The orphan girl hoofdstuk 52

Aangezien ze maar heel weinig slaap nodig had was Helena heel vroeg op en was ze ook al heel vroeg bezig met de boot in te laden samen met Thorin, waarvan ze vermoede dat hij gewoon niet had geslapen. Eén voor één kwamen de anderen aan. Ook mensen kwamen kijken hoe ze zouden vertrekken.
Eindelijk was het moment van het vertrek daar. Toen Kili aan boord wou gaan hield Thorin hem tegen.
“Jij niet, je zal ons ophouden.” Geschokt keek hij naar zijn Oom.
“Waar heb jij het over ik ga mee!”
“Nee, Kili.”
“Ik wil daar zijn wanneer de deur opengaat en we de hallen van onze voorvaders zien!”
“Kili, blijf hier, rust, kom wanneer je genezen bent.” Thorin keek hem streng aan. Kili zuchtte en gaf het op, hij ging aan de kant zitten. Oin stapte uit de boot.
“Ik blijf bij hem, mijn plicht is bij de gewonden.” Helena keek naar Thorin.
“Ik ben niet de beste in geneeskunde van de elfen maar alle beetjes kunnen helpen, ook ken ik de mensen hier wat ook veel kan doen.” Ze stapte van de boot en ging bij Kili staan. Fili en Thorin wisselden wat duidelijk kwade woorden en uiteindelijk bleef ook Fili achter. Helena zuchtte en de achterblijvers keken de boot wat beteuterd na.
Plots kwam Bofur hijgend aanlopen. “Bofur?”
“Ah… hebben jullie de boot ook gemist?” Bijna als een reactie op de woorden zakte Kili in een.

Toen de avond viel stonden ze weer voor het huis van Bard en Helena klopte aan. Op een kiertje deed Bard de deur open.
“Nee! Ik heb genoeg van dwergen!” Hij probeerde de deur weer toe te doen maar Helena stopte haar voet er tussen.
“Broertje alsjeblieft? Kili is ziek! Heel ziek… en niemand anders wil ons helpen…” Bard zuchtte en liet hen binnen. Ze legden Kili op een bed en Oin bekeek alle genezende kruiden die Bard had terwijl Helena zich iets probeerde te herrineren.
“Athelas! Ik weet het weer! De plant waarmee ze mijn arm verzorgden was Athelas!”
“Athel watte? Die plant ken ik niet?” Zei Oin;
“Sorry, elfse benaming, kingsfoil, dat geven we hier toch aan de varkens broertje?”
“Klopt.”
“Varkens?,” Zei Bofur. “Onkruid?” Hij rende naar de deur, draaide zich om en zei tegen Kili: “Blijf daar, niet bewegen,” Waarna hij weer naar buiten rende.
Terwijl ze wachtte op Bofur begon plots alles te beven.
“Papa?” vroeg Sigrid angstig.
“Het komt van de berg!” Riep Bain en Helena vloekte in Khuzdul.
“Taalgebruik!” Zei Fili waarna hij zich naar Bard richtte. “Je zou ons moeten achterlaten, neem je kinderen en zorg dat je hier weg raakt.”
“Waarheen? We hebben nergens om heen te gaan…”
“Gaan we dood papa?,” Vroeg Tilda, de jongste.
“Nee lieverd.”
“De draak… het gaat ons doden…” zij ze.
Bard greep naar iets verstopt aan het plafond boven de tafel.
“Niet als ik het eerst dood.”
“De pijl… je bent naar Dale gegaan om hem te halen…”
“Met de hulp van Gerridian.” Bard en Dain verlieten het huis om de pijl op de kruisboog te plaatsen.