*** 003

Claire Hemmings

Volgens Zayn moet ik me warm aankleden en sta ik daarom twijfelend voor mijn kast. In het sms'je heeft hij gezegd dat hij me om tien uur op komt halen en ben ik nu al benieuwd. Net dag drie en dan kan ik, als ik vanavond thuis ben, weer wat van mijn bucket list afstrepen. Als ik eenmaal warm aangekleed ben, wil ik een tas pakken. O ja, die zou ik volgens Zayn niet nodig hebben. Zayn. Toen hij me zijn naam gaf, wist ik me te herinneren dat hij in een band zit. Nooit geweten dat we in dezelfde buurt wonen. Ik bedoel, hoe kan ik hem anders tegen komen in de supermarkt. Ik kijk naar de klok en weet ik dat hij elk moment kan komen. Daardoor ga ik naar beneden en trek ik mijn jas alvast aan en kijk ik in de spiegel. Kan er vast mee door, denk ik als ik naar mijn spiegelbeeld kijk. Geen moment later gaat de bel en doe ik open.
“Goeden morgen Claire, hopelijk is het niet te vroeg voor je,” vragend kijkt de man me aan.
Even schud ik mijn hoofd. “Tien uur gaat wel. Niet nog vroeger, alsjeblieft.” Ik bijt op mijn lip terwijl ik omlaag kijk. Mijn schoenen lijken interessanter te zijn.
“Geen probleem. Ga je mee?”
Ik volg hem naar zijn auto en houdt hij de deur voor me open. “Dank je,” glimlach ik en ga ik zitten.

Anderhalf uur later staar ik verbaasd naar de hete luchtballon en vervolgens terug naar Zayn.
“Ik heb een camera bij me. Zo meteen hebben we uitzicht over de skyline van Londen,” lacht hij en stapt hij uit de auto.
Wat ik ook doe. Hoewel ik weet wat er op mijn bucketlist staat, weet hij me wel te verrassen elke dag. Duidelijk dat hij zich niet aan de volgorde houdt. We lopen samen naar de mand en kunnen we instappen. Juist omdat de hete luchtballon al helemaal klaar staat, duurt het niet lang of we gaan de lucht al in.
Zayn legt zijn arm om mijn schouders. “Je hebt toch geen hoogtevrees of wel?”
“Nee,” antwoord ik zijn vraag. “Jij?”
Hij slikt duidelijk en beantwoord hij niet gelijk de vraag. “Hoogtevrees wil ik het niet noemen maar ik moet niet recht naar beneden kijken en dan gaat het wel,” komt het antwoord schoorvoetend. “Sorry, maar voor jou heb ik het er voor over.”
Zonder er bij na te denken, knuffel ik hem. “Dank je wel, echt waar. Dit waardeer ik zeker,” verzeker ik hem. Net als dat ik hem een kus op zijn wang geef.
Na een uur zijn we echt in de lucht en kijken we over Londen uit. Wauw, dit is echt geweldig.
“Kijk, daar woon ik ongeveer,” wijst Zayn aan. “Mijn vrienden wonen ook in de buurt.”
Ik volg zijn vinger naar een mooie, chique buurt. “Ik woon daar niet zover vandaan.” Gelijk ga ik opzoek naar waar ik ongeveer woon. “Kijk daar,” wijs ik zelf.
“Op hooguit een uurtje rijden van mij af.” De glimlach is in zijn helderbruine ogen te zien. “Ik wilde je vanmiddag aan mijn vrienden voorstellen.”
Moeizaam slik ik. Vanmiddag, zijn vrienden. Bedoelt hij zijn andere vrienden slash bandleden? “Echt waar,” kan ik uitbrengen.
Nu knikt Zayn al. “Ja, maar eerst deze vlucht dan lunch en daarna stel ik je voor aan Louis, Harry, Liam en Niall,” bevestigt hij dan nog eens extra.

