*** 007

Claire Hemmings

Verbaasd lees ik dat ik iets leuks en moois aan moet trekken, in het berichtje van Zayn. Ah, hij is zeker wel attent en lief. Alleen kijk ik nu wel twijfelend in mijn kast. Tegelijk nadenkend waar we heen gaan of wat we deze keer gaan doen. Ook dat ik me nu met een zucht bedenk dat dit alweer dag zeven is. Een week voorbij en nog maar een week te gaan. Of eigenlijk acht dagen. Ik pak een mooie zwarte jurk met zwarte kanten mouwtjes en een aparte hals. Ja, en dan hakken eronder, knik ik. Juist doordat ik me op deze manier moet aankleden, vraag ik me af of we misschien nog gaan uit eten. Wie weet naar een net restaurant of zo? Kappen Claire, roep ik mezelf tot de orde. Ten eerste zie ik het straks wel, en ten tweede, een lange dag zal het niet worden want hij weet dat ik dat niet altijd vol hou.
Eenmaal aangekleed wacht ik beneden op Zayn.
Al duurt het niet lang of hij staat voor de deur. "Hallo schoonheid," glimlach hij en geeft hij me een kus. "Ga je mee?" Zelf heeft hij eveneens een nette broek aan met een overhemd erop.
God, zelfs een stropdas met een colbertjasje. "Ja," knik ik en trek ik deze keer mijn nette zwarte jas aan. Samen met mijn schoudertas, ga ik naar buiten en draai ik eerst de voordeur op slot.
"Je ziet het straks wel," beloofd hij me. "En na het eten breng ik je weer naar huis."

