*** 005

Claire Hemmings

Oké, praktische kleding? Heb ik aan dus check. Een normale trui en laarsjes. Check. Dat is weer voor later omdat we ook nog wat gaan eten maar het hoefde weer niet te netjes te zijn. Ten minste dat heeft Zayn in zijn Whatsapp gezet. Hoewel ik nadenk over wat ik allemaal op mijn bucketlist geschreven heb. Keurig op tijd ben ik beneden en controleer ik mijn kleine tas nog een keer. Een normale lichtroze trui, een topje voor eronder en vrij nette laarsjes. Ja, samen met mijn borstel en een kleine etui. Waar ik mijn horloge in heb zitten met oordopjes. Geen idee wat ik eigenlijk kan verwachten vandaag.
Keurig om twee uur gaat de bel en doe ik open.
“Goeden middag, Claire.” Hij glimlacht en geeft hij me een kus.
Nee, niet meer toestaan, roep ik mezelf een halt toe. “Goeden middag, Zayn.”
Hij gebaard met zijn hoofd naar de auto. “Ga je mee?”
Om een wat grotere auto te zien staan en kijk ik vragend naar hem.
Zayn zegt echter geen woord en laat hij mij eerst instappen. Daarna zet hij mijn tas achterin. Om lachend weer in te stappen.
“Hallo Claire.”
“Goeden middag, Claire.”
Ik draai me om en zie ik de anderen op de achterbank zitten. “Goeden middag,” reageer ik automatisch en vraag ik me opnieuw af wat we gaan doen. Aangezien zijn vrienden er ook bij zijn.
Maar Zayn zit al naast me en rijden we weg. “Je ziet het straks wel.”

Zeker een uur later wordt de auto geparkeerd en blijkt het dat we gaan paintballen. Het mooie eraan is dat Zayn totaal geen volgorde erin houdt en daardoor is het elke keer weer een verrassing wat we gaan doen. Net als dat het verklaart waarom de anderen er zijn.
“Je moet niet alle plezier voor jezelf houden,” grijnst Louis al.
Niall lacht. “In groepen en dan tegen elkaar of is het ieder voor zichzelf?”
Ja, dat wil ik ook wel weten. Wel stappen we uit de auto.
“Eerst ieder voor zichzelf en je mag met iemand samenwerken,” stelt Liam voor.
Iets waar we het allemaal mee eens zijn en gaan we naar binnen. Waar we een camouflage overall krijgen in onze maat. Samen met de uitleg over de spelregels. Daarna krijgen we een kleur voor in de paintball geweren. Waarbij ik roze krijg. Geen idee of ik hier wel goed in ben dus misschien maar iemand vinden waar ik mee kan samenwerken. Nu snap ik dat ik makkelijke kleding aan moest trekken en andere kleding extra mee moest nemen.

Vijf minuten later sta ik in de paintball arena. Eigenlijk een stuk bos dat afgezet is met heel wat ruimte om je te kunnen verstoppen en alles. De jongens komen ook al en kijken we elkaar aan. Meteen daarna stuiven Niall, Louis en Harry weg. Ieder in een andere richting.
“Als we snel zijn, zijn hun al uitgeschakeld,” lacht Zayn naar Liam.
Beide jongens draaien zich om naar hun vrienden. Wat ik ook doe maar dan naar Niall. Ik kijk door het vizier en richt op de blonde man. De balletjes zitten er al in en haal ik de trekker over.
“Au, godverdomme...” Er volgt nog een reeks van scheldwoorden. “Claire, door jou?” Niall komt nu terug.
“Ik heb gemist. Volgens mij had Louis wel een vermoeden dat we hun zouden pakken,” grinnikt Liam terwijl ik hem een high five geef. “Mooi, dat is er al een minder.”
Ook Zayn schiet in de lach als Niall terug komt en zijn rug laat zien.
“Roze is al niet mijn kleur,” overdrijft hij.
Zayn trekt mij al weg aan mijn hand. “Liam, straks pas, eerst gaan we achter Harry en Louis aan. Die zullen nu ook wel samen gaan werken want ze hebben Niall vast horen vloeken.”
“Oké, als ik een van jullie straks tegen kom, heb je pech,” komt het antwoord en lopen we tussen de bomen weg.

