Paard

Toen Spica klaar was met haar dagelijkse klussen liep ze naar binnen om haar boog te pakken. Will zat in de keuken en schudde zijn hoofd "vandaag niet" en hij liep naar buiten Spica liep achter hem aan na een uurtje lopen kwamen ze aan bij een huis met een wei met allemaal paarden. Will klopte op de deur. Een wat ouder mannetje kwam naar buiten en Spica vond hem meteen aardig. "Hallo jonge Bob" groette Will. "Hallo jager welk veulentje heb je nu weer meegebracht" "Hoe gaat het met Trek" Trek had zijn naam al gehoord en kwam eraan gegaloppeerd Will aaide hem liefdevol. "Zullen we ook eens een paardje voor jou uitzoeken" Spica keek een beetje verbaast "maar ik kan helemaal niet rijden" Jonge Bob glimlachte "Dan zullen we het je moeten leren" Spica leek niet heel erg blij met dat antwoord. "Ik denk dat ik wel een geschikt paardje voor je heb" en hij liep naar een weitje. Spica liep aarzelend achter hem aan en keek even onzeker naar Will die knikte. In het weitje stond lichtbruin met donkerbruin paardje met een wilde bos zwarte manen en staart en vanaf zijn ongeveer zijn schouders waren zijn benen ook zwart. Jonge Bob zag Spica kijken en knikte naar Will "dit paardje heet Dribbel" Spica keek hem vragend aan en jonge Bob moest grinniken "Hij heet zo omdat als hij te lang stil staat dan gaat hij zenuwachtig dribbelen." Spica keek hem nu begrijpend aan "wil je hem een keer vast houden het word tenslotte jou pony" Spica knikte en pakte het leidsel over. Daarna leerde jonge Bob hoe ze hem moest verzorgen. De volgende dag mocht ze voor het eerst rijden. "Klim er maar op" Grinnikte oude Bob Spica keek hem wantrouwig aan. Daarna keek ze wantrouwig naar Dribbel die haar met onschuldige ogen aankeek. Gisteren had ze ook naar jonge Bob gekeken die andere paardjes trainde. En steeds voordat hij opsteeg fluisterde hij steeds wat is hun oor. "Moet ik niks tegen hem zeggen" Will en Bob keken heel onschuldig. Spica haalde haar schouders op en klom met wat moeite op Dribbel. Nog voor ze haar beugels had gevonden voelde ze Dribbel zijn spieren aanspannen en hij begon te bokken en sprong zelfs met vier benen in de lucht. Spica maakte een salto en kwam met een klap op de grond. Jonge Bob schaterde het uit. Spica werd rood en stond op. "Wat deed ik fout?" Omdat jonge Bob nogsteeds stond te lachen antwoorde Will "Je moet wat tegen hem fluisteren" Spica keek hem boos aan "maar dat vroeg ik toch" Bob die nu in staat was om weer te antwoorden zei "nee je vroeg of je iets tegen hem moest zeggen maar je moet iets fluisteren" Als blikken konden doden waren Will en Jonge Bob ter plekke dood neergevallen. Jonge Bob deed of hij het niet merkte "Je moet zeggen lief zijn" Spic dacht even na en haalde haar schouders op toen draaide ze zich om naar Dribbel en fluisterde in zijn oor "lief zijn". Daarn probeerde ze nog een keer op te stijgen en nu zonder problemen. En de dagen daarna leerde ze hoe ze moest rijden.