020

Nerveus sta ik voor de spiegel. Straks pikt Alex mij op zodat ik zijn vrienden kan ontmoeten! Zachtjes bijt ik in mijn lip. Hoe kon ik nou ineens zo onzeker zijn over mijzelf. Ik had nu al tien verschillende outfits gepast, en hoe langer ik naar deze staarde, hoe lelijker die werd. Met een diepe zucht plof ik mijn bed op. Het zijn maar de vrienden van Alex, kom op Heather, zo erg kan het niet zijn, toch? Zuchtend ga ik met mijn hand door mijn haar. Oké, ik wissel nog éénmaal van outfit, die wordt het dan ook! Zuchtend trek ik mijn kleren uit en trek een nieuwe stel kleren aan. Oké nu kijk ik niet meer in de spiegel. Alles moet nu wel in orde zijn. Nog een paar pumps aan en ik ben helemaal klaar om te gaan. Nu moet ik alleen nog maar op Alex wachten tot hij mij komt oppikken. Wat kan er nou misgaan tijdens het ontmoeten van zijn vrienden, niet veel toch? Nou ja, de kans zit erin dat ze mij niet mogen.... Dat zou balen zijn, maar aan de andere kant, hoe kan ik ooit een relatie met Alex opbouwen? Hij is hier maar enkele weken.... Daarna gaat hij terug naar Australië... God, dit was zo moeilijk en zo ingewikkeld, ik weet niet wat te doen. Ik vind Alex echt leuk, heel erg leuk... Maar kan ik een lange afstandsrelatie wel aan?
De bel klink en meteen schrik ik op. Oh god, daar is Alex.... Wat moet ik doen? Wat moet ik doen? Nou ja, de deur eens openen voor die arme stakker zou wel handig zijn, toch Heather? Ja dat zou inderdaad handig zijn! Langzaam wandel ik naar de voordeur van mijn appartement. Zenuwen en duizenden vlinders dansen in mijn buik. Ik slaak een diepe zucht en duw voorzichtig de koude klink naar beneden. Het vrolijke gezichtje van Alex verschijnt voor mijn neus, net als een grote boeket rode rozen. Ik kijk Alex met immens grote ogen aan. 'Zijn die voor mij?' Vraag ik, een blos verschijnt op mijn wangen. 'Nee voor de kerstman.' Mijn mond valt met een plopje open en met samengeknepen ogen kijk ik Alex aan. Heel hard begint hij te lachen en biedt mij dan de boeket rozen aan. 'Natuurlijk zijn die voor jou mijn liefste Heather.' 'Jij bent ook de grappigste thuis zeker?' Breng ik spottend uit en grijp de bloemen meteen aan. Wat ruiken ze zo lekker. 'Ik stop ze vlug even in een vaas.' 'Haast je maar niet hoor, mijn vrienden zijn niet echt punctueel dus de kans dat ze klaar zijn wanneer wij toekomen is best klein.' De zoektocht naar de mooiste vaas in huis is helemaal niet moeilijk, alles behalve zelfs. Het is een vaas die ik gekregen heb van mijn liefste grootmoeder, die helaas niet meer onder ons is. Een zuchtje verlaat mijn mond terwijl ik de vaas met water vul. Alex kijkt mij met een glimlach aan en zet de rozen in de vaas. 'Dankjewel Alex.' Fluister ik zachtjes in zijn oor wanneer ik een kus op zijn koude wang druk. Hij heeft een stoppelbaardje die kietelt tegen mijn lippen, maar het voelt best fijn aan. 'Een mooie bos bloemen, voor een prachtige meid.' Verlegen schudt ik mijn hoofd en grijp dan naar mijn tasje terwijl Alex zijn hand naar mij toe reikt. 'Je bent echt lief Alex.' Komt vrolijk uit mijn mond en meteen knipoogt hij naar mij. 'Ben ik alleen voor lieve dames zoals jij zelf.'

Even later rijdt Alex een oprit van een chique villa op en met een verbaasde blink en een mond die wagenwijd open staat, staar ik naar het huis. 'Jullie verblijven hier?' 'Inderdaad.' Een grijns speelt op het gezicht van Alex en ik slik even. Hoe kunnen hij en zijn vrienden zoiets betalen? Al snel stappen we de auto uit wanneer deze geparkeerd staat, maar alvorens ik mijn deur zelf kan openen, staat Alex al aan mijn kant en opent die zoals een echte heer. 'Mevrouw...' Klinkt lachend uit zijn mond en speels geef ik hem een duw. 'Je bent echt niet te geloven.' samen wandelen we naar het huis en gaan al snel naar binnen. Hier is dan het moment, nu is er geen weg meer terug... 'Guys?' Roept Alex in het huis terwijl wij tweetjes naar de woonkamer lopen. Daar zit een meisje in de sofa met een jongen met rood haar. Meteen staan beiden op. 'Heather hallo! Leuk je te ontmoeten! Ik ben v....' Even zwijgt het meisje en slaakt een zucht. Geen idee waarom. 'Ik ben Winter, en dit is mijn vriendje Marc.' Marc loopt naar mij toe en geeft mij meteen een grote knuffel. 'Hi Heather fijn je te ontmoeten! Ik ben een vriend van Alex.' 'Leuk je te ontmoeten Marc!' Al snel verschijnen twee andere jongens. De ene heet Carter en de andere Louis. Beiden zijn ze even vrolijk als Alex en Marc. En wat zien ze er allemaal ontzettend knap uit. 'Kom Heather, ga zitten, wil je iets drinken?' Klinkt uit Winter haar mond en verlegen knik ik. 'Hebben jullie cola?' Wild knikt het meisje en komt even later terug met een blikje cola. Dankbaar schenk ik Winter een glimlachje. 'Dankjewel.' Ze knipoogt naar mij en ploft dan weer naast haar vriendje in de sofa. Het is even stil, en al snel ben ik bang dat ik een slechte indruk na laat. Maar opeens neemt Louis het woord. 'Dus je werkt bij Starbucks Heather?' Snel knik ik en kijk lief naar Alex. 'Daardoor heb ik Alex ontmoet.' 'Er komen vast veel beroemde klanten naar jullie toe.' Brengt Louis uit en krijgt een stomp van Carter. Verbaasd trek ik een wenkbrauw op maar schud mijn hoofd. 'Eigenlijk niet, we liggen niet echt op een plek waar veel beroemde mensen komen.' 'Oh maar je kent vast veel mensen?' Opnieuw schud ik mijn hoofd. 'Ik ben daar niet echt mee bezig.' Iedereen kijkt mij verbaasd aan. Ik hoor iemand: 'dat verklaart nogal veel.' Zeggen maar weet niet goed wat te reageren of wat te zeggen. 'Maar goed, we zijn zo blij dat je Alex ontmoet hebt daar. Hij is veel opgewekter sinds hij jou kent.' Verlegen kijk ik van Winter naar Alex en zie meteen dat Alex zit te blozen. 'Ik ben ook heel blij dat ik hem ontmoet heb, heel erg blij.'