“Oké, snel ben je niet maar je bent wel een prima schutter. Blijf jij hier bovenop liggen en ik lok ze deze kant op.” Zayn kijkt me aan.
Tot nu toe hebben we alleen Harry, door zijn onhandigheid, weten uit te schakelen. De komediant viel nog over zijn eigen voeten toen ik hem raakte. Daardoor kon ik het niet laten om nog een keertje te schieten. “Is goed.” We spelen zeker een driekwartier en het is geweldig. Alleen Liam en Louis nog, maar ik heb het idee dat die twee mogelijk samenwerken. Helemaal omdat ik Harry heb geraakt. Om me heen kijkend, zie ik opeens achter me dat Liam heel voorzichtig bovenop een hoge hooibaal. Wat ik dus ook gedaan heb. Vlug draai ik me om en richt ik mijn paintball geweer. Wanneer ik de man goed en wel in het vizier heb, haal ik de trekker over en raak ik Liam in zijn zij.
Aan Liam is het te zien dat het wel zeer doet en kijkt hij rond. Om geluidloos wie te zeggen.
Daardoor zwaai ik nu naar hem. Sorry, zeg ik ook zonder geluid te maken.
Lachend wuift Liam het weg en klimt hij weer omlaag.
Wat net op het moment is dat Zayn opeens naast me springt en hoor ik hem au mompelen. “Sorry, schat, liever ik dan dat jij geraakt wordt. Je bent nog als enige over samen met Louis. Je moet er nu af want Louis weet dat je hier bent.”
Heel even doe ik mijn helm wat omhoog en geef ik hem een kus. “Oké.”
Hij doet mijn helm goed en klimmen we er af. “Ik heb Louis net nog daar gezien,” wijst hij naar de bomen, die dichter bij de grens staan. “Blijf in beweging.”
Ik verstop me snel achter een dikke boom en zie ik Zayn weglopen. De blauwe plek, van Louis, zit weer aan de voorkant ergens op zijn buik. Oké, Louis, het is dus nog tussen jou en mij. Voorzichtig loop ik tussen de bomen. Om goed rond me te kijken en zelfs omhoog. Wie weet heeft de man zich in een boom verstopt.
“Hé, Louis weet nog niet dat ik af ben,” zegt Liam als hij naast me staat. “Ik vind wel dat jij het mag winnen van hem. Kom op.”
De plek waar ik hem geraakt heb, is te zien maar niet als hij zijn arm omlaag houdt. “Sorry, helemaal als dat een blauwe plek wordt...”
“Wordt het ook maar maak je niet druk. Management wist dit al dus ze zullen niet moeilijk doen,” verzekert Liam mij en gaan we daarna zwijgend op zoek naar Louis.
Waar zit die vent? Wel gaan we van boom naar boom om zo onze rug te dekken. Dan zie ik opeens een beweging links van me en richt ik mijn paintball geweer. Waarom weet ik niet maar mijn hart klopt in mijn keel. Shit, nee, ik ga geen eekhoorntje schieten. Dat verdient het kleine beestje niet.
“Au, Claire, schiet op, daar is Lou.” Liam kermt van de pijn en wijst hij ergens recht voor ons.
Razendsnel richt ik mijn geweer en zie ik net een grijnzende Louis, terwijl ik de trekker overhaal. Ah, die arme vent is nu al twee keer geraakt. Ik ren snel richting Louis en vuur nog een paar keer.
In zijn haast om weg te komen, struikelt Louis maar draait hij zich om op zijn rug. Het geweer in zijn hand.
Iets dat ik nog net op tijd zie en spring ik achter een boom. Om via de andere kant, zonder te kijken, meteen weer naar de man vuur.
“Au! Harry, je had in de buurt moeten blijven!”
“Lou, Boobear.” Harry blijkt nog wel in de buurt te zijn en komt hij naar ons gerend. “Je gaat me toch niet verlaten,” snikt de man.
Zelf kijk ik naar de twee drama queens en hoor ik hard gelach dat ik me omdraai.
Niall schijnt omgevallen te zijn van het lachen. “Stelletje gekken,” proest hij het uit terwijl de andere twee normaal lachen.
“Nee, gaat niet.” Louis hapt naar adem. “Ik zie het licht al...”
“Het is ook licht. Het zonnetje schijnt nog, overeind.” Zayn onderbreekt zijn vriend en trekt hij Louis overeind.
Maar Louis trekt een zielig gezicht. “Dit is niet de hemel maar de hel. Hoe kan het dat we verloren hebben van een vrouw?”
Zayn haalt zijn schouders op. “Jullie liepen opeens zo snel weg dat wij ons alleen hoefde om te draaien naar jullie. Claire raakte Niall meteen al,” knipoogt hij naar me en leg hij een arm om me heen.
Nu komt Louis niet bij van het lachen. “Jij als eerste. Waarom verbaasd me dat niets,” schudt hij zijn hoofd. “Maar aangezien Claire gewonnen heeft en de rest af is. Ik vind het wel genoeg voor een middag. Laten we ergens gaan eten.”

