Volturi,” antwoord hij en pakt hij mijn paspoort af om zelf te kijken. “Ah, op die manier. Het is niet erg, toch had ik het op prijs gesteld als het me eerst gevraagd was, meester.”
“Het kan altijd een andere keer verandert worden. Hoe gaat het straks met de wereldreis? Komen jullie even hier voor een tussenstop?” Gaat Aro door met zijn ondervraging.
“Nadat we Europa gezien hebben, komen we even hierheen, voordat ik naar Amerika of Afrika wil gaan.” Reageer ik terug. “Tenzij we uiteraard bericht krijgen dat we hier nodig zijn want dan komen we gelijk terug.” Vanuit mijn ooghoeken kan ik zien dat Demetri knikt.
“Veel plezier dan maar.” Een glimlach ligt om Aro's lippen. “Als ik me niet vergis hebben jullie een vlucht te halen.” Tegelijk met Demetri, buig ik mijn hoofd licht naar de drie en lopen we daarna de troonzaal uit.