*** 006

Claire Hemmings

Ik moet me warm aankleden maar ook weer niet te dik. Af en toe stuurt hij wel gekke raadsels naar me toe. Daardoor lijk ik het overzicht compleet kwijt te zijn. Waar ik wel blij mee ben, is dat het in de middag is en zou Zayn me zo op komen halen. Het enige wat ik soms moeilijk kan vergeten is dat hij me gekust heeft. Waar zit ik met mijn verstand? Dat zal het alleen maar erger maken. Voor mij maar ook voor hem. Hopend dat het niet de hele dag gaat duren, loop ik naar beneden. Als ik net in de hal bent, gaat de bel al en doe ik open.
“Hallo Zayn,” glimlach ik wat. Een glimlach die nep aanvoelt.
Hij doet een paar stappen mijn kant op. “Hey lieverd,” reageert hij terug en geeft hij mij een kus.
Om hem deze keer tegen te houden zodat het geen zoen wordt. “Ik wil niet zo snel gaan,” geef ik aan voordat hij gaat denken dat ik hem helemaal niet wil. Geloof me, schat, het ligt heel anders.
“Geeft niet, ik ben al blij dat je het aangeeft,” knipoogt hij naar me. “Ga je mee?”
Ik knik naar hem. “Ik weet niet wat we gaan doen en ik wilde net nog naar het toilet gaan.”
Zwijgend glimlacht hij alleen en gebaard hij geduldig met zijn hoofd dat ik gewoon kan gaan.
Waar ik blij mee ben en ga ik snel nog. Ten slotte weet ik niet hoe lang de rit gaat duren en wat er gaat gebeuren vandaag. Het is soms al lastig om te geloven dat dit alweer dag zes is. “Klaar,” zeg ik en trek ik mijn jas aan. Nog een keer wrijf ik in mijn handen. Altijd gebruik ik nog een handcrème na het wassen. Ik word echter verrast als ik in de auto stap want we zijn niet alleen.
“Hallo schat,” zegt een blije en vrolijke Louis.
Zayn werpt een boze blik naar hem maar richt zijn aandacht dan op de weg en rijden we weg. “Louis,” waarschuwt hij zijn vriend met één simpel woord en met een zucht. “Er staan twee dingen op je bucketlist, die ik zelf niet doe. De rit met de hete luchtballon ging wel maar niet wat we nu gaan doen. Louis wilde het wel en daarom is hij er,” verklaart hij naar mij.

