** 002

Hm, wel stijlvol op deze manier, bedenk ik me als ik in de spiegel kijk. Mijn zwarte jurk heeft een mooie lage hals en accentueert het mijn slanke figuur. Door het raam kan ik zien dat het schemert buiten. De zon gaat eindelijk onder. Nog even en ik kan naar buiten gaan. Achter me hoor ik een keer geklop op de deur.
“La porta è aperta,” zeg ik en gaat de deur open.
“L'italiano ci va avanti.” Glimlacht Demetri naar me. “Dat zullen ze hier zeker wel waarderen. Ga je mee, Blair, we gaan zo eten.” Zijn blik gaat over me heen en zie ik een tevreden blik bij hem. “Staat je goed.”
“Grazie.” Mijn zwarte pumps maken geluid op de stenen vloer van de kasteelgang. “Als je wil kunnen we straks gaan schaken?” Ik kijk naar Demetri terwijl we naar de troonzaal lopen.
“Is goed. We hebben anders toch geen belangrijke dingen te doen. Het is overal rustig.” Laat Demetri me dan weten. “Je heb bijna dezelfde kleur ogen als mij.” Galant houd hij de deur voor me open en mag ik als eerste naar binnen.
“Ah, de lieftallige Blair.” Aro staat op en komt hij de paar treden omlaag. “Hoe gaat het met je?”
“Goed en slecht,” geef ik antwoord en komt Demetri naast me staan. Hetzelfde moment staat Felix aan de andere kant.
“Verklaar je antwoord, kind.” Reageert Aro en houd hij zijn hand op.
“Daar hoef je anders echt mijn hand niet voor vast te houden.” Grinnik ik. “Ik zou graag wat meer van de wereld willen zien. Waarom heb ik het eeuwige leven als je me hier opgesloten houd?”
“Opgesloten? Blair, als jij 's avonds naar buiten wil dan mag dat. Net als ieder hier. We raden het alleen niet aan dat je overdag naar buiten gaat.” Is de reactie van Marcus en komt hij overeind van zijn stoel.
“Voor mijn gevoel, voelt het aan dat ik hier soms opgesloten zit. Bij gebrek aan een beter woord.” Ik word wat nerveus als ik Caius zie zitten, die er wat ongeïnteresseerd bij zit. Soms vraag ik me af wat de toegevoegde waarde is van hem.
“En wat zou je dan willen zien van de wereld?” Aro is meer nieuwsgierig en dat mag ik wel van hem.
“Heel Europa, Amerika en Afrika,” antwoord ik en richt ik me meer op Aro die voor me staat.
“Ik weet niet of dat wel zo slim is, Aro.” Caius komt nu afstandelijk over. “Ze is wel een paar maanden bij ons. Ze is een nieuweling en ze moet in de gaten gehouden worden. Wat als ze haar gave gebruikt op mensen.”
“Ik dacht wel dat u dat zou zeggen.” Ik kijk opzij naar Demetri. “Wellicht is het dan beter dat er iemand met me mee gaat. Iemand die de wereld al kent. Als u daar ook mee instemt en als Demetri het zelf ook wil, uiteraard.” Een korte glimlach verraad dat Demetri het niet erg vind.
“We hebben anders geen urgente zaken die onze aandacht vereisen. En op die manier zou ik haar kunnen laten zien waar de andere clans zijn.” Stelt Demetri dan zelf voor.
“Zeker geen slecht idee.” Aro lijkt het er mee eens te zijn. “Laten we er over praten na het eten.” Na een kort geluid, wat geklop op de deur is, gaat de deur open en ga ik opzij. Nog steeds sta ik hierdoor tussen Felix en Demetri in.
“Op welke manier wil je de wereld zien?” Glimlacht hij. “De natuur, de stad, de cultuur opsnuiven?”
“Een beetje een combinatie en het liefst wil ik er de tijd voor kunnen nemen,” antwoord ik naar hem en zie ik dat de laatste van de groep toeristen de troonzaal binnen komt. Gelijk gaat de deur geruisloos dicht. Waarop Alec zijn mist op de mensen los laat. Ik weet dat ik op mijn beurt moet wachten. Eerst Aro, Marcus en Caius. Daarna mogen wij gaan eten en wacht ik op Aro's teken, die op zijn beurt na twee keer vol lijkt te zitten. Vervolgens gebaard Aro dat wij mogen eten en pak ik een jongen die begin twintig lijkt te zijn. De angst is in zijn ogen te zien en daardoor heb ik het gevoel gevreesd te zijn. Heerlijk. Geen seconde later zet ik mijn tanden in zijn nek. Het warme bloed verwelkom ik en drink ik het rustig op. Om net te stoppen voordat zijn hart ermee stopt. Het levenloze lichaam zakt gelijk in een als ik los laat.
“Zij is voor jou Blair.” Aro duwt een tienermeisje naar me toe. Met mijn geest laat ik het meisje naar me toe zweven. Dat is mijn gave. Telekinese. Ik kan dingen en mensen laten bewegen met mijn geest.
“Gil gerust,” fluister ik in haar oor en doet ze het ook. Er is toch niemand die haar hoort of zelfs komt helpen. Tevreden zet ik mijn tanden in haar nek. Door de angst en het gillen, smaakt het bloed toch net iets anders. Een halve minuut later, net voor haar hart het begeeft, laat ik haar los.
“Een natuurtalent.” Felix trekt zijn wenkbrauwen omhoog. “Geen druppel verspilt en netjes op tijd gestopt.” Ik glimlach door zijn compliment.
“Blair?” Gelijk weet ik dat Aro met me wil praten over een wereldreis. “Demetri, jij ook.”
“Aro, misschien dat je eerst wil dat deze rommel opgeruimd word voor we verder praten.” Bemoeit Marcus zich ermee.
“Hoeft niet, laten we naar de kasteeltuin gaan.” Stelt Aro voor. “Het is een volle maan vanavond. Daarbij, als Demetri mee gaat, is er iemand die haar in de gaten houd.” Met die woorden kijkt Aro naar Caius, die kort knikt.