Gelukkig komen we niet veel later bij Zayn thuis aan. Waarbij hij mij het tasje geeft met onze lunch erin en verdwijnt hij zelf snel. De badkamer, weet ik gelijk en loop ik naar de woonkamer. Welke er strak, modern en licht ingericht is. Voordat Zayn terug is, hoor ik de bel gaan.
“Laat maar,” hoor ik dan en komt hij weer tevoorschijn. “Wij gaan eerst lunchen. Ze zijn vroeg.”
Ik volg zijn bewegingen en gaat hij weg. Om terug te komen met twee borden en twee glazen thee. “Moet je niet de deur open doen...”
“Wat denk je, ze weten waar de reservesleutel dus ze laten zichzelf maar binnen,” klinkt een stem met een accent. Ik kijk op en zie ik Louis staan. “Als je al bezoek hebt, Zayn, waarom bel je ons dan,” wilt hij duidelijk weten en bekijkt hij mij.
“Ga eens opzij.” Harry komt tevoorschijn en duwt hij Louis opzij om de woonkamer in te komen. “Hai, ik ben Harry,” stelt hij zichzelf netjes voor en steekt hij zijn hand uit naar me.
Om die met een glimlach aan te nemen. “Claire,” reageer ik terug.
Vervolgens stelt Zayn me nog voor aan Niall, Liam en Louis als laatste. “We hebben nog niet geluncht. Liam, wil jij anders thee zetten voor jullie?”
Liam knikt en staat hij op. “Geen probleem, eten jullie je lunch maar op.” Even lijkt hij een blik uit te wisselen met Zayn, die dan een wenkbrauw optrekt.
Wil ik het wel weten? Zelf eet ik rustig mijn lunch op.
“Hoe hebben jullie elkaar ontmoet,” wilt Louis weten.
Harry slaat zijn vriend vriendelijk tegen het hoofd. “Laat Claire op zijn minst even haar lunch opeten. Daarna kan ze je vragen beantwoorden, maar geen volledige ondervraging,” waarschuwt hij hem.
“Bij de supermarkt,” beantwoord Zayn de vraag voor mij. “Je kunt best de Xbox aanzetten.”
Niall sprint bijna naar de spelcomputer om die aan te zetten. “FIFA of Mario kart,” is de vraag en houdt de man beide spellen in de lucht.
Waarop Harry en Louis gelijk FIFA roepen. Zayn en Niall schijnen weer voor Mario kart zijn.
Om door Liam gered te worden. “Met Mario kart, kan Claire ook meedoen. Ik denk dat we haar met voetbal wegjagen en dat kun je thuis ook spelen.”
Dankbaar dat Zayn lijkt te zijn, knikt hij naar Liam.
Ik ben zelf uitgegeten en wil ik eerst de paar borden naar de keuken brengen, als Zayn me tegenhoudt.
“Dat kan later ook wel.” Verrassend genoeg tilt hij me opeens op en gaat hij, met mij op schoot, zitten. “Wij tegen de anderen,” fluistert Zayn in mijn oor. Opnieuw dat hij een lichte kus op mijn wang geeft.
“Hm, hij geeft veel om haar,” klinkt het erg zacht. Bijna als gefluister.
“Wat denk je zelf? Hij heeft haar al aan ons voorgesteld, dus ja, hij heeft gevoelens voor haar,” zegt een andere stem zacht.
Door hun woorden, waarvan ik denk dat het Niall en Louis waren, staar ik omlaag naar mijn voeten.
Iemand schraapt zijn keel. “Kap daar eens mee.” Harry laat zich horen en geeft hij Niall een tik tegen het hoofd. “Als ik het kan verstaan, kan Claire dat ook.”
Heel voorzichtig til ik mijn hoofd langzaam op en zie ik dat Niall me glimlachend aan kijkt. Wel met rode wangen en knipoogt hij nog. Net als dat hij geluidloos 'sorry' zegt.
“Sorry.” Louis zegt het gewoon hardop.
We beginnen het spel en liggen Zayn's handen over de mijne op de controller terwijl we alsnog behendig wat aanvallen van de anderen weten te ontwijken.