Pas anderhalf uur later word het me echt duidelijk als we op een vliegveld aankomen. Waar een klein vliegtuig staat te wachten en probeer ik na te denken wat er nog op mijn lijst staat.
“Heb je echt altijd al een keer willen skydiven,” wilt Louis weten als we uitgestapt zijn.
Tegelijk dat hij mij ermee helpt want ik kon er haast niet op komen. “Ja, ooit heb ik al mogen parasailen en daardoor wilde ik dit nog een keer kunnen doen,” knik ik naar de man.
Zayn glimlacht en slaat hij een arm om me heen. “Dit is letterlijk een val van wat twintig seconden in de lucht voordat de parachute open wordt gegooid. Ik heb al last van wat hoogtevrees maar dit zou het nog erger maken voor me. Ik ga wel mee omhoog met het vliegtuig en daarna weer terug omlaag ook. Sorry, Claire.”
Louis slaat eveneens een arm om me heen. “Het is al heel wat om te horen dat hij voor je mee gegaan is in een hete luchtballon. Vandaag het skydiven en met mij. Als bungee jumpen gepland staat, gaat er iemand anders mee.”
“Lou, hou je kop dicht, ze hoefde er geen volgorde in te hebben,” bijt Zayn hem toe.
Waardoor ik naar hem kijk. “Het geeft niet.” Eerder dat ik wat verbaasd ben want hij is inderdaad wel mee gegaan met de hete luchtballon en dat terwijl hij wat hoogtevrees heeft.
We gaan het centrum binnen en krijgen we nog wat instructies. Samen met een overall, die we over onze kleding aan moeten trekken. Vandaar warm aankleden maar niet met dikke kleding. Ook wordt er verteld dat het een tandem sprong is. Wat betekend dat ik aan een instructeur vast zal zitten. Louis eveneens. Daarna kunnen we naar het vliegtuig dat staat te wachten en stappen we erin.
“Hoe lang duurt het voor we weer beneden zijn,” wil ik weten.
De instructeur glimlacht vriendelijk. “Gemiddeld dat het rond twintig minuten kan duren. Je hebt straks wel uitzicht over heel Londen en we landen in het gras naast het vliegveld,” legt de man nog uit.
Pas een half uur later zijn we op de goede hoogte dat we zo mogen springen. Voorzichtig, en op aanwijzingen van de instructeur, ga ik op de rand zitten met mijn benen in de lucht. Wat de man ook doet en klikt hij alles stevig vast zodat ik aan hem vast zit. Als laatste nog twee riemen, waarvan een op mijn buik en de ander bij mijn sleutelbeen.
“Ben je er klaar voor?”
“Claire,” komt Zayn er tussen en kruipt hij voorzichtig mijn kant op. “Succes, veel plezier en ik zie je op de grond.” Dan geeft hij me een kus op mijn lippen.
Alsof een knikje genoeg is, zet de instructeur zich af en vallen we door de lucht. Iets dat me absoluut een adrenalinekick geeft en gil ik erdoor. Dit is fantastisch en geweldig. Niet te missen het uitzicht over Londen. Wauw, dit had ik echt eerder moeten doen. Naar mijn gevoel lijkt het wel een uur te duren of ik voel een harde ruk aan mijn lichaam en word ik, samen met de instructeur, omhoog getrokken. Dat weer komt door de parachute, die uitgegooid is. Echt, nu we nog langzamer gaan, kan ik heel Londen wel zien. Met alle wegen die eruit zien als dunne slangen, die de stad verlaten. Een dunne streep blauw. Ongetwijfeld de Thames. Alles lijkt echt zo klein te zijn dat ik niet eens auto's kan zien rijden. Schitterend, echt waar. Ergens boven me kan ik nog wat gegil horen. Louis, weet ik gelijk. Even kijk ik omhoog en zie ik onze parachute, maar daarna zie ik nog een andere parachute. Dus daarom gilde hij opeens. Ik richt mijn aandacht weer op de stad onder me en probeer ik mijn huis te vinden. En waar Zayn woont.

Bijna een uur later zijn we geland heb ik weer vaste grond onder mijn voeten. Wauw, echt wauw. Dat zal ik nooit meer vergeten. Als ik echt los ben van mijn instructeur, komt Zayn op me af en heeft hij al die tijd gewacht.
“Hoe vond je...”
“Zayn, het was echt geweldig. Het uitzicht, de adrenalinekick van de free fall, super,” reageer ik al en sla ik mijn armen om zijn nek. “Hoewel je zelf niet gesprongen ben, ben ik wel blij dat je er bent.” Voor ik weet wat ik doe, kus ik hem. Nog nooit dat ik me zo levendig gevoeld heb in heel mijn leven. Dit is iets wat niemand meer van me af kan pakken.
Zayn glimlacht alleen en knuffelt hij me. “Dat is te zien aan je. En ik ben zelf ook blij dat ik er toch bij was.”
Achter me kan ik horen dat Louis ook nu geland is. “Man, dat was geweldig. De volgende keer misschien met Harry...”
“Die houdt ook niet echt van dit soort dingen. Je hebt hem een keer over kunnen halen om te gaan bungee jumpen en daar blijft het bij,” onderbreekt Zayn hem.
Voor een kort moment, kijkt de man wat zielig. “Ach, boeit het, misschien wil Liam anders wel. Of Niall, het is echt super, een geweldige ervaring.” Heel het gezicht van Louis licht op.