Eenmaal omgekleed, ik heb alleen een andere trui aangetrokken en zwarte laarsjes, ga ik naar de hal en zie ik dat Niall al staat te wachten. Samen met Liam en Zayn.
“Ik weet niet waar we gaan eten maar ik hoop dat dit dan goed is,” vragend kijk ik naar Zayn. Om te zien dat Niall Liam aanstoot met zijn elleboog.
Zayn knikt. “Het is prima, staat je leuk.” Hij komt al naar me toe. “We gaan gewoon naar Nando's.”
Ik glimlach naar hem. Voor Nando's hoeft het inderdaad niet zo netjes te zijn. Toch heb ik er rekening mee gehouden dat het wel enigszins netjes is. “Hoe laat denk je dat ik weer thuis ben?”
“Ik denk wel rond de klok van tien uur, misschien eerder,” antwoord Zayn en neemt hij mijn tas over. Welke hij al in de kofferbak legt.
Gelach is te horen. “Hoezo, heb je een bepaalde bedtijd,” klinkt Louis' stem.
“Lou, alsjeblieft, ze is niet helemaal in orde, ja.” Zayn trekt me beschermend dichter tegen hem aan.
Louis en Harry zijn de laatste en kunnen we naar de auto gaan.
“Louis, ik ben ziek en heb onder andere astma,” leg ik uit. Meer omdat ik wel iets moet zeggen want ik wil niet dat iemand me zo veroordeeld.
Gelijk voel ik een arm om me heen. “Negeer Lou maar,” glimlacht Niall. “Hij kan soms een opmerking maken zonder te weten hoe het aankomt.”
“Jij, jij, achterlijke idioot,” vervloekt Zayn hem weer en kunnen we nu instappen. “Jij rijdt maar.”
Ja, Zayn weet net iets meer over me maar ik sta toch versteld dat niet alleen hij, maar ook Niall het voor me opneemt.
Liam slaakt een zucht en komt hij op de achterbank zitten bij ons. “Sorry, voor Louis. Hij vergeet nog wel eens zijn plek terwijl hij juist de oudste is.”
Zayn trekt me op zijn schoot en vind niemand het erg blijkbaar. “Louis, bied je excuus aan want anders eet ik nog liever bij haar thuis. Zonder jullie erbij.”
“Claire, sorry, ik wilde mijn excuus al aanbieden maar blijkbaar vind iedereen het nodig om het voor jou op te nemen,” zucht de man wat moedeloos. Hij kijkt me aan via de achteruitkijkspiegel.
Ik knik alleen kleintjes want ik wil niet te veel zeggen. Naar mijn gevoel beïnvloed dit de sfeer al tussen iedereen.