Foto bij 23-01-'16 × 119 days to go

119 days to go × nu is het jullie beurt (:

Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.

Reageer (6)

  • VeerleClifford

    Oké hier is mijn One Shot ^^
    Hij is geschreven met het nummer She's Kinda Hot.
    Ze leven zijn hier juist heel braaf en goed zijn op school. Het echt tegenover gestelde van wat ze echt zijn.


    Het leven van vier vrienden was simpel. In de dagen zat een vast ritme dat in de laatste tien jaar nog nooit veranderd was. In de ochtend opstaan. Met familie ontbijten. Elkaar ontmoeten op de bus en vervolgens samen naar school vetrekken. Ashton. Michael. Luke en Calum vonden meer dan prima. Ze hadden elkaar leren kennen op de basisschool en nu samen op het middelbaar. What could go wrong..

    ‘Moring Mate.’ Mokte Luke toen hij naast Calum neer plofte in de bus. Calum keek op van zijn telefoon om naar Luke te kijken. Een grote glimlach verscheen op zijn gezicht.
    ‘I know that look Hemmings. Woke up late again?’’
    Luke gaf hem een zacht duwtje tegen zijn arm. Gelach vulde de bus. Wat duidelijk niet gewaardeerd werd door andere jongeren. Die hen boze blikken wierpen. Luke mompelde iets naar hen. Hij was geen ochtend mens. Bij de volgende halte stapte Michael en Ashton op de bus. Zij kwamen voor de boys te zitten. Michael draaide zich meteen naar de twee om. Ashton raakte meteen verdiept in een schoolboek.
    ‘Moring. Mates.’’ Zei Michael nog best vrolijk voor zijn doen. Calum zwaaide wat naar hem. Luke stond wankelend op van zijn plek in de bus. Lopen in een rijdende bus was nou niet bepaald slim. Michael en hij wisselde meteen van plek. Luke keek mee over de schouder van Ashton. Aston draaide het boek meer naar hem toe. Calum en Michael raakte in gesprek. Zo hoorde het te zijn. Regelmaat geen verandering.

    Op school aangekomen liepen de vier boys gezamekelijk naar hun eerste les. Ze hadden bijna alle vakken samen. Luke en Ashton zaten zoals altijd naast elkaar met Calum en Michael achter hen. De schoolboeken lagen netjes voor hun op de tafel. Notitieblokken lagen ook klaar. De boys waren er weer helemaal voor. Maar Maandag is niet voor niks maandag..
    Een uur later stonden de vier boys met open mond in de gang.. School was met een nieuw project gekomen: Go Wild Be Creative!
    Vier boys die hun best deden op school. Niet naar feestjes gingen en altijd hun huiswerk af hadden. Moesten een Badass Band vormen en optredend op school.
    Veer meer dan dit kon er niet misgaan.
    ‘How are we going to do this? Without getting in trouble mates?’ Riep Luke een beetje paniekerige uit Ashton borg zijn boeken goed op in zijn tas.. Calum staarde weer eens naar zijn telefoon die hem geen enkele hulp bood. Michael staarde naar het papier in zijn handen. Zijn ogen scande de opdracht steeds opnieuw.
    ‘My mother is not going to like this.’
    ‘’I am NOT going to wear Ripped Jeans!’’
    ‘Guys we need to go our next classes.’
    Nog druk pratend liepen de vier jongens naar de volgende les. Niet wetend wat hun nog te wachten stond.

    8 jaar geleden
  • VeerleClifford

    Ik heb een One Shot geschreven met de boys er in. Maar het heeft echt niks te maken met hun muziek.
    Kan ik die alsnog hier plaatsen? Het komt uit een fanfic van mij en een vriendin

    8 jaar geleden
  • chanyeoI

    Ik heb iets. Ik heb een poosje naar de songtitels gestaard en toen zag ik Daylight staan. Deze after-midnight-writing is het resultaat.

    's Ochtends was alles anders. Dingen verdwenen 's nachts. De gezellige avonden met drank waren katers geworden. De oplossingen die je midden in de nacht had verzonnen voor je probleem waren weg. De ideeën die je verzon voor je ging slapen, leken 's ochtends stompzinnig. De dromen waren vervlogen zodra het eerste daglicht tussen de gordijnen door glipte.
    Michael wist dat. Hij had er genoeg ervaring mee.
    Hij had vaak genoeg meegemaakt dat hij wakker werd en zijn hoofd begon te bonzen zodra hij zijn ogen opende en tot de conclusie kwam dat hij toch weer één glas teveel had gedronken.
    Hij wist hoe de problemen waar hij om drie uur 's nachts over lag te piekeren, opgelost konden worden, waarna hij er 's ochtends achter kwam dat hij het zijn geniale oplossing weer kwijt was.
    Hij had zijn 's avonds nog geniale plannen 's ochtends verworpen.
    Hij had 's nachts de hele wereld aangekund, was koning geweest, had leren toveren en samen met de Schotten de Engelsen verjaagd uit Schotland. Hij had als dwerg geholpen Smaug te verslaan, als piraat de Zeven Zeeën bevaren, als halfgod queesten voltooid en als een soort Chris Pratt dino's getraind. Hij was zelfs een keer getrouwd met een zebra.
    Maar 's ochtends was alles voorbij. Dan was hij geen koning, tovenaar of dwerg meer. Dan lag er geen groot zwart-witgestreept dier in zijn bed, alleen nog maar een kleine zebraknuffel. Dan verdween langzaam het laatste beetje onoverwinnelijkheid.
    Zodra het eerste streepje daglicht door de gordijnen scheen, was hij weer gewoon Michael Clifford.
    Zodra het eerste streepje daglicht door de gordijnen scheen, moest hij weer gewoon aan het werk.
    Om zijn grootste droom te leven.