Een uurtje later parkeert Zayn de auto en zie ik zes zwarte limousines naast elkaar geparkeerd staan. We gaan met een limousine, deze keer? Echt, hij zit vol verrassingen.
"Het stond op je bucketlist," grijnst hij. "Waar we vanavond gaan eten staat er dan niet op maar dat mag deze keer niet ontbreken vind ik. Wel moet je nog even een paar uur geduld hebben." Zayn stapt uit en loopt hij om de auto heen om de deur voor me open te doen. "Gaat u mee, madame?"
Terug glimlachend, stap ik uit maar voel ik tegelijk wat vlinders in mijn buik. Wacht, is dit wel verstandig? Ik weet dat ik wel wat gevoelens heb voor hem maar...
"Claire, gaat het? Wat is er?"
Een warme, aangename stem haalt me uit mijn gedachten. Hoe ga ik me hieruit... "Ik vind het gewoon heel verrassend wat we elke dag weer gaan doen. Er zit totaal geen volgorde in en daardoor ben ik bijna de helft vergeten. Dank je wel." Ik omhels hem kort. "Moest ik me hiervoor op kleden?"
Om mij met een glimlach aan te kijken. "Ja, maar wat ik net zei, dit is nog niet alles. Zo eerst met de limousine rijden we de toeristische route door Londen en om vijf uur gaan we eten," legt hij uit. "Vandaar dat ik je ook pas om twee uur kwam ophalen. Dit is nu alleen een rit en wat te drinken. Kom, stap maar in."
Er staat al een limousine voor ons klaar en houdt hij de deur voor me open. Verwonderend stap ik in en ga ik zitten, in wat een grote ruimte lijkt te zijn met mooie leren beklede banken. Samen met een luik in het dak. Er is zelfs een minibar en twee glazen, die zo staan dat ze niet kunnen breken.
Achter me stapt Zayn in en gaat de deur dicht. "Even nog een paar kleine dingetjes. De chauffeur weet waar we heen gaan en kijk." Hij drukt op een knopje. Waardoor een raam omlaag gaat aan de voorkant. "Zo kunnen we de chauffeur zien." Hij doet het raam weer omhoog. "Een beetje privacy kan soms geen kwaad. Deze knop is van de intercom en kunnen we met de chauffeur praten."
Tegelijk merk ik dat we wegrijden. "Wauw." Ik ben nog steeds over de indruk dat ik nu echt een limousine vanbinnen ziet. Soms heb ik ze wel door de stad zien rijden en heb me altijd afgevraagd wie er in zit, waar ze heen gaan en wat ze dan doen.
Zayn lacht wat en doet hij de minibar open. "Wat is een rit in de limousine zonder een glas champagne. Maar eerst..." Hij pakt iets uit een kastje. "Lieve Claire, deze zijn voor jou."
Wat een schitterende bos rode rozen zijn. "Dank je wel." Misschien moet ik me er gewoon aan over geven aan het gevoel want de vlinderkooi lijkt geopend te zijn en fladderen er wel duizend vlinders in mijn buik. Ongehinderd en wel.
"Ik ben blij dat je ze mooi vindt. Alleen de rozen halen het niet bij jou. Je ziet er schitterend uit," zegt hij lief.
Voorzichtig leg ik de rozen op een andere bank en schuif ik dichter naar hem toe. "Van alles dat je voor me doet, zijn het de kleine dingen die het meeste betekenen, dank je wel voor alles." Dan verbaas ik mezelf omdat ik mijn lippen op de zijne druk.
Dat eerst een kus is maar dan legt Zayn zijn armen om me heen en trekt hij me zelfs op schoot. De kus gelijk verdiepend naar een tedere en liefdevolle zoen. Waarbij zijn tong mijn mond verkent en ik de zijne. Lang duurt het niet of hij verbreekt de kus. "Het is warm genoeg dat je wel je jas uit kunt trekken." Vervolgens helpt hij me uit mijn jas en legt hij die weer op een andere bank. Gelijk daarna beland ik weer op zijn schoot.
Zonder na te denken, geef ik hem weer een kus. Mezelf voornemend om er gewoon van te genieten. Dit is de eerste keer dat een man me zo laat voelen. Mooi, aantrekkelijk, begeert en hij laat me zelfs sexy voelen.
Zijn handen glijden over mijn benen naar de rand van mijn jurk en het volgende moment lig ik met mijn rug op de bank en met Zayn bovenop me. "Dit is gevaarlijk, lieverd, want ik zou dolgraag verder willen."
De schittering in zijn ogen, verteld me hetzelfde. Wil ik dat wel? En in een limousine? De chauffeur zou alles...
Een paar lippen in mijn nek, zorgen ervoor dat ik zelfs mijn gedachten kan vergeten. "Je bent prachtig, mooi, lief, sexy en het is op zulke momenten moeilijk om me in te houden," fluistert hij in mijn oor. "Maar ik heb toch wel anders twee vragen."
Vragen die ik in zijn helderbruine ogen kan zien. "Ja, het is veilig en nee, je bent niet de eerste," zeg ik even zacht terug. Opnieuw dat ik mezelf verbaasd laat staan om hem antwoord te geven. Daarmee ook mijn eigen vraag mee te beantwoorden. Ja, ik zou dolgraag wel meer willen. Alleen, is het wel zo verstandig? Alsof mijn hart en hoofd een oorlog voeren, besef ik niet eens waar mijn handen zijn tot ik me realiseer dat ik, tot mijn eigen verbijstering, zijn broek los gemaakt heb.
Naar adem happend, worden Zayn's ogen nog donkerder. "Weet je het zeker, Claire?"
Ergens denk ik dat het ook komt door de omgeving. De limousine, de rozen en dan nog een lieverd als Zayn, die me elke keer opnieuw ergens mee verrast. "Ja," knik ik en lik ik over mijn lippen. Net als dat ik nu besluit om naar mijn hart te luisteren in plaats van mijn verstand.
Om zijn hoofd te buigen en zijn lippen op de mijne te drukken voor een kus. Welke onmiddellijk verandert naar een zoen.
Waarbij mijn handen nu de knoopjes van zijn overhemd los beginnen te maken.
Zayn's handen glijden echter voorzichtig naar mijn rug om de ritssluiting te vinden en de rits langzaam omlaag te doen.

