Boodschap

Ik ken Spica al heel erg lang" bracht Thomas hikkend uit. Spica stond daarin tegen met een chagrijnige blik "ja, inderdaad" Will keek ze aan met een vragende blik in zijn ogen "en jij mag hem niet zeker?" Spica ging op een stoel zitten "ik mag hem wel hoor" Will keek vragend naar Thomas en die haalde zijn schouders op.

Een paar dagen later
Thomas was blijven slapen in de plaatselijke herberg. En ging nu langs Jenny's restaurant. Spica was bezig met tafels dekken. Toen Thomas binnenkwam was Spica bezig met tafels dekken. "Spica stop eens met werken en kom gewoon". Spica zuchtte "vooruit". En ze rende naar de deur "wie als eerste bij het bos is". Thomas bleef even staan en rende toen achter haar aan. Even later lopen ze over een bospaadje die uitkwam op een wat grotere weg toen er opeens een ruiter met volle snelheid langs hen reed. "Hé kijk eens uit" riep Thomas hem achterna "kom we gaan kijken waar die heen gaat". Samen renden ze achter de ruiter aan. De ruiter was allang uit het zicht verdwenen maar ze renden gewoon het pad af. Toen ze bij de rand van het bos kwamen zagen ze het paard de ruiter steeg net af en liep naar de deur toe. Maar voor hij kon aankloppen ging de deur weer open. Snel verstopten ze zich in de bosjes. De gene die hen bijna had aangereden -met een paard- gaf de man die de deur had opengetrokken een brief en stapte weer op zijn paard. En toen hij weer het bos in reed hielden Spica en Thomas naar hem tegen. "Meneer, waarom galoppeerde u zo hard op de heenweg?" "Gaat jullie niks aan, dat zijn namelijk grotemensenwereld zaken" Thomas kreeg een rood hoofd "Nou wij zijn anders ook bijna volwassen." De man begon te lachen "Jullie volwassen over een paar jaartjes misschien." En hij reed door.
-gedachten ruiter-
Pfiew ik moet echt eens zachter gaan galloperen als het geen spoedklus is dat zijn al de 3de deze maand.