    8 jaar geleden
  • Culloden

    Het is af! Jezus, als ik eenmaal begin gaat het precies echt snel. In ieder geval: ik heb gekozen voor Vapor. Stoom, rook, mist zijn enkele van de vertalingen. De personages sluiten aan bij het universum dat ik in mijn drabbles heb opgezet.

    Sydney was Michael’s thuis, maar Londen kwam op een welverdiende tweede plek te staan. Omdat de band er zoveel tijd doorbracht had hij enkele jaren geleden besloten om er een appartement te kopen. Niks speciaal, maar gewoon een plek die hij tot zijn Britse thuis kon maken. Nu, jaren later was het dan ook de ideale plek om met zijn gezin naar toe te gaan. Zo kon hij hen een ander belangrijk deel van zijn leven tonen, een deel dat zich niet in Australië bevond.
          Natuurlijk was het niet de eerste keer dat June in Londen was. In zijn jongere jaren had hij haar vaak genoeg over laten vliegen. Het was echter wel de eerste keer dat zijn twee kinderen erbij waren. Al was Matthew nog veel te klein om het echt actief te beleven. De jongste Clifford was nog net geen jaar oud terwijl Izzy inmiddels alweer vier was.
          Het kleine meisje trippelde vrolijk voor hen uit tijdens hun wandeling in Hyde Park. Af en toe moest hij natuurlijk roepen dat ze niet te ver vooruit liep. Hij zag het anders nog gebeuren dat ze haar kwijt zouden raken.
          ‘I think Matty is in need of a nap.’ June zag dat de baby moeite had met het openhouden van zijn oogjes. Ook Michael liet zijn blik afdwalen naar de kleine jongen die in kinderwagen lag. Een liefdevolle glimlach sierde zijn gezicht. ‘We should probably head back to the appartement then,’ stelde hij voor. Het was namelijk nog wel een eindje wandelen. Zeker wanneer ze onderweg weer zouden moeten stoppen voor enkele fans. June knikte instemmend en opende haar mond om nog iets te zeggen. Die kans kreeg ze echter niet.
          ‘Daddy!’ Michael’s ogen flitsten meteen in de richting van het geluid. Hij herkende de stem meteen als die van zijn dochter en voelde paniek door zijn lichaam razen. Gelukkig zag hij haar gewoon nog enkele meters voor hen staan. ‘I’ll be right back.’ Hij plaatste zijn hand nog even op June’s schouder en beende toen naar Izzy toe.
          ‘Daddy look!’ Haar kleine wijsvinger, omhuld door een al even kleine handschoen, wees naar het kleine wolkje dat uit haar mond ontsnapte wanneer ze praatte. ‘I can make clouds!’ Een trotse blik stond in haar ogen toen er weer enkele wolkjes verschenen. ‘Oh my god, how did you do that?’ speelde Michael mee waarna hij door zijn knieën zakte. Nu was hij op gelijke hoogte.
          Haar ogen werden groot toen ze ook wolkjes uit haar vaders mond zag ontsnappen. ‘You did it too!’ beschuldigde ze hem luidop. Michael keek even schichtig om hen heen en trok het kleine meisje vervolgens dichter naar zich toe. ‘Okay, you got me there sweetheart. But you have to promise me to keep it a secret. Can you do that for daddy?’ Het leek alsof Izzy daar even over moest nadenken, maar uiteindelijk knikte ze enthousiast met haar hoofd.
          ‘But why?’ Natuurlijk had hij die vraag kunnen verwachten. Kleine kinderen waren nooit tevreden met een simpel antwoord. ‘Because it is a very special superpower and we can’t have everyone knowing about it. Then all the bad guys would know our secret, right?’ Haar mond zakte in een “o”-vorm ter teken dat ze het begreep.
          ‘Do mommy and Matty know?’ Deze keer fluisterde het meisje zodat niemand hen toevallig zou kunnen horen. ‘No, they don’t. We are the only ones,’ fluisterde Michael als antwoord. ‘It’s our little secret Izzy.’
          De kleine Clifford glimlachte breed, blij dat ze een geheimpje met haar vader kon delen. Een geheimpje dat ze voor altijd zou bewaren. ‘Our little secret.’

    8 jaar geleden
  • Culloden

    Ik ben al zo'n half uur naar de liedjestitels aan het staren en ik denk dat ik eindelijk een ideetje hebt. ^^

    8 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen