#031

De kerstvakantie is voorbij gevlogen, voordat ik het weet zit ik weer in de trein richting Zweinstein. Samen met Ron en Harry loop ik door de trein zoekend naar een vrije coupe. Ik zie leerlingen elkaar begroeten en ze vertellen elkaar hun verhalen wat ze gedaan hebben in de kerstvakantie. Ik kijk rond of ik Hermelien ergens zie, maar die is waarschijnlijk nog niet gearriveerd. De tweede week van de kerstvakantie is ze namelijk terug naar haar ouders gegaan, daar heeft ze ook oud en nieuw gevierd. Ik zie dat Harry een coupe in gaat en Ron volgt hem. Ik stap de coupe binnen, Ron pakt mijn tas en legt hem boven op de bagagerekken. Mijn blik gaat langs Ron en ik kijk naar het drukke station, ik zie honderden studenten die afscheid nemen van hun ouders. Uit de menigte komt een jongen met een bleek gezicht en witblonde haren, Draco. Zijn ogen vinden die van mij en we kijken elkaar aan, hij blijft stilstaan in de menigte.
‘En daar gaat het vakantie gevoel weer, daar is Malfidus.’ Hoor ik Ron zeggen. ‘Wat moet hij van je? Rosa wat doe je?’ Ron pakt mij bij mijn arm en trekt mij naast hem op de bank. Mijn blik met Draco wordt verbroken.
‘Ik uh ik heb hem een keer geholpen met uh huiswerk.’ Probeer ik mezelf te redden uit deze ongemakkelijke situatie.
‘Huiswerk? Rosa, hij is onze vijand. Hoe durft hij!’ Ron gaat met zijn armen over elkaar zitten en kijkt Harry aan, met de hoop dat Harry iets te zeggen heeft.
‘Wat had ik moeten zeggen dan? Het was Geschiedenis van de Toverkunst, dat is zo spectaculair niet hoor.’ Zeg ik verontwaardigd. Harry haalt zijn schouders op.
‘Je bent ook wel inderdaad de enige student die Geschiedenis van de Toverkunst nog iets van interessant kan maken.’
‘Wat?!’ zegt Ron verbaasd ‘Interessant kan maken? Ze is de enige die het interessant vindt, dat is iets heel anders.’
‘Ag Ron je moet eerlijk toegeven dat Rosa goed is in uitleggen van die stof.’
‘Ja maar dat betekend niet dat hij daarvan mag profiteren.’
‘Ik zal het niet meer doen’ Probeer ik alles een beetje te sussen ‘Goed dan?’
Ron knikt moeizaam. Ik hoor hoe de deur van de coupe open gaat, ik kijk om en zie Hermelien binnen lopen. Ik vlieg haar op de hals en begroet haar. Als ze merkt dat de stemmig een beetje grimmig is vraagt ze: ‘Is hier iets gebeurd?’
‘Niks’ begon Harry ‘Ron was alleen een beetje jaloers omdat hij geen privé les Geschiedenis van de Toverkunst heeft gehad van Rosa.’ We gniffelen alle drie terwijl Ron zonder om te kijken uit het raam uit blijft staren, kijkend naar de massa mensen die zwaaien. Ik voel hoe de trein in beweging komt, Hermelien pakt een boek erbij. Maar ik kan alleen maar aan een ding denken, Draco zijn uitstraling was verdrietig. Normaal gesproken op school loopt hij erbij als of hij het mannetje is. Nu zag ik duidelijk dat hij kwetsbaar was. Het was pijnlijk om te zien, alleen wat is er met hem aan de hand.