** 004

Hoewel ik wat kleur in mijn garderobe heb, heb ik graag donkere kleding aan. Het liefst in het zwart. Gewoon omdat het me goed staat en ik voel me er goed in. Een zwarte weekendtas, met wieltjes, staat open en zie ik Heidi door mijn kledingkamer rondlopen.
“En waar voel jij je het fijnst in wat kledingkeuze betreft. Wil je wat kleur of is zwart toch je favoriet?” Wil Heidi weten.
“Mijn voorkeur gaat toch uit naar zwarte kleding. Wat dat betreft heb ik dezelfde smaak als Demetri.” Grinnik ik.
“Even een waarschuwing voor je.” Begint Heidi op zachte toon. “Als Demetri nog galanter word en dingen voor je gaat doen, moet je oppassen want dan heb je kans dat hij je in bed wil praten.”
“Heidi, ik zie hem als een vriend, een broer en meer niet.” Verzeker ik haar. “Ik dacht anders dat jullie samen waren.”
“Nee.” Schud ze lachend haar hoofd. “Dat zou hij wel willen maar ik niet. Behalve dat, door mijn gave zou hij constant jaloers zijn en daar kan ik heel slecht tegen. Hij en ik zijn alleen vrienden.”
“Dus je waarschuwt me alleen voor een vriend?” Zelf kan ik dat moeilijk geloven. Hebben die twee dan iets in het geheim? Nee, dat is onmogelijk want Aro kan je gedachten lezen door je aan te raken. Zelfs je diepste gedachten. Hier is het niet mogelijk om geheimen te hebben voor elkaar.
“Blair, hij is een casanova die zich niet aan één vrouw wil binden.” Vervolgt Heidi en geeft ze me wat in handen. “Demetri heeft een reputatie en die kent iedereen.”
“Toch zie ik het wel gebeuren dat hij ooit een vrouw tegen komt waar hij wel mee wil zijn. Wie wil er nu vrijgezel blijven terwijl je het eeuwige leven heb?” Ik haal mijn schouders op en kijk ik wat ik in mijn handen heb. Wat een zwarte skinny jeans is met een zwart shirtje.
“De dag dat Demetri zich aan één vrouw bind, is de dag dat ik vegetarisch zal worden.” Glimlacht Heidi naar me.
“Denk je werkelijk dat hij voor de rest van zijn leven vrijgezel zal blijven.” Ongelofelijk dat Heidi zo over hem denkt. Zelf trek ik de zwarte broek aan en daarna het zwarte kanten shirt. Als ik in de spiegel kijk, zie ik dat de hals mooi laag uitgesneden is.
“Ja,” antwoord ze met een knik. “Het past goed bij je, hier.”
“Hoe zou je mij omschrijven dan?” Wil ik weten en krijg ik nu laarsjes, met kant erin, aangereikt.
“Stijlvol, elegant en klassiek.” Geeft Heidi antwoord. “Om het af te maken.” Ze heeft nu weer een lange jas gevonden en legt ze die over mijn schouders. Welke zwart is, knoopsluiting en capuchon heeft en tot op mijn knieën komt. Heidi doet de capuchon op mijn hoofd op een elegante manier. “Perfectie.” Mompelt ze en draait ze me om naar de spiegel. “Als je nu nog op hoge hakken zou lopen, zou je aan elke vinger een vent kunnen krijgen.” Gaat ze verder. “Nu we je aangekleed hebben voor je vertrek, pakken we je tas in. Nu heb je tegelijk een stijl gevonden waar jij je goed bij voelt en is je tas zo ingepakt.” Ik heb er wel vertrouwen in dat Heidi mijn tas inpakt. Zeker op de manier hoe ze me geholpen heeft om me een stijl te geven.