Wanneer we weer in de auto zitten, en we zijn onderweg terug, lijkt de moeheid opeens in te zakken. Louis praat nog vrolijk door terwijl hij nog vol energie lijkt te zitten. Zelf voel ik een hand op mijn been en kijk ik naar Zayn die naast me zit en rijd. Alsof hij snapt dat de moeheid nu toeslaat en glimlacht hij.
“Echt, ik ga proberen om Liam of Niall over te halen om samen te gaan,” klinkt het vanaf de achterbank. “Of nee, wacht, ik ga ze allebei overhalen om het ook te doen. Ik ga wel weer een tweede keer.”
Onmerkbaar laat ik een zucht ontsnappen.
Zayn knipoogt naar me. Bijna of hij het weet dat het komt doordat Louis nog zo hyperactief is. “Hè, Lou, wat denk je van de Mac en dat we langs de drive in gaan,” stelt hij voor.
Nu is een tevreden smak geluidje te horen. “Lekker, zullen we ook wat meenemen voor de anderen?”
“Als jij nog wat mee wilt nemen voor Hazz, moet je dat zelf doen. Ik trakteer alleen voor ons drieën,” geeft hij snel aan. “Dus wat wordt het?”
Nu blijft het opeens stil in de auto. “Eerst dat wij eten en daarna een tweede keer langs de drive in. Dan kun je mij daarna bij Hazz afzetten,” grijnst Louis tevreden over zijn eigen bevonden oplossing.
Zayn schudt duidelijk zuchtend zijn hoofd. “Dat betaal je zelf maar,” hoor ik hem mompelen.
“Zal ik ook wel doen,” lacht Louis nog. “Geen probleem.”
Al duurt het niet lang of de stilte wordt alweer verbroken door hem. Om het te hebben over hoe geweldig hij het vond van de free fall en daarna het uitzicht over Londen.
Zayn rijdt duidelijk pas naar een McDonald's als we vlakbij hem zijn, terwijl Louis al zeurt waarom we niet naar eentje gegaan zijn die dichterbij was. “We gaan al, zeurkous. Weet je al wat je wilt?” Hij draait zich om naar zijn vriend. “En bedenk je even hoe lang de rit was geweest als we een half uur eerder naar de Mac waren gegaan. Dan was het eten voor Harry koud geworden voor je bij hem bent.”
“Jaha, ik hoorde je al en begrijp het ook. Doe niet alsof ik blond ben, Zayn,” moppert hij terug.
Wat mij alleen maar laat lachen. Dat is tot Zayn mij aankijkt en geef ik aan dat ik genoeg heb aan een happy meal.

Voor een tweede keer gaan we nog door de drive in en heeft Louis Harry nog gebeld. Om er achter te komen dat Liam en Niall bij hem waren. Zodra het woordje McDonald's viel, kwam Niall al met zijn bestelling van een Quarterpounder met een large menu. Plus een extra BigMac. Liam houdt het blijkbaar bij een nuggets (van twintig stuks) menu en ook Harry houdt het simpel met een dubbele cheeseburger menu.
Zayn rijdt duidelijk goed door om bij Harry te komen. Alsof hij van Louis af wilt komen of om er zeker van te zijn dat het eten nog warm is. Daarna staan we voor een huis met een hek eromheen en drukt hij op een knopje van het kastje. Zonder iets te zeggen gaat het hek open. “Lou, dit is jouw halte. Ik ga Claire thuis brengen.”
Bijna met een afkeurend geluidje, stapt Louis uit en pakt hij de tassen met het eten erin. “Ik zie jou een andere keer wel weer, Claire,” glimlacht hij kort. “En jou morgen,” voegt hij er brommend aan toe door de behandeling. Waar duidelijk een verschil in zit.
“Schei toch uit, als je beter kijkt, kun je zien dat Claire moe is. Ik zie je een andere keer.” Zayn draait de auto als Louis de deur dicht heeft gegooid. “Je gaat zeker zo even liggen als je thuis bent?”
Ik knik door hem. “Ja, het was echt geweldig om het te kunnen doen maar zeker na dit... De moeheid overvalt me nu een beetje. Sorry dat ik zo stil was...”
“Claire, alsjeblieft, verontschuldig je niet. Je hebt me al verteld dat je niet helemaal honderd procent in orde bent. Straks ben je thuis en kun je naar bed.”
Zoals beloofd, sta ik nog geen drie kwartier later weer thuis bij de voordeur en pak ik de sleutel uit mijn zak. “Dank je wel, het was echt super vandaag.”
Hij knuffelt me even. “Graag gedaan, en hier doe ik het voor. Je lach is in je ogen te zien. Weltrusten voor straks.” Zayn geeft me nog een lieve en lichte kus. “Tot morgen, ik Whatsapp je nog wel.”