Hoofdstuk 002

Bill

"ALICE IN WONDERLAND!" Ik huppel door het huis met mijn konijnensokken. "Ja, Bill. We weten het ondertussen." zucht Tom die een stuk pizza in zijn mond laat glijden. "Weet je wel niet wat voor een geweldige film het is! Ik weet nog toen ik hem voor het eerst keek met..." Mijn stem valt weg. "Kerli hield van die film." mompel ik. "Het was haar lievelingsfilm." Ik zucht en kijk naar de grond. Ik ben nog altijd niet helemaal over haar heen. "Vergeet haar nu, Bill. Het is al meer dan een jaar geleden." zegt Tom die nog steeds pizza aan het eten is. Ik plof in de zetel. Ik ben meteen niet meer zo enthousiast. "Ik weet het Tom." is het enige wat ik zeg. Ik zet de tv op en het eerste wat ik zie is haar gezicht. Haar lange blonder haren vallen over haar schouders en haar ogen zijn donker opgemaakt. "Bill, zet af." zegt Tom kort. Ik zap verder en kijk dan naar een documentaire over reuzepanda's. Niet het interessantste wat er is, maar wel minder pijnlijk als kijken naar mijn ex.

"Bill, de opname van Alice in Wonderland soundtrack is vervroegd." David zit bij ons op de bank en neemt een slok van zijn koffie. "Hoezo vervroegd?" vraag ik. David zet zijn kopje neer. "De zangeres waarmee jullie de soundtrack opnemen moet ook nog een ander nummer opnemen als soundtrack, een solo." legt David uit. "Dus, overmorgen is jullie vlucht richting LA. Daar gaan jullie samen met de zangeres een nummer schrijven. Jullie wonen met alle Alice in Wonderland tijdelijk in hetzelfde appartementcomplex samen met de acteurs en dergelijke. Is dat duidelijk?" Ik knik, net zoals de jongens die ook bij ons op de bank zitten. "Ik vertrek vanavond al om praktische zaken te regelen. Dan zie ik jullie overmorgen in LA. Jongens, doe jullie best, schrijf een topnummer, en verpest dit niet, begrepen? Dat is waarschijnlijk de enige keer dat je een soundtrack mag maken voor een film."