Ergens merk ik dat ik opgetild ben want er liggen een paar sterke armen om me heen. Vaag op de achtergrond hoor ik een deur die open gaat. Juist dan wordt ik voorzichtig neer gezet met een hand op mijn hoofd.
“Bestel maar een pizza.” De aangename stem van Zayn herken ik gelijk. “Wel pas over anderhalf uur laten bezorgen want dan ben ik bijna weer thuis.”
“Zayn, we wachten gewoon tot je terug bent. Ik zorg er wel voor dat Louis je huis niet afbreekt of dat het een rommel is.” Dan realiseer ik me dat ik Liam kan horen. “Hoe lang nog voor je haar thuis voorstelt bij je ouders?”
Ergens verstar ik wat bij die woorden. Nee, niet zijn ouders. Ik voel een rilling over mijn rug gaan.
“Over een week of zo,” komt het antwoord van Zayn. “Liam, ze heeft het wat koud en ik wil liever dat ze veilig en wel thuis is. Dus liever dat ik haar zelf naar huis breng. We praten straks.”
“Oké, we praten wel als je terug bent. Rij voorzichtig.”
“Altijd en dat weet je. Tot straks.”
Er gaat een deur dicht. Gevolgd door een deur die open gaat en dicht wordt gedaan. Een paar handen doen nog voorzichtig de gordel bij me vast. Net als dat ik heel licht zijn hand over mijn wang voel gaan. Zonder dat er wat gezegd wordt, komt de auto in beweging. Waardoor ik weer in slaap val.

“Claire.” Een paar lippen zijn te voelen op mijn wang voor een kus. “Wakker worden, je bent thuis.” Weer dat Zayn me een kus geeft en opnieuw op mijn wang. “Kom, je bed ligt veel beter.”
Even slaak ik een zucht en rek ik me wat uit. “Ik ben wakker,” mompel ik.
“Ja, weet je het zeker?”
Ik doe mijn ogen open om het te bewijzen.
Om een glimlach bij hem te zien. “Ik wilde je niet zomaar wakker maken. De rit naar jouw huis duurde minstens een uur.” Zayn stapt dan uit de auto.
Iets wat ik ook doe en loop ik naar mijn voordeur. Om mijn sleutels uit mijn zak te vissen en doe ik de deur open. “Sorry, op deze manier ben ik niet echt gezellig...”
“Claire, alsjeblieft, je hebt al gezegd dat je snel moe wordt en het was een lange dag.” Zijn ogen staan geduldig. “Ik had beter moeten weten. Ga lekker naar bed en ik zie je morgen weer. Morgen iets anders en dan haal ik je pas laat op. Zo rond zes uur in de avond dus hebt heel de dag voor jezelf. Slaap lekker uit.” Hij doet een stap naar me toe en, voor ik het weet, kust hij me licht en deze keer op mijn lippen. “Weltrusten Claire.” Even snel dat hij me kuste, is hij verdwenen in zijn auto en kijk ik de auto nog na voordat hij om de hoek verdwijnt. Nee!!! Dit mag niet. Dit kan niet. Waarom nu?!? Ik weet dat ik langzaam gevoelens krijg voor de man. Vlug ga ik naar binnen en doe ik de deur dicht.
“Claire?” Een andere stem komt mijn gehoorgangen binnen. Kort tol ik op mijn benen en voel ik een paar sterke armen om me heen. “Kom op, je gaat naar bed. Je bent heel de dag weg geweest. Daar moet je juist mee oppassen.”
Ik knik zachtjes. “Het was het waard. Een rit met een hete luchtballon en met een lunch. Daarna heb ik Zayn's vrienden nog ontmoet.”
“Toch moet je oppassen, Claire,” reageert Vincent en helpt hij me in bed. “Weltrusten, ik zie je morgen weer. Morgen ga je toch niet vroeg weg?”
Nu schud ik mijn hoofd. “Nee, hij komt me juist laat ophalen. Rond zes uur in de avond.” Geen idee wat Zayn dan van plan is.
Vincent dekt me juist toe. “Slaap dan lekker uit, en doe me een plezier, Claire, zorg dat je wel een tas met je meeneemt. Je hebt astma en dat kan gevaren met zich meebrengen. Weltrusten.” Hij aait me over mijn hoofd en vertrekt dan uit mijn kamer.
Iets wat ik al niet meer mee krijg want ik ben al weg voordat ik de deur dicht hoor gaan.