Mijn hemel, nooit verwacht dat ik dit zou doen. Toch is het wel zo. Van de limousine rit heb ik niet veel van Londen gezien. Aan de andere kant heeft Zayn me de sterren laten zien. Nu lig ik, met gesloten ogen, in Zayn's armen en streelt hij zachtjes over mijn arm.
Genietend voel ik een kus op mijn voorhoofd. "We moeten ons weer aankleden, Claire. Het zal vast niet lang meer duren of we zijn al waar we gaan eten."
Met tegenzin laat ik hem los en trek ik mijn lingerie weer aan. Samen met mijn jurk. Waarbij Zayn me helpt met de rits op mijn rug. "Hoe laat denk je dat ik weer thuis ben?" Eerlijk gezegd, werd het net al lastig om mijn ogen open te houden. Het is erg verleidelijk om naast hem in slaap te vallen.
"Hm, we gaan om vijf uur eten, tot zes uur, misschien half zeven. Daarna breng ik je naar huis. Ik denk wel dat je rond half acht thuis bent," glimlacht hij en heeft hij zijn broek weer aan. Tegelijk dat hij zijn overhemd aantrekt.
Om met een glimlach de knoopjes dicht te doen. "Wel zo eerlijk. Ik geloof dat ik die knoopjes binnen een minuut los had." Als ik naar zijn gezicht kijk, zie ik dat hij er van geniet met zijn ogen dicht.
"Ja, maar dat geeft niet." Nu stopt hij zijn overhemd weer in zijn broek en daarna volgt zijn stropdas even vlug. "Het is een ervaring die ik nooit meer zal vergeten," knipoogt Zayn naar me.
Blozend trek ik mijn hakken aan mijn voeten. Meer omdat hij me zelfs nu nog kan laten blozen als een verliefde tiener.

Wanneer de limousine stopt, en als de deur open gaat, stapt Zayn als eerste uit. Ik als tweede en kijk ik omhoog naar het Londen Eye. Gaan we hier eten? Vanzelf gaat mijn blik terug naar Zayn.
"Verrassing, het staat niet op je bucketlist om hier te gaan eten maar ik vond het wel een leuke afsluiter voor vandaag," glimlacht hij breed.
In een paar stappen, sta ik voor hem en sla ik mijn armen om hem heen. "Het is geweldig," mompel ik. "Ik ben er wel een keertje geweest maar niet om te eten."
Hij gebaart met zijn hoofd en lopen we, met zijn arm om mijn middel, naar de ingang.
Wel kan ik nu horen dat zijn naam geroepen wordt. Wat dus fans blijken te zijn van hem.
Maar hij schudt zijn hoofd naar me. "Nee, vandaag is voor ons. Ik krijg mijn tijd en kans als ik op tour ben om bij de fans te komen. We gaan eten, lieverd." Een lieve kus op mijn voorhoofd volgt.
Lang hoeven we niet te wachten of we kunnen in de capsule. Waar nu een schitterende gedekte tafel in het midden staat. Eveneens met een kok in de hoek, die schijnbaar al bezig is het eten klaar te maken.

"Dit is echt geweldig," reageer ik en hebben we net het hoofdgerecht gehad. "En een schitterend uitzicht."
Het blijft even stil en kijk ik naar Zayn. "Dat absoluut." Zijn ogen zeggen me echter dat hij het niet over de stad had maar over mij. "We krijgen zo het dessert en dan nog een rondje. Red je dat nog?"
Ik knik naar hem en neem ik een slok van mijn cola. Ten slotte hebben we nog in de limousine een paar glazen champagne op.
Zayn heeft echter, sinds we hier aangekomen zijn, geen druppel alcohol meer op, terwijl hij mij een glas wijn gegeven heeft bij het eten. "Daar ben ik blij mee. En ik heb nog wel een paar verrassingen voor je. Om te beginnen dat sommige dingen van je bucketlist dat we het niet met zijn tweetjes kunnen doen. Maar dat zie je dan wel."
"Je maakt me wel nieuwsgierig," ga ik door. "Al is elke dag wel een verrassing en dat komt juist omdat je er geen volgorde in houdt. Elke keer opnieuw vraag ik me af wat ik er op geschreven heb."
Hij is ten slotte wel degene die de lijst heeft. "Daarom wilde ik op de eerste dag weten of je er een volgorde in wilde ja of nee. Dat je nee zei, is ideaal."
Waar ik het mee eens ben. "Zo is het wel veel leuker en spontaner dan wanneer het echt gepland is. Dat van vanmiddag kwam voor mij als een verrassing." Ik doel op hoe we eerst in de limousine gelegen hebben.
Zayn lacht er nu om. "Voor mij ook, maar voor alles is een eerste keer. Ik had het met niemand anders willen doen dan met jou."
We bewegen weer iets en gaat de deur nu open. Om te zien dat de mobiele keuken weg gehaald wordt en krijgen we nog onze dessert. Vervolgens worden we alleen gelaten.
"Het is hoe dan ook een leuke dag en goed geslaagd ook. Ik vind het leuk hoe jij erop reageert." Zayn komt nu dichter bij me zitten en beginnen we aan het toetje dat voor ons neer gezet is. "En hoewel het eten leuk en gezellig is, ben ik blij dat die man nu weg is want dan kan ik dit doen." Hij draait mijn hoofd en kust hij me.
Deze keer geef ik hem niet wat hij vraagt en laat ik hem los. Vragend kijkt hij me dan ook aan.
"Het toetje smelt," grijns ik en pak ik het lepeltje op.
Waarop hij lachend ook aan zijn toetje begint. "Dat is waar. We hebben straks nog even tijd in de limousine als we terug gaan."

In de limousine zit ik weer bij Zayn op schoot en hoewel we nu iets van de omgeving zien, zoenen we af en toe nog. Al vechten mijn hart en verstand nog tegen elkaar. Weliswaar iets minder dan eerst want mijn hart heeft vandaag het gevecht gewonnen. Liefjes draait zijn tong om de mijne en kroel ik met mijn hand in zijn haar, onderin aan de achterkant van zijn nek. Waarvan ik achter gekomen ben dat hij het heerlijk vindt. Eveneens omdat hij erdoor zachte en tevreden geluiden laat horen.
Opeens hoor ik wat gekraak over de intercom. "We zijn bijna terug," zegt de chauffeur en laten we elkaar los.
Zayn drukt op het knopje voor de intercom. "Dank u wel," antwoord hij terug en kus hij me kort. "Dan breng ik je naar huis, Claire. Volgens mij was het toch weer een lange dag voor je."
Ik knik hummend. "Ja, maar ik heb het er voor over." Nog net op tijd kan ik mijn mond bedekken met mijn hand als ik geeuw. "Ik kwam vanmiddag in de verleiding om in slaap te vallen," mompel ik in zijn oor.
"Ik ook, geloof me. Het is heerlijk om je in mijn armen te hebben," verzekert hij me.
Nog geen vijf minuten later staan we stil en zijn we terug bij het limousine bedrijf.
Zayn pakt de rozen nog van de bank en gaan we naar zijn auto. "Dames eerst," zegt hij galant en doet hij de deur open voor me, zodat ik kan gaan zitten.
Net als dat ik de rozen op schoot krijg. "Dank u, heer," speel ik met hem mee.
Grinnikend komt hij naast me zitten en rijdt hij weg. "Juist hierom wilde ik niks meer drinken bij het eten. Ik wil jou namelijk veilig thuis kunnen brengen."