Wat als... Hagrid, Harry aan Sirius had gegeven?

Harry hield Sirius' hand stevig vast. Hij keek met grote ogen om zich heen. Ze waren op het dreuzelperron, want vandaag ging Harry naar Hogwarts.
'Harry, we moeten door die muur heenlopen,' zei Sirius.
Hij keek Sirius aan. 'En dan komen we op perron 9 3/4?'
Sirius knikte. Hij gaf een bemoedigend kneepje in Harry's hand en duwde het karretje met de hutkoffer en de uil door de muur. Harry haalde diep adem en begon door de muur te rennen, hij verwachtte een klap en bleef door rennen tot hij die voelde.
'Harry!'
Hij werd aan zijn kraag achteruit getrokken en zag het gezicht van Sirius voor het zijne. 'Je bent al door de muur heen jongen,' lachtte die.
Hij keek om zich heen en zag op een bord perron 9 3/4 staan. Op de rails stond een grote rode stoomtrein.
'Wauw, we zijn er! Sirius!' riep hij verbaasd uit.
'Ja klopt, nou hup, de trein in. Ik help je met je spullen, en negeer alsjeblieft iedereen die jouw aandacht wil.' Sirius tilde de hutkoffer op en liep naar de trein.
'Dat heb je al honderd keer gezegd,' zei Harry, terwijl hij de grote trein instapte. 'Als ik in het tweede jaar zit, ga ik ook in het zwerkbal-team, net als mijn vader.'
'Je bent ook net je vader, wees alleen wel wat minder verwaand.' Sirius sloeg nog zijn armen om hem heen en liep toen achteruit.
Harry keek op de klok, nog één minuut, dan zou de trein vertrekken.
'Sirius, ik zal je elke week schrijven, met Hedwig, beloofd,' zei hij, toen de minuut voorbij was.
Sirius glimlachtte en zwaaide, toen de trein vertrok. Harry liep de trein in, op zoek naar Ron. Hij had Ron ontmoet, toen Sirius bevriend was geraakt met Arthur Weasly. Ze konden het best wel met elkaar vinden, maar hij vond het toch een aparte jongen. Het was een apart gezin, de hele familie had rood haar en waren niet echt rijk, maar wel hartstikke aardig.
Hij zag hem alleen zitten in een coupé. Rons gezicht klaarde op toen hij Harry zag.
'Hé, Harry. Heb je er ook zin in?' vroeg hij opgewonden.
'Helemaal, ik heb wat geld van Sirius meegekregen voor het snoepkarretje, jij mag ook wel hebben hoor.'
Ron kleurde rood, alsof hij zich schaamde om het feit dat hij boterhammen met corned beef mee had gekregen.
De reis verliep soepeltjes. Ze waren beide aan het genieten van het snoep. Harry pakte een chocokikker en bekeek het plaatje.
'Dumbledore, maar daar heb ik al vier van, wil jij hem hebben?' vroeg hij.
Ron schudde zijn hoofd.
'Okee, dan word dit nummer vijf.' Hij legde het kaartje op de tafel en beet de kop van de chocokikker af.
Toen het donker begon te worden trokken de jongens hun gewaden aan en propten het overgebleven snoepgoed in hun zakken.
Later toen ze de Grote Zaal in mochten was Harry er van overtuigd dat hij bij Gryffindor zou komen, daar hebben zijn ouders en peetvader wel in gezeten.
De namen werden opgenoemd en Harry stond een beetje ongeduldig te wachten tot hij aan de beurt was.
'Potter, Harry,' riep professor McGonnagal.
Het was alsof iemand de silencio-spreuk had uitgesproken over de zaal. Het werd doodstil en alle ogen staarden hem aan. Hij negeerde ze en wachtte tot de hoed op zijn hoofd werd gezet. De hoed werd op zijn hoofd gezet en hij hoorde de stem mompelen. Geduldig wachtte hij, tot hij de hoed "gryffindor" hoorde roepen.
Blij liep hij naar de tafel en besloot om na het feestmaal gelijk een brief te sturen naar Sirius.

Wordt niet